Hoe verberg ik een pirAmide?

woensdag 9 mei 2012 14:46
Spread the love

Maak er een cirkel van met woordspelletjes!

Omdat de overheid enkel de gehoorzaamheid aan de almachtige Economicus en zijn wondere werken indoctrineert – en niet een begrip ervan – ben ik verplicht geweest zelf een opinie te construeren.

De overheid legitimeert zichzelf met democratie. De overheid vertegenwoordigd ieder individu in de samenleving zoals ik er eentje ben. Een voor allen, allen voor één – iedereen gelijk. Wat eerlijk is, wat rechtvaardig is… WelVaart Vrijheid Vrede en Vaginas voor iedereen. Zonder democratische overheid zou ik zo miserabel zijn als een 19de eeuwse Congolese dorpsbewoner – of een 19de eeuwse – vroeg 20ste eeuwse Vlaamse dorpsbewoner – een laat 20ste eeuwse Vietnamese-Afghaanse struikmens – of een 21ste eeuwse Irakese dorpsbewoner. Ooooooo – o – o – oh DierBaarBelgië … aan U ben ik alles verschuldigd?

Het economische systeem legitimeert zichzelf als een democratische-solidaire meritocratie. De overheid geeft u de sportieve start en de vaardigheden om te kunnen produceren – om werk te mogen krijgen van een bedrijf – om geld te mogen ontvangen – om te mogen lenen-huren-afbetalen-kopen… Geld vertegenwoordigd de geleverde inspanning. Uw loon is uw relatieve economische waarde.

Belastingen betalen is uw schuld aan de overheid voor het mogelijk maken van uw deelnemerschap in deze monitaire wedstrijd. Het economische onderwijs – de economische infrastructuur – toevoer van grondstoffen- … Dat is voor de overheid – op vraag van de burger natuurlijk – als directe vertegenwoordigers en dienaren vh volk. De burgers plannen hun economisch-ideologische leven en hun overheid maakt hun wensen waar. Iedereen legt in en dan krijgen de winnaars de pot. Nee wacht – iedereen legt in – iedereen werkt – en iedereen mag de begroting betalen. Nee wacht de overheid leent geld – de overheid creëert economie – wij werken erin – wij betalen belasting – de overheid zorgt dat wij onze lening aan de banken kunnen terug betalen door de bevolking te verplichten de economie te doen groeien ten koste vd welvaart.

Herbeginnen!

Uw democratische macht in het spel van Economicus – de VRIJ in de vrije markt – de monitair-economische implementatie van de democratische legitimatie van onze naties – is om te mogen kopen wat je wilt (landbouwgrond bvb – fair trade producten), om te mogen leven hoe je wilt (als arbeider of verkoper bvb), om te mogen lenen tegen interest van wie je wilt (Dexia of Fortis bvb). De optelsom van de individuele economische activiteiten creëert van nature een economische democratie. Gelijkwaardig-Rechtvaardig-Sportief-…

Dat weinig mensen veel geld krijgen en de meesten weinig komt door Competitie en De Vrije Markt. Geld is de beloning voor hard werken en excellentie. Geld is mensen, geld is macht. De Vrije Markt geeft door competitie automatisch monitaire macht over mensen aan de meest competente spelers. Grote kwantiteiten geld is dan ook heb bewijs van economische superioriteit. Een verheven inzicht in het functioneren van een samenleving. Mensen met veel geld verdienen veel geld – mensen met weinig geld verdienen weinig geld. Je wilt geen autoriteit geven aan mensen met weinig geld – want dat zijn mensen aan wie de competentie ontbreekt om veel geld te hebben. Hoe meer geld je hebt hoe meer geld je zou moeten verdienen. Hoe meer monitaire autoriteit je hebt – hoe beter het is voor de democratie dat je nog meer monitaire autoriteit krijgt.

