Meneer de Eerste Minister,
Meneer Di Rupo,

U en uw regering wensen een signaal te geven aan de Afghanen die zich in levensgevaarlijke stituaties bevinden, opdat zij geen asiel meer aanvragen in België. U bent daarin geslaagd.

Maar achter het “symbool” dat u gekozen hebt, bevindt zich een Mens. Vandaag bent u van oordeel dat Parwais naar Afghanistan moet uitgezet worden. De man heeft pleegouders en is zijn leven beginnen heropbouwen in ons land op 16 jaar. Hij  heeft een opleiding lassen gevolgd, werkt ook als lasser. De arbeider Parwais betaalt bovendien jaarlijks belastingen en als loontrekkende draagt hij mee bij aan ons sociaal systeem. Hij spreekt daarenboven één van de drie landstalen.

Meneer de Premier, wat als Parwais een diploma op zak had als burgerlijk of industrieel ingenieur? Die voor Belgacom of Telenet werkt? Zou u dan ook tot de uitzetting overgaan?

U bent, beter dan alle leden van de regering samen, geplaatst om te weten wat het is als je op jonge leeftijd keihard moet vechten om er te geraken. En des te meer als je niet in ons land geboren bent. U hebt meermaals verklaard in de pers dat de tussenkomst van een leraar in uw jonge leven cruciaal geweest is.

Is het moment niet gekomen dat u uw standpunt herziet? De bevolking zal deze herziening respecteren. In de beslissingsketen hebt u het laatste woord. Uw huidig standpunt is wellicht geldig ten aanzien van het Belgisch recht. Maar zeker niet ten aanzien van de Rechten van de Mens. Deze rechten draagt ons land hoog in het vaandel.

Daarom richt ik mij tot u. Ik weet dat de principes en waarden die de menselijke integriteit voorop stellen uw prioriteit zijn. Kom dan alstublieft terug op uw beslissing.

Stephan Galon
Organisator van solidariteitsconcerten