Er zijn in Athene heel wat initiatieven ontstaan om mensen te helpen die het door de crisis nog moeilijker hebben om het hoofd boven water te houden. De initiatieven komen zowel uit de de traditionele organisaties zoals kerken en dergelijke maar ook kleinschaliger privé initiatieven van verontwaardigde mensen die op één of andere manier iets willen doen.

De  voedselbedeling is één van de dingen die je kan vinden in verschillende wijken in Athene. Naast voedselbedeling zijn er ook regelmatig volkskeukens waar je voor weinig tot geen geld een warme maaltijd kan nuttigen.  Heel wat gemeenschapscentra organiseren volkskeukens.

Eén van de volkskeukens die recent is ontstaan is de ‘Horizon’. In tegenstelling tot andere volkskeukens is de ‘Horizon’ een mobiele keuken op straat. Elke week doen ze een andere volkswijk aan. We spraken met Kostas die met enkele vrijwilligers sinds twee jaar de volkskeuken runt.

Kostas heeft heel zijn leven in de marketing gewerkt. Hij werd enkele jaren geleden door de crisis ontslaan. Hij kreeg nog twee jaar werkloosheidsuitkering en is nadien zonder inkomen gevallen. Hij is terug bij zijn moeder gaan wonen omdat hij de kosten niet meer kon betalen. En leeft nu samen met haar van haar mager pensioentje.  Door de nauwe familiebanden kunnen de meeste Grieken het hoofd toch nog min of meer boven water houden.

Kostas: “Ik ben de keuken gestart in september 2011.  Aanleiding was een voorval dat ik meemaakte op straat. Ik was aan het wandelen en zag twee kinderen vechten om eten uit de container. Ik was zo geshockeerd dat dit anno 21ste in mijn land nog kon gebeuren. Ik ben direct naar huis gegaan en heb  een paar boterhammen gesmeerd en aan de kinderen geboden.  Toen groeide het idee om een soort laagdrempelige straatvolkskeuken te starten die elke dag een maaltijd voorziet.”

“Onze volkskeuken werkt ook niet vanuit een bepaalde wijk of buurt. We proberen elke wreek een andere buurt of wijk te doen. We willen zo mensen uit verschillende buurten met elkaar laten kennismaken.  Sommige mensen die ons kennen van één buurt komen vaak ook naar nabijgelegen buurten waar we die week staan.”

We krijgen in de meeste volkswijken ongeveer zestig procent migranten en veertig procent Grieken over de vloer. Het profiel is heel divers van daklozen en drugsverslaafden maar ook werkloze gezinnen die de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen. In het begin kookten we voor een zestigtal mensen maar nu is dat doorgaans in de week voor honderd man en in het weekend kan dat oplopen tot driehonderd mensen.”

“Ik heb al enkele keren de volkskeuken georganiseerd in betere middenklasse wijken en tot mijn grote verbazing kwam er toch meer dan 80 personen af. Mensen die er op het eerste zicht niet direct behoeftig uitzagen. We werden in zo’n wijk eens uitgenodigd bij een paar gepensioneerden thuis. De huizen zagen er langs buiten deftig en mooi uit maar binnen was het helemaal verwaarloosd met amper meubels. Ik was geshockeerd door de schrijnende situatie waarin ze  woonden.”

“Naast de familiebanden is er ook heel wat onderlinge solidariteit tussen de mensen alhoewel het aan de oppervlakte hard lijkt zeker in grote steden als Athene. Zo krijgen we sinds we met de keuken gestart zijn regelmatig donaties van passanten die ons project een warm hart toedragen. En als we in een bepaalde wijk staan gaan we altijd praten met de plaatselijke marktkramers. Die geven ons dan de overschotten van de groenten die ze niet meer verkocht hebben die dag.”

“De grootste vijand van onze straatvolkskeuken is de politie. Ik ben meerde malen opgepakt geweest. Niet omdat ik iets illegaal doe maar ze willen op je zenuwen werken en ontmoedigen. Ze hebben dergelijke basishulp liever niet in het straatbeeld.”