Kapitan Korsakov spelen noise-rock gecombineerd met verschroeiende gitaarrifs. Na voorprogramma’s voor The Black Box Revelation en Mudhoney, verscheen in 2009 hun debuutalbum ‘Well Hunger’. De single ‘When We Were Hookers’ sleepte op ‘Select 2009′ van StuBru de nominatie in de wacht van meest verschroeiende riff. Het jaar nadien stonden ze op het Dour Festival en Pukkelpop. De opvolger ‘Stuff & Such’ kwam begin 2012 uit en kreeg een meer volwassen loeiharde en uiterst ritmische sound mee.
Jullie tweede plaat ‘Stuff & Such’, die in januari van dit jaar uitkwam is diverser…
Sommige nummers zijn inderdaad iets harder, ‘schever’ en melodischer. Het zijn liedjes die op een bepaald moment geschreven werden, waarmee we nadien een coherent geheel hebben gemaakt. Dat was een natuurlijke evolutie, een organisch gegroeid album. Ik vind het zelf ook interessanter om breder te gaan: als je comfort creëert voor jezelf, dan wordt het al snel een banaliteit en kan je je ziel niet meer in je muziek leggen.
De intensiteit die jullie op het podium brengen, is die ook al aanwezig bij het creëren van de muziek?
Als ik muziek speel, zowel tijdens de repetities als op het podium, dan zit ik als het ware in een trip: het is één van de meest fantastische emoties! Op dat niveau is er ook geen rationaliteit meer. Ik vind het zelf echt geweldig om naar muziek te luisteren, die recht uit het hart komt. In België zijn er tegenwoordig nog bands die dat soort intense muziek maken: Amen Ra, Steak Nr. 8, The Rott Childs, Kabul Golf Club, … harde gitaarbands, waar ik echt voeling mee heb, al zie ik onszelf niet per definitie als een harde gitaarband. We willen ons daar ook niet door laten beperken.
Hoe komt jullie muziek tot stand?
Veel van het materiaal waarmee ik naar de repetitie trek, is niet afgewerkt. Meestal heb ik wel een idee over de grote lijnen, de structuren en de accenten. We arrangeren dat dan gezamenlijk tot een volwaardig nummer. Andere nummers werk ik al af voor de repetitie: dan is het al bepaald hoe een bepaald liedje zal klinken. De teksten neem ik volledig voor mijn rekening.
En waarover gaan de teksten?
Ik kan eigenlijk niet echt zeggen waarover de teksten gaan. Mijn teksten staan meestal op zichzelf. Alles wat ik in een normale conversatie niet kan zeggen, kan ik wel kwijt in mijn teksten. Alle woorden die ik er dan meer bij uitleg zijn teveel. Het gaat niet echt over één bepaald thema. Ik probeer meer mijn gevoelens onder woorden te brengen.
Door welke bands zijn jullie op muzikaal vlak beïnvloed?
De drie bandleden zijn allen fan van Sonic Youth. Daarrond vinden we ons telkens weer. Daarnaast hebben we ook elk onze eigen smaak: voor bassist Pieter is dat Mogwai, Godspeed You! Black Emperor, Fennesz. Drummer Jonas luistert … vooral naar Sonic Youth en ikzelf naar Eliott Smith, Bob Dylan, Brainiac, Butthole Surfers, Pixies, Wilco, … opnieuw minder zware bands. Maar ook bands als Black Cobra of Russian Circles vind ik erg goed.
Op het podium neem je steevast een aantal gitaren mee. Waarom is dat?
Ik speel op verschillende, maar wel goedkope, gitaren die allemaal in verschillende toonaarden gestemd staan. Ik speel maar een paar nummers in dezelfde toonaard, daarmee dat ik vaak van gitaar wissel tijdens een optreden. Sommige worden verbouwd, verzaagd, bij andere wissel ik de snaren onderling om, bijvoorbeeld bij Cancer of In the Shade of the Sun.
Don’t Believe the Hope speel ik dan weer op een fretloze gitaar… Ik doe dat bewust om andere klanken te creëren. Ik heb heel lang niet in standaardtuning gespeeld, maar met sommige nieuwe liedjes die ik componeer, grijp ik daar nu af en toe wel naar terug. Toch blijf ik het liefst experimenteren met veel effecten op de gitaren of op de vocalen. Het zou interessant zijn om binnen een bepaalde liedje een noise-stuk te brengen en niet enkel op het einde…
Bij een langere set gebeurt dat inderdaad wel meer, maar met onze beperkte bezetting is dat moeilijker: de beat en de subs van de bassen moeten blijven doorgaan. Ook de melodie van de gitaar moet overeind blijven en ik zing nog vaak. Soms proberen we wel om de bas en de gitaar ‘om te wisselen’. Maar het is niet evident om van een bepaald patroon af te wijken én de spanningsboog te behouden. We zijn ontzettende fans van noise, maar we steken het niet vaak in een nummer.
Hoe gaat het tegenwoordig met de Gentse muziekscene?
Er zijn in Gent ontzettend veel bands actief, wat zeer goed is: maar soms is er ook meer kwantiteit dan kwaliteit. We hebben er ook veel bevriende bands. Het is gewoon een fijne kruisbestuiving en op die manier ben ik bij mijn andere band, Raketkanon, terecht gekomen.
Wat is je mening over de evoluties in het muzieklandschap?
Muziek gratis downloaden vind ik werkelijk perfect. Ik ben ontzettend blij dat de macht van de grote platenmaatschappijen verder afkalft want die macht is in mijn ogen de grote factor die vele creatieve processen doorheen de jaren om zeep heeft geholpen. Denk maar aan het creëren van hypes, bijvoorbeeld. Dat is een pure industrie, bedrijven die winst moeten maken en enkel redeneren vanuit het verkopen van hun product.
Ik word daar fucking slecht van! Daarom vind ik het fantastisch dat muziek gratis gedownload kan worden. Als muzikant verdien je er dan misschien minder aan, maar het grootste deel van de opbrengst gaat toch naar de platenmaatschappijen. Ik heb het dan wel enkel over de grote, want een heleboel kleine labels, waaronder het onze, doen echt geweldig werk. Ik geloof dat dat op termijn juist de mogelijkheden en creativiteit van bands ten goede komt.
En ik geloof ook dat de mensen die echt een band willen steunen, dat dan ook wel zullen doen, door naar onze shows te komen, onze merchandise te kopen etc. Ik weet bijvoorbeeld ook dat er mensen zijn die onze plaat kochten nadat ze eerst een van onze platen illegaal hadden gedownload.’
Zijn er tot slot groepen die je op een zakelijke manier inspireren?
Groepen als The Dillinger Escape Plan, Radiohead of REM zijn heel populair, maar weten toch steeds hun integriteit te bewaren. Als je weet waarmee je bezig bent en op welke manier je de dingen wil doen én daarenboven een belangrijke muziekgroep bent, dan sta je ook bij het zakelijke aspect stil. Het is niet nodig een voorbeeld daarin te volgen, maar we gaan wel bewust met die zaken om en ik vind het bijvoorbeeld knap dat een band als Radiohead nog steeds principes heeft.
