Vijfjarige zoon Sam vertelt hoe zijn ouders, zijn oudere broer Kain, en zijn zus Nini, in het holst van de nacht Iran verlaten en via Turkije terechtkomen in het Nederlandse Amersfoort. Sam beschrijft zijn ervaringen tijdens zijn jeugd, van zijn eerste schooldag op de basisschool, hoe hij vriendjes maakt, tegelijk Nederlands leert, meneer Sadek en de anderen leert kennen, en hoe dezen zijn leven beïnvloeden.
Modiri schildert het leven van Sam in Nederland af als een successief verhaal van afscheid nemen van familie (de dood van zijn broer, het vertrek van zijn vader naar Amerika), vrienden (meneer Sadek), en zijn eerste liefde (Sali). Dit in schril contrast tot zijn leven in Iran waar hij in een hecht gezin leefde.
Doorheen het boek moet Sam ongewild familie en vrienden uitwuiven, maar ook zijn geboorteland Iran. Welke wending neemt jouw leven wanneer je ouders beslissen te vluchten en jij terechtkomt in een vreemd land? In welke zin zou het leven van Sam er anders hebben uitgezien? Zijn broer Kain zou niet verdronken zijn tijdens een vakantie in Zwitserland, zijn ouders zouden nu nog steeds samen zijn.
Ruilen ze het totalitaire regime van Iran in voor een zogezegd vrij leven in het Westen waar het gezin de keerzijde ondervindt van het vrije denken, de democratie en vrijheid? Was het niet net het gemeenschappelijke verzet tegen dat regime dat het gezin samenhield? Sam zal het nooit te weten komen.
Het lijkt alsof het leven in Amersfoort hen heeft ingepalmd, hun gezin ontwricht, met vervreemding tot gevolg. Wat de banden aanhield, viel weg. De gezinsleden kennen geen vrees meer voor de zichtbare vijand, maar zijn bedreigd door een onzichtbare vijand: de democratie met haar vrijheid.
Als jongen geboren in Iran, is Modiri samen met zijn familie gevlucht en kwam net zoals Sam terecht in Nederland. Maakt Modiri met zijn roman – onbewust – een soort autobiografie, of zijn deze gelijkenissen louter een verhaal voor een goed boek? In elk geval lees je zijn verhaal in één ruk uit.
Hoewel het fictie betreft, kan je het als lezer niet nalaten bedenkingen te hebben over hoe we leven in het Westen. Ondanks deze filosofische invalshoek slaagt de schrijver er in het boek luchtig te houden met humoristische passages en vertederende ervaringen van de kleine Sam die opgroeit in een vreemd land.
‘Meneer Sadek en de anderen’ is geschikt leesvoer voor lezers die een vleugje humor herkennen en een goed verhaal weten te appreciëren.
