Interview, Nieuws, Cultuur, Muziek, Indymedia, Groezrock, Straight edge, Sean Murphy, Zak Drummond, Verse, 'Aggression', Politieke statements in muziek, Israëlische muur, Providence, Media in VS -

“Ik kan me niet voorstellen op een onpersoonlijke manier teksten te schrijven”

'Verse', de Amerikaanse politieke straight edge-band is terug van enkele jaren weggeweest. Weldra zelfs met een nieuwe album! En hoewel ze op Groezrock niet echt zin hadden in een interview, wist DeWereldMorgen.be toch enkele zinnige antwoorden te ontfutselen aan zanger Sean Murphy en gitarist Zak Drummond.

donderdag 14 juni 2012 09:55
Spread the love

Op de cover van jullie laatste album ‘Aggression’ staat een foto van de Israëlische Muur. Waarom hebben jullie deze cover gekozen en wat wilden jullie hiermee zeggen?

Sean Murphy: “Het thema van het hele album is onderdrukking: die foto leek ons juist weer te geven waarover ons album gaat. Ik vind het problematisch dat mensen dingen bouwen om anderen op een afstand te houden! Maar we hadden evengoed een andere muur kunnen kiezen of een gevangeniscel of iets dergelijks. De Israëlische Muur is gewoon indrukwekkend in de negatieve zin van het woord.”

Het is dus niet zo dat jullie gekant zijn tegen de Israëlische politiek?

Sean Murphy: ‘Neen, maar ik ben zeker wel van mening dat de Israëlische regering klote dingen uitvreet, zoals iedere regering wel doet. Het is eigenlijk gek dat ik hiervoor zo vaak word aangevallen: sommige mensen staan soms versteld van die coverfoto, maar ik vind dat we dit onderwerp moeten aansnijden!”

“Een vriend van mij heeft deze foto genomen op de Westelijke Jordaanoever. Hij sprak daar met een kerel die 6 tot 7 check-points moet passeren, alleen al maar om naar school te kunnen gaan. Dat is toch te gek voor woorden! We kozen de foto ook vanwege het symbool van Amnesty International op de muur.”

Tegenwoordig geven nog maar weinig bands links naar literatuur en documentaires mee bij hun CD‘s. Voor jullie betekent hardcore nog steeds een politiek statement maken?

Sean Murphy: “Ja, de sociale en politieke ondertonen in onze muziek vinden we minstens even belangrijk. Evenals het uitbrengen van een CD op zich, hoewel jongeren tegenwoordig geen CD’s meer kopen. Sommige fans hebben daar geen oren naar, zolang de muziek maar luid en cool is. Anderen lijkt het dan weer wel te interesseren. Ik vind het gewoon belangrijk om dat soort onderwerpen aan te snijden, zoals andere bands dit ook voor ons hebben gedaan. Zo ben ik zelf immers met politiek in aanraking gekomen.”

Gaat het onder hardcorebands daar wel eens over? Volgens Carl van ‘First Blood’ gaan de vragen in interviews meestal over de muziek en niet zozeer over de tekst of de boodschap erachter. Ervaren jullie dit ook zo?

Sean Murphy: “Ik krijg wel geregeld politiek of sociaal gerichte vragen in interviews.”

Zak Drummond: “Persoonlijk moet ik toegeven dat ik wel bereid ben meer interviews af te leggen, maar als ik dan de interviewvragen bekijk, heb ik er vaak geen zin meer in … ook al omdat ik de teksten niet schrijf … ik praat eigenlijk liever over gitaarsolo’s.”

Welke kranten of websites lezen jullie om op de hoogte te blijven van wat er in de wereld gebeurt?

Sean Murphy: “Vroeger had ik nog wel een abonnement op Associated Press-artikels, maar tegenwoordig lees ik enkel nog kranten zoals The New York Times en The Washinton Post. Verder kijk ik wel eens naar BBC World en Al-Jazeera of luister ik naar MPR (nvdr: Minnesota Public Radio). Ook linksere mediasites zoals Democracy Now! en de Huffington Post raadpleeg ik graag.”

Zak Drummond: “Ik lees graag The Providence Journal, omdat het onze regionale krant is, met veel lokaal nieuws, wat soms wel eens interessant is.”

En Indymedia? Hoe doet die het tegenwoordig in de VS?

