Viering15 Jaar Sering in Borgerhout (Albert Boeckx)
Opinie, Nieuws, Samenleving, België, Opinie, Sering, Minister Joke Schauvliege, Besparingen cultuur, Sociaal-artistieke werkplaats, WVTC (Worldwide Virtual Theatre Carrousel) - Rebecca Huys

(G)een plaats voor kwetsbaarheid?

Sering is een sociaal-artistieke werkplaats waar kwetsbare mensen rust vinden binnen een almaar harder wordende maatschappij. Het ziet er naar uit dat Sering de deuren zal moeten sluiten, na 17 jaar vechten voor doelgroepoverschrijding. Het ingediende dossier 2013-2016, kreeg een negatief pre-advies. Sering zou geen sociaal-artistieke praktijk meer zijn. "Sering denkt te breed", zeggen ze.

maandag 14 mei 2012 16:35
Spread the love

Die verharding die reeds jaren voelbaar is, was dan ook de drijfveer voor Mia Grijp om in 1995, na 21 jaar acteren, het reguliere theater te verlaten en via haar beroep een ingang te zoeken in een samenleving waar iedereen in vakjes zit.

Ze maakte een theaterbewerking van ‘De vrucht van hun arbeid’ van John Berger, en ging spelers zoeken in alle doelgroepen die onze samenleving rijk is. Omdat dit hele werkproces zo’n positieve impact had op zowel de deelnemers als de initiatiefneemster, besloot Grijp om dit werk hoe dan ook voort te zetten.

Ze kreeg daartoe een oude garage in Borgerhout toegewezen. Het kind zat onder dak en kreeg een naam: Sering vzw. Eén van de pijlers van de vzw is doelgroepoverschrijding.

Sering vzw lag mee aan de basis van het ontstaan van de sociaal-artistieke sector, en stond met haar ervaringen model voor de regelgeving daar omtrent.

17 jaar lang is er non-stop gewerkt aan het vermengen en verbinden van doelgroepen, telkens via een creatief proces, dat zijn definitieve vorm vindt al naargelang de spelers die zich aandienen. Kinderen, ouderen, mensen die de taal niet spreken, psychiatrische patiënten, mensen met het syndroom van Down, kinderen uit tehuizen, mensen met verschillende geloofsovertuigingen, mensen uit verschillende sociale klassen, van hoogopgeleiden tot analfabeet, van werkhebbend tot werkzoekend konden hun angsten en vooroordelen ten opzichte van elkaar opzijzetten en met respect voor ieders verschil samenwerken en een voorstelling maken rond wat ons met elkaar verbindt.

Zij vertegenwoordigen een zachtere, menslievende vleugel in onze samenleving. Zij bieden het publiek en mekaar vertrouwen en troost, en hoop op beter. Ze vinden een thuis op Sering, vinden er lotgenoten en zielsverwanten, en (her)ontdekken er levensvreugde.

Sinds 2003 werkt Sering ook internationaal onder de naam WVTC (Worldwide Virtual Theatre Carrousel), met zusterorganisaties uit Canada, The Bronx, Peru en Zuid-Afrika. Via een virtueel kantoor werken lokale gemeenschappen, scholen, senioren wereldwijd samen aan creatieve projecten rond mondiale thema’s.

Het ingediende subsidiedossier 2013-2016, een concept vol realiseerbare dromen, waarbinnen het werk dat Sering sinds 1995 uitvoert op lokaal vlak kan worden doorgetrokken op mondiaal vlak, kreeg echter een negatief pre-advies. Voor de kenners is het doorgedreven verbinden van mensen en sectoren plots een probleem. Sering is geen sociaal-artistieke praktijk meer. Sering denkt te breed!

Toch pleit de commissie in haar landschapstekening zelf voor verbreding: “De sociaal-artistieke praktijk richt zich tot gekende prioritaire groepen op het vlak van culturele en sociale achterstelling. Het streven naar een brede sociale mix in het betrekken van participanten is een uitdaging voor het werkveld.”

In het dossier werd tevens stevig rekening gehouden met de aandachtspunten die de minister toevoegde aan het decreet.

“Geachte mevrouw Schauvliege,

Ikzelf maakte in 2006 na jaren televisiewerk zeer bewust de overstap naar de sociaal-artistieke sector, en werk sindsdien binnen deze vzw. Net als Mia Grijp in 1995, kreeg ook ik te horen dat ik niet goed wijs was, om jaren zekerheid op te offeren en een ‘stap terug’ te zetten. Maar net als de artistieke leiding van Sering ben ik doordrongen van het feit dat mensen niet louter moeten wegdromen bij fictie, maar dat je mensen moet aanzetten tot participatie. Tot samenwerking. Het verbinden van al die doelgroepen, met respect voor de meerstemmigheid is net de kracht van het sociaal-artistiek werk.

Het negatieve pre-advies heeft ons allen met stomheid geslagen. Met het sluiten van Sering komt een grote groep mensen in de kou te staan. De Sering-spelers, de lokale en internationale partners en een zorgvuldig opgebouwd publiek bestaande uit een brede sociale en culturele mix.

We werken niet in een hippe buurt, maar in een moeilijke wijk. Veertien jaar lang renoveerden we een gebouw waar velen hun thuis vinden. Ik ken geen plek als Sering, geen sociaal-artistieke organisatie waar de deelnemers en publiek zo centraal staan. Als dit geen sociaal-artistiek werk meer is, wat is het dan wel?”

Rebecca Huys

Rebecca Huys voor vzw Sering.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!