Het geld is net als de scores bij een voetbalwedstrijd. Een toernooi is net als de vrij€ markt. De overheid is de rechter. De burger is de speler. De beste spelers verzamelen punten. De inferieuren vallen af. De bevolking betaald de inkom en mag via de visuele cortex mee genieten van hun excellentie. De speler die punten verzameld kan nog meer punten kopen met zijn punten – voor één punt kan je bijvoorbeeld twee punten kopen. De rechter moet zelf punten lenen van de topspelers om zelf te mogen op het veld staan (begroting). Dus de rechter moet zelf punten scoren om de interest op de lening af te betalen. In feite – omdat enkel de topspelers zo meerwaardig de monitiaire macht verdienen moeten ook de supporters punten van hem lenen tegen interest – om te mogen zitten aan de zijkant. Op den duur moet deTOPspeler zelfs niet meer spelen – hij is zo druk bezig met het innen van punten. En omdat hij meer punten terug vraagt dan hij ooit gegeven heeft – zijn interest – aan mensen die eigenlijk geen punten kunnen scoren – kan de score nooit terug betaald worden en heeft de topspeler een constante vermeerdering van zijn score zonder dat hij nog moet spelen. Nu moeten de rechters en het publiek op het veld komen om zo veel mogelijk punten onder elkaar te scoren. Degen die het meeste kan terug betalen van de lening is de winnaar. En zo – door het hele station inclusief de rechters – te betrekken in het spel – onder het score leendienst van de TOPspelers – creëert je een democratische economische wedstrijd van perfecte gestroomlijde effeciëntie.

Waar zat ik? Vrijheid, democratie, efficiëntie, geld, inleveren, geld, beloning, sportief,… De sportclub is de topspeler die scores uitdeelt – tegen interest. Voor ieder punt dat je krijgt moet je 1,06 punten terug verdienen. hmmmm … de overheid is de afspraak tussen sportclubs  euh… competie, rechters, scorebanken, seizoenen,… daar gaat de analogie.

Democratie is vertegenwoordiging. De overheid moet mijn wensen als individu vertegenwoordigen. Daarvoor creëert de overheid de economie. Door belasting in euros moet iedereen werken voor euros om te leven – en zo kan de overheid een euro-economie maken voor mij. Door de democratie – en ook eerlijke competitie en de vrije markt – weet mijn overheid perfect welke soort economie moet gemaakt worden. Omdat zij mijn wensen vertegenwoordigen – en niet zomaar hun persoonlijke ambities verkopen en nastreven en opdringen – weet ik perfect welk soort economie ik wil. Als ik niet weet welk soort economie ik wil – hoe kan mijn vertegenwoordiger het weten? Deze economie is exact wat ik wil – mijn leven is wat het moet zijn – en ik moet gehoorzaam zijn aan de overheid want zij willen en gaan alles wat ik wil verwezelijken met economie. En als ik moet krijgen wat ik moet willen dan moet ik inleveren voor de banken… euh wacht.

Herbeginnen!

GELD!

Wat is geld? Een getal. Een waarde eenheid – van een constant verminderende waarde? Wat is die waarde – land? – kaas? – goud? – de gehoorzame burger?

Misschien eens vragen aan een specialist. Een professor die boeken schrijft over geld. Philipp Bagus.

Philipp Bagus heeft een artikel geschreven. Op het internet – in het Engels – voor iedereen. Hij heeft ook boeken geschreven – zoals The Tradegy of the Euro. Maar ik heb enkel dit artikel gelezen. En heb ik al gezegd – hij is een professor – kostuum en bril en al – zeker één van onze democratische autoriteits figuranten. Zo iemand heeft zich jaren over de economische teksten gebukt en spuit op bevel goddelijke economische waarheid uit elk gat in zijn misleidend primaten lichaam.

Hij schrijft:

The Fed and the ECB: Two Paths, One Goal

Both the Federal Reserve (Fed) and the European Central Bank (ECB) are owners of the printing press. They produce base money.

Wie zijn de eigenaren vh Fed en het ECB? Waaruit bestaat de reserve voor het geld dat ze produceren?

Although the ECB is governed by European law directly and thus not by corporate law applying to private law companies, its set-up resembles that of a corporation in the sense that the ECB has shareholders and stock capital. Its capital is five billion euro which is held by the national central banks [centrale banken zijn NIET nationaal] of the member states as shareholders. The initial capital allocation key was determined in 1998 on the basis of the states’ population and GDP, but the key is adjustable. Shares in the ECB are not transferable and cannot be used as collateral.

