We zijn nu 4 dagen na de Griekse parlementsverkiezingen en we kunnen er al wel stilaan zeker van zijn dat we naar nieuwe verkiezingen gaan.
ND-leider Samaras gooide na een paar uren de handdoek in de ring: hij slaagde er niet in om een regering met meerderheid op poten te zetten. Hoeveel buitelingen hij ook mag maken (de politieke argumenten van de man zijn een circusartiest waardig), het zal met hem niet lukken.
Daarna probeerde SYRIZA-leider Alexis Tsipras het, en hij heeft samen gezeten met de linkse Griekse partijen. Hij zou ook een brief sturen naar het IMF, de EC en de ECB waarin hij gaat zeggen dat de handtekeningen onder het memorandum niet door hem zijn gezet en dus ook niet gelden voor een linkse regering. Ook hij vond geen meerderheid om een regering te vormen, hoewel Democratisch Links zeker wel met hem samen wil gaan.
Nu neemt PASOK-leider Venizelos de formatie-opdracht van hem over. Die profileert zich nu als de pro-Europa leider. Wat hij precies zal doen is niet duidelijk, want hij zal weer met dezelfde mensen samen zitten die voordien weigerden om een regering te vormen. Als het hem niet lukt, dan zou president Papoulias een interim-regering samenstellen in samenspraak met alle politieke leiders die het land dan naar de volgende verkiezingen moeten leiden.
In Brussel en Berlijn beginnen de stoppen stilaan door te slaan, maar misschien heeft men de boodschap van de Griekse kiezer niet goed begrepen. Tsipras mag dan wel een sympathieke jongen zijn en een cool-factor hebben, maar het is lang niet zeker of hij vertegenwoordigt wat de mensen die voor hem hebben gekozen, eigenlijk wel willen.
Hij lijkt niet in de euro te willen blijven. Of althans dat zou zijn plan wel tot gevolg kunnen hebben. Maar de overgrote meerderheid van de Grieken (70% al zeker) ziet de toekomst van dit land wél binnen de euro. Men wilde de grote partijen afstraffen voor het gevoerde beleid en men wilde aantonen dat een besparingsbeleid op deze manier niet verder kan. En velen wilden een partij aan de macht die had gezegd dat ze bereid was om te regeren want niemand heeft er baat bij dat het land onbestuurbaar wordt.
Vraag een gemiddelde Griek op de straat en hij zal zeker toegeven dat het land boven zijn stand heeft geleefd en dat er moet worden bespaard, maar niet op de manier waarop PASOK en ND die besparingen hebben ingevuld. Niet dat men kan zeggen hoe het dan wel moet, maar daarvoor heb je politieke partijen.
Het probleem is echter dat Griekenland op dit moment zo goed als geen enkele partij heeft die met een alternatief op de proppen is gekomen. We weten natuurlijk wel dat meer besparingen zeker niet tot groei gaan leiden. En weten ook dat iemand die niets meer te verliezen heeft, ook niet bang kan worden gemaakt door het vooruitzicht dat hij uit de euro zal worden gezet. Nul euro is tenslotte even veel waard als nul drachme.
Maar we weten ook allemaal dat Griekenland die oh zo noodzakelijke herstructureringen moet invoeren. Wat er bij mij nooit is in gegaan, is het feit dat men in Europa daarvoor beroep heeft gedaan op dezelfde politici die deze herstructureringen altijd hebben tegengegaan. Europa zou zich zogezegd nooit mengen in de Griekse politiek. Maar nu de verkiezingsuitslag niet naar de zin is van Brussel en Berlijn, lijkt het er verdacht veel op dat Europa zich toch wel gaat moeien. Is dat niet een beetje hypocriet?
Men vreest dat men het geïnvesteerde geld (vele miljarden) kwijt zal zijn met een linkse regering. Dus gaat het uiteindelijk in de eerste plaats om dat geld dat al aan Griekenland is gegeven (niet aan de Grieken, want het geld is gebruikt om interesten af te betalen) terug te krijgen, en niet om het land weer overeind te helpen.
Althans, dat is de indruk die de Grieken krijgen. En als Europa zich nog meer gaat bemoeien met de gang van zaken hier, dan zou het best kunnen dat we bij de volgende verkiezingen een nog moeilijkere situatie zullen krijgen.
