Protest tegen GAS (foto: Luc Janssens)
Opinie, Nieuws, Samenleving, Antwerpen, Lokaal, Antwerpen, Gemeentelijke administratieve sanctie (GAS), Huisvredebreuk, Schoon Verdiep, Antwerpen Zuid -

Antwerpen: “Is dà von aa?”

ANTWERPEN - Uit het dagelijks leven gegrepen: op een grijze ochtend, ring, ring; de bel aan de voordeur, postbode? Getuigen van Jehova? Neen, een schimmig, groezelig stel: dame en heer. "Is dà von aa?" Ze zijn van 't stad, da's duidelijk. "Wà d'is dà?" 'Dà' blijkt een ijskast te zijn. Ze staat eenzaam op straat, naast mijn deur. Zèèr verdacht op het Antwerpse 'bruisende Zuid'.

vrijdag 13 juli 2012 10:40
Spread the love

Er plakt een briefje op die ijskast, in hanepoten geschreven: “pak mee wie wil; niet kapot”; blijkbaar van een wilde weldoener die in één ruk zijn grof vuil dumpt. Ik kan er niets mee doen. Ze is ook niet van mij. Wie zijn die twee duistere figuren aan mijn voordeur in de Antwerpse Luikstraat, waar ik woon?

Ik vraag het; er volgt stilte. Ik probeer: geïnteresseerd in die kast? Stilte. Van de reinigingsdienst? Stilte. Mijn euro begint te vallen. Van de GAS, niet van de gas; de Gemeentelijke Administratieve Sancties? “Ja”. Twee van die rondsluipende ‘geschoolde’ GAS-ambtenaren. Anonieme, vermomde surrogaat-flikken; maken zich als dusdanig niet spontaan kenbaar, laat staan hun naam.

Onbeschofte specialisten van ‘de klop op de deur’, in dienst van de stad Antwerpen; twee verdachte, duistere types waarvan de politie aanraadt hen onder geen beding binnen te laten en te eisen dat ze zich duidelijk kenbaar maken met naam, functie en doel van hun bezoek. Te veel criminelen raken met intimidatie over de drempel bij onvoorbereide burgers, vooral ouderen.

Mijnheer en madam van de GAS-ambtenaren – nog steeds anoniem – zetten hun speurwerk verder. Ze bellen bij al mijn buren aan. Geen resultaat. Ik blijf in mijn voordeur staan; de grote middelen dan maar. Onbeschoft, zonder toelating te vragen, plegen ze huisvredebreuk. Ze duwen me brutaal aan de kant en stappen de gang binnen, recht naar de lift, recht naar mijn buren, om daar aan de deuren te kloppen.

Huisvredebreuk door GAS-ambtenaren, die voor hetzelfde geld criminelen kunnen zijn. Hebben ze een toelating, een huizoekingsbevel? Ze zijn getraind in ‘de klop op de deur’, intimidatie, arrogante wetteloosheid, zoals de hele GAS de scheiding der machten met de voeten treedt.

Mijn buren in onze sociale appartementen van Woonhaven, weten van niets. Ze weten niet eens wie er ongevraagd op een druilige dag voor hun deur staat. Dit is typerend voor het huidige Antwerpse sfeertje, waar het volop ‘feest’ is, als afleidingsmanoeuvre voor deze afbraak van de burgerlijke rechten en vrijheden.

Deze rondsluipende verklikkers, betaald door het ‘Schoon Verdiep’ (stadhuis), gaan hun boekje ver te buiten; ze overtreden machtsgeil de wet, dringen in woningen binnen. Het gaat toch maar om sociale huurders die, volgens het stedelijk beleid, per defintie overlast zijn, lompenproletariaat.

Kan de weldoorvoede ‘betere’ middenklasse, waarop burgemeester Janssens en co mikken, zich voorstellen dat twee anonieme, verdacht uitziende creaturen, zonder boe of ba hun woning zouden binnenstappen?

Die gedumpte ijskast is nu spoorloos; de ‘dader’ ook en beide gore figuren eveneens. De reinigingsdienst haalt reeds lang geen grof vuil meer op tijdens de normale rondes. Wie er vanaf wil, moet extra betalen, of het zelf naar het stort vervoeren. Wie daar de middelen niet voor heeft, staat voor schut. Prop het in de kelder; dump het op straat als sluikstort. Het beleid organiseert deze overlast.

Het feestvierende ‘Schoon Verdiep’ en haar GAS misbruikt deze dubieuze wetgeving als politiek wapen tegen het vrije spreken op het openbaar domein en arresteert en beboet onder meer vreedzame activisten van Occupy Antwerp, om hun mening. Het schuwt evenmin, dagelijks op kleine schaal, de mensen met de GAS te terroriseren.

‘s Nachts blijft onze Luikstraat, onze buurt, het theater van de ‘chi-chi’, het ‘betere’ volkje dat met Jaguars en BMW’s aanrukt, dat dronken, onder invloed van drugs, lallend en vechtend over de straat rolt, dat de bewoners uit hun slaap haalt, de omgeving met kots, gebroken glas, condooms en slipjes bevuilt. Da’s de betere middenklasse die van het beleid de toelating heeft om het ‘bruisende Zuid’ tot een chaotisch pretpark om te bouwen; dan is er geen GAS te zien.

Ondertussen worden schimmige, anonieme ‘GAS-ambtenaren’, die hun kans op ‘macht’ ruiken, op pad gestuurd om de bewoners te intimideren, te disciplineren, geld uit hun zakken te kloppen, in naam van een ‘propere’ stad met ‘zuivere’ inwoners.

Koen Calliauw

Koen Calliauw is een oude rat in het vak van actievoeren en journalistiek. Was een bekende Provo in de ‘golden sixties’. Later beroepsjournalist als onder meer hoofdredacteur van het communistische weekblad ‘De Rode Vaan’ (KP). Ervaringsdeskundige in de wereld van de armoede. Werd voor Groen! twee keer verkozen in de Antwerpse Districtsraad.

take down
the paywall
steun ons nu!