Pedro Melville is een vader van negen kinderen. Hij woont in Matthew’s Ridge, een district in het noordwesten waar goud en mangaan wordt gedolven. Hij ziet de gevolgen iedere dag, nu waterbronnen zo vervuild raken dat sommige mensen alleen nog regenwater durven drinken. De Barimarivier is vervuild, doordat de autoriteiten niet goed letten op de mijnbouwers, afkomstig uit Guyana of uit Brazilië.

“De mijnbouwers geven niet om de bevolking”, zegt Melville, die vroeger zelf als baggeraar in de mijnbouw heeft gewerkt. “Ze letten alleen op wat ze kunnen krijgen. En met de menselijke uitwerpselen en ander afval wordt hygiëne ook een probleem. Daardoor krijgen we malaria en tyfus.”

Steekpenningen

Er zijn meer problemen. Baggeraars vellen soms bomen van honderd jaar, waardoor andere kreken worden afgesloten. Ze produceren geluidsoverlast en veranderen zelfs de loop van sommige rivieren doordat ze vaak eilanden van grind achterlaten. Dorpelingen zeggen dat veel mijnwerkers zonder vergunning werken, door de politie steekpenningen te betalen.

Vorige maand besloot de minister van Grondstoffen Robert Persaud nieuwe aanvragen voor mijnbouw voortaan te weigeren, in verband met de vervuiling en andere problemen. Maar dat heeft tot veel ophef geleid.

Afgelopen week organiseerde de militante Organisatie van Goud- en Diamantmijnbouwers een noodbijeenkomst, om haar vertrouwen in de minister op te zeggen en geld op te halen voor rechtszaken. De mijnbouwers dreigden met straatprotesten als er geen compromis zou komen. De mijnbouw is verreweg de belangrijkste exportsector van het land en een van de grootste werkgevers.

Het ministerie heeft nu gezegd dat de periode dat er geen aanvragen kunnen worden ingediend niet meer dan een maand zal duren. In die tijd wil het een evaluatie doen van  de vervuiling in de rivieren en kreken. De mijnbouwers ontkennen de problemen niet, maar vinden dat alleen overtreders moeten worden aangepakt, niet de hele industrie.

Slag om de controle

Volgens de Mensenrechtenorganisatie van Guyana is er sprake van een “slag om de controle over de rivieren van Guyana”. Het gebied is een van de grootste reservoirs aan drinkwater ter wereld, en zal dus in de toekomst heel veel waard worden.

Door de hoge goudprijzen hebben Guyana en Suriname samen in de afgelopen jaar meer dan een miljard dollar (815 miljoen euro) aan directe buitenlandse investeringen gekregen, vooral uit Canada, de VS en Brazilië. Maar de goudwoede is te groot geworden om nog te kunnen reguleren met de huidige structuren. Nu pas bijvoorbeeld is de mijnbouwcommissie bezig met inkoopcentra in het oerwoud, zodat de mijnbouwers niet eerst over eenzame boswegen hoeven te reizen, waar het risico op gewapende berovingen groot is. De lokale politie meldt iedere week minstens één dode als gevolg van hebzucht en wetteloosheid.

De Verenigde Staten vinden dat Guyana meer moet doen tegen de prostitutie. Minderjarige meisjes worden naar kampen in het oerwoud gebracht waar ze worden gedwongen tot seks. De politie heeft er in de afgelopen maanden een aantal bevrijd.

Daarbij komt nog het smokkelprobleem. Volgens het ministerie wordt de helft van de 18,5 ton goud naar Venezuela, Brazilië en vooral Suriname gesmokkeld, omdat daar de belastingen veel lager zijn. Er zijn nu gesprekken met Suriname om de belasting daar ook te verhogen, maar het blijft heel moeilijk voor Guyana om de enorme goudkoorts in goede banen te leiden.