Het geheel is op zijn minst educatief te noemen, want nergens vind je betere informatie over het diepgewortelde structurele racisme in Vlaanderen dan in de brochure. En wie is er beter geplaatst om deze verdienstelijke innovatie te gaan promoten dan de minister van Integratie himself?

Ik heb me lang afgevraagd waarom er jaar na jaar Europese en nationale rapporten, wetenschappelijke onderzoeken, undercoverreportages, uitgelekte mails van bedrijfsleiders en allerlei getuigenissen konden verschijnen waarin het probleem van racisme in Vlaanderen aan de kaak wordt gesteld, zonder dat er ook maar iets aan werd gedaan.

In het onderwijs, op de arbeidsmarkt, in de reguliere media, bij de politie, op straat, kortom zowat overal waar je als mens met een ander geconfronteerd wordt. Tot ik het nieuws vernam van minister Bourgeois’ laatste expeditie. Dan werd het mij plots allemaal duidelijk.

Heeft er iemand ooit al eens aan gedacht om de minister, en velen zoals hij, uit te leggen wat racisme precies is? We zijn (terecht of onterecht) zo erg gefocust geweest op het aandringen op beleidsmaatregelen om het probleem op te lossen, maar nu blijkt dat velen niet eens weten wat racisme werkelijk inhoudt.

Althans, die indruk wekt Geert Bourgeois door trots en overtuigd van het nut van zijn ‘starterspakket’, allerlei denigrerende stereotiepen en hardnekkige vooroordelen over Marokkanen te onderschrijven.

Voor we dus beginnen praten over oplossingen, kunnen we misschien best eerst grondig het probleem toelichten. Ik stel voor dat de minister voor Gelijke Kansen (om risico’s te vermijden vragen we best die van Canada) een Snelcursus ‘Wat is racisme?’ ontwikkelt voor de minister van Integratie en zijn administratie.

Als Antwerpse van Marokkaanse afkomst wil ik graag mijn steentje bijdragen en een voorstel doen voor de introductieles: ‘Racisme is meer dan makkak zeggen tegen een kleurling’.

Nu heb ik wel alle begrip voor de beperkte tijd en middelen van de verschillende administraties in tijden van crisis. Dit ‘starterspakket’ en de bijbehorende promotiecampagne in het zonnige Marokko zullen welllicht al een aardig duitje gekost hebben.

Vandaar dat ik minister Bourgeois graag een alternatief voorstel, op aansporen van mijn goede vrienden (van zowel Marokkaanse als Vlaamse afkomst). De minister zou het lijstje van tips die hij in de brochure aanbiedt, kunnen aanvullen voor hij denkt aan een volgende druk. Hieronder een selectie uit de binnengekomen voorstellen. We willen in zo’n belangrijk document niet breken met de stijl van de minister.

– Als je naar Vlaamse feestjes gaat, dan zal je merken dat vele Vlamingen dansen alsof ze in hun t-shirt en broekspijp langs rugzijde een hark hebben gestoken. Schrik niet: dit is wel degelijk spontaan dansen.

– Wij, Vlamingen, houden van recepties met rauwe wortels, bloemkoolpartjes en selderreepjes. De eerste keer ga je verontwaardigd zijn, maar begrijp ons niet verkeerd: jawel, je bent wel welgekomen op de receptie. We zetten er dankzij uw landgenoten nu ook olijfjes tussen en stukjes Marokkaans brood.

– Het Vlaamse onderwijs doet het in internationale vergelijkingen zeer goed … in sociale ongelijkheid.

– Vele Vlamingen willen (terecht) groot zijn in kleine dingen, maar soms pakken ze dit verkeerd aan: ze vergeten dikwiijls niet de geleende 20 cent. Verslik je dus niet als ze die plots terugvragen.

– Een doorsnee Vlaming vindt het vreemd dat je je kinderen, netjes gewassen, gekleed en met gesmeerde boterhammetjes in de boekentas aan school afzet op je pantoffels en met je pyjama nog aan, ook al heb je dan snel een lange jas aangetrokken. Dit is enkel aanvaardbaar op zondagochtend bij de bakker!

– Als je naar Vlaamse feestjes gaat, dan zal je merken dat het wat tijd kost vooraleer er ambiance is. De alcohol heeft dan zijn werk nog niet geleverd om de feestgangers los te doen komen. Neen, dit heeft geen effect op de denkbeeldige hark in de broek.

Voor nog meer tips, neem contact op mijn inventieve multiculturele (concept dat ook wordt toegelicht in de Snelcursus) vriendenkring.

Maryam H’madoun

Maryam H’madoun is onderzoekster aan de Universiteit van Antwerpen en activiste.