Sean Murphy: “Vrij goed eigenlijk: het lijkt alsof iedere belangrijke stad erbij betrokken is. Indymedia wordt wel als anarchistisch beschouwd, maar alles wat links georiënteerd is, wordt bij ons al snel ‘anarchistisch’ genoemd. Ik heb wel het idee dat Indymedia aan een opmars bezig is en een breder publiek bereikt. Het draait wel meer om het creëren van een gemeenschap, naast het nieuwsaanbod.”

Waarom zijn jullie in 2009 eigenlijk gestopt met ‘Verse’?

Sean Murphy: “Het ging er toen een beetje gek aan toe: mijn leven was een hel geworden. Mijn hersenen konden het niet meer aan en ik had nood aan stabiliteit.”

Zak Drummond: “We waren zo lang van huis weg dat onze gezinnen eraan kapot gingen. We hadden allemaal een pauze nodig om onze hersenen en onze ziel te stabiliseren. We beseften het toen niet, maar eigenlijk waren we allemaal opgebrand.”

Hadden jullie eveneens problemen met de line-up?

Sean Murphy: “Er waren wel conflicten, zoals tussen Eric en ik, maar achteraf hebben we ingezien dat die conflicten niet zo belangrijk waren. We hebben elkaar beter leren kennen en leren appreciëren.”

Zak Drummond: “Als je langer dan 4 of 5 jaar na elkaar zo dicht op elkaar leeft, gebeuren zulke dingen en dan kan het er wel eens wild aan toe gaan. Maar tegenwoordig voelen we ons gezonder, gelukkiger en lachen veel meer.”

Heeft jullie platenlabel ‘Bridge 9’ een invloed gehad op jullie nieuwe worp?

Sean Murphy: “We zijn twee weken in de studio gedoken om het nieuwe album op te nemen en in te blikken zonder enige inmenging van Bridge 9. Ze hebben nooit eisen gesteld en keken ook nooit over onze schouders. Als ze al iets zeiden, was het meer van: ‘we zijn blij dat jullie dit opnieuw doen, hoe kunnen we jullie helpen?’.”

“Ze waren enorm behulpzaam en geweldig om mee te werken. Op de laatse CD staan meer melodieuze stukken, maar ook die voelen heel natuurlijk aan voor ons. Het is spontaan gekomen. Dat is wat we doen, jammen en spelen wat we graag horen. Als we iets leuk vinden, willen we dat met anderen delen door het in onze muziek te stoppen. Als iets aangenaam in de oren klinkt, is het goed voor ons.”

Zak Drummond: “Het is normaal dat je muziek verandert in de loop der jaren, maar iedere verandering is gewoon heel spontaan gekomen en maakte deel uit van ons groeiproces. Het geweldige is dat Bridge 9 nooit verwachtingen had en ons niet in een bepaalde richting geduwd heeft.”

“Als we iets anders wilden uitproberen, lieten ze ons gewoon doen. Ik luister naar platen die me muzikaal en tekstueel iedere emotie doen beleven, van vrolijk naar depressief en terug. Deze keer lieten we ons ook beïnvloeden door onze thuisstad Providence, een kleine stad, waar een levendige en diverse muziekscene bestaat. Je ziet er dezelfde gezichten in de verschillende clubs, ongeacht het genre. Iedereen is er erg open-minded.”

Kun je het verhaal bij de song ’Story of a Free Man’ uitleggen?

Sean Murphy: “Het gaat over hoe het leven van mijn vader en dat van mij voor een groot deel overeenstemmen: het verhaal begint bij een treintunnel vlakbij een treinstation in de buurt waar ik opgegroeid ben. De begintekst van het lied ‘A concrete bed, a weathered awning made of cardboard that keeps the morning sun from his eyes’, verwijst naar de plek waar ik met hem woonde.”

“Mijn vader heeft ook onder diezelfde brug gewoond toen hij zelf 18 jaar was. Mijn grootmoeder wijst me er steeds op hoe ik gelijk op mijn vader tot in de kleinste en bizarre details. Mijn vader was een heroïneverslaafde en zijn leven was compleet verwoest.”

“Ik wou een verhaal schetsen over hoe zijn leven toch goed uitdraaide. Het einde van het lied is open voor interpretatie: of hij pleegt zelfmoord of hij herpakt zich en geneest van zijn vreselijke verslaving. Deze song is heel persoonlijk voor mij. Ik kan me trouwens niet voorstellen op een andere manier te schrijven. Daarnaast is het fijn als er een wisselwerking is en anderen ook dingen met jou delen.”

take down
the paywall
steun ons nu!