Ik ben normaal geen vlaggenloopster, geen Vlaamse, geen Belgische, geen Europese etc. Het vieren van een natie is mij vreemd, een vlag staat bij mij symbool voor oogkleppen, je verliest andere zaken uit het oog, je verliest voornamelijk de ‘Ander’ uit het oog.
Maar toch heb ik vandaag de Belgische vlag uitgehangen die ik van mijn grootvader gekregen heb. Dit om de volgende reden:
Deze Belgische vlag is voor mij een ‘solidariteitsteken’ geworden, het gaat mij niet om de verheerlijking van België, maar het is voor mij een signaal naar de buitenwereld dat ik het Vlaamse discour ‘arrogantie’ verwijt, net zoals het Franstalige discour vroeger deed. De Vlaamse beweging heeft terecht mistoestanden aangewezen in, ‘gerecht, onderwijs etc.’. De vroegere Vlaamse denkers, die niet hebben gecollaboreerd (voor die andere kan ik geen begrip opbrengen), klaagden de ‘sociale mistoestanden’ aan die samenhing met de overheersing van de Franstalige elite. Bijvoorbeeld het Nederlands spreken zorgde ervoor dat je minder kans had om carrière te maken.
Een belangrijke ‘rode draad’ dat van de geschiedenis naar het heden loopt, is dat dit alles ‘politieke machtsspelletjes’ zijn. De Waalse mijnwerker, staalarbeider etc. had die de bedoeling om de Vlaming een beetje te pesten en te overheersen met zijn Frans? Ik zie vooral politieke elites die een discour brengen van ‘wij tegen zij’, terwijl de politiek naar mijn mening niet moet verdelen, maar samenbrengen. Ook vandaag zien we hetzelfde spelletje terug, waarbij de Vlaamse beweging (en andere partijen) niet meer focust op sociale mistoestanden (kijk hoe men de crisis in de schoenen van de gewone man schuift), maar met hun rug naar de toekomst staan, waarbij men focust op hun onverwerkt verleden met de Vlaamse onderdrukking door de Franse politieke elite. Het is net of ze die Franstaligen nog steeds een ‘lesje’ willen leren.
Ik kan mij niet vinden in dit discour, de wereld heeft een economische globalisering en culturele globalisering doorgemaakt. Op ‘cultureel’ vlak een goeie zaak, want ik noem me zelf een ‘wereldburger’, iets wat Bart De Wever niet graag hoort, hij vindt dit nogal identiteitsloos. Maar jezelf een wereldburger noemen hoeft niet in te houden dat je je natiegevoel moet verdringen, je kan je Belg, Vlaming voelen en tegelijktijd ook wereldburger zijn, zolang je je natie maar niet gaat verheerlijking en je beter gaat voelen dan anderen.
Op ‘economisch’ gebied heeft de globalisering heel wat miserie met zich meegebracht, bedrijven die naar lage loon landen vertrekken, Oost-Europese politiek die er voor zorgt dat hun burgers hier tegen een lager loon komen werken (bv. vrachtwagenchauffeurs, bouwvakkers etc.) en zo ons loonsysteem onderuit halen etc. De economische globalisering is er één van ‘willekeur’, waarbij de grote bedrijven hun macht vergroten, ten nadele van de kleine zelfstandige, de arbeider en het milieu.
Dit is wat de Belgische vlag voor mij de dag van vandaag betekend, het is een roep naar meer ‘menselijkheid’ in onze samenleving, een vraag om terug ‘tijd’ te hebben om te leven en ‘tijd’ om de ‘Ander’ weer te leren kennen.