On top of the base-money production, the fractional-reserve-banking system can produce money out of thin air.

Fractional-reserve banking is a form of banking where banks maintain reserves (of cash and coin or deposits at the central bank) that are only a fraction of the customer’s deposits. Funds deposited into a bank are mostly lent out, and a bank keeps only a fraction (called the reserve ratio) of the quantity of deposits as reserves. Some of the funds lent out are subsequently deposited with another bank, increasing deposits at that second bank and allowing further lending. As most bank deposits are treated as money in their own right, fractional reserve banking increases the money supply, and banks are said to create money. Due to the prevalence of fractional reserve banking, the broad money supply of most countries is a multiple larger than the amount of base money created by the country’s central bank. That multiple (called the money multiplier) is determined by the reserve requirement or other financial ratio requirements imposed by financial regulators, and by the excess reserves kept by commercial banks.[1][2]

Central banks generally mandate reserve requirements that require banks to keep a minimum fraction of their demand deposits as cash reserves. This both limits the amount of money creation that occurs in the commercial banking system,[2] and ensures that banks have enough ready cash to meet normal demand for withdrawals.

Of met andere woorden: valsmunterij. De waarde die het banken systeem voor zichzelf creëert door Fractional Reserve Banking komt ten koste van de waarde vd spaarpot van iedereen in het economische dictaat van die munt eenheid. Genaamd: INFLATIE. Inflatie is de diefstal van de waarde van uw spaargeld door een banken systeem dat van ‘onze’ overheid het geld mag drukken waarvoor wij hebben moeten werken – en daarop interest vragen.

Both central banks produce money in order to finance their respective governments. As a result of their money production, prices will be higher than they would have been otherwise. All money users indirectly pay for the government deficits through a reduction in purchasing power and the reduced quality of their money.

En hier begint het woordenspel van onze vriend Professor Philipp Bagus – pastoor vd kerk van de almachtige Economicus.

De centrale banken staan boven de overheid. Dat geven ze zelf toe – dat is overduidelijk als je op dit moment Griekenland kijkt bijvoorbeeld. Hun onafhankelijk – hun privé status – is essentieel gezien democratieën traag en onverantwoordelijk zijn. De creatie van geld is beter overgelaten aan rijke annonieme families die winst maken door zoveel mogelijk geld te drukken ten koste van de waarde vd eenheid – en tegen interest te verdelen onder de monitair-plichtige burgers.

Het is waar dat de geld creatie een diefstal van waarde is – maar het zijn de banken die het geld creëeren en daarop interest vragen. Je kan die schuld nooit af betalen want de centrale banken vragen meer terug dan ze uitgegeven hebben. Door die interest op de initiele creatie van geld moet er constant bijgeleend worden – tegen interest. Hierdoor vergroot de interest – de winst vd bank – automatisch. Hierdoor vergroot ook het volume vh geld in de economie en daalt dus de soortelijke waarde vd eenheid. Dus moeten we nog meer gaan renderen. Het is een interest&inflatie-pirAmide waarbij al het geld dat ooit in cicrulatie gaat – met interest moet terug keren naar de banken. De banken drukken geld ten koste van de waarde ervan – ze lenen het uit aan de ‘systeem’ banken en zo de overheid etcetera – en dan moeten mensen op termijn meer geld terug geven dan de bank initieel heeft gecreëert. En dat kan alleen door meer leningen aan te gaan.

Door geld als schuld te creëeren – tegen interest – is er een constante waarde-verschuiving naar degene die de schuld innen. Banken zijn een exponentiele kanker op het geld van de gemeenschap.

Het zijn de banken die inflatie veroorzaken door on-afbetaalbare leningen met rentes uit te geven aan overheden en door voor zichzelf en hun vriendjes geld bij te drukken onder de term Fractional Reserve Banking – de diefstal van waarde uit onze economische activiteiten.

Het is perfect mogelijk om als overheid interest-vrij geld te drukken en te verdelen onder de bevolking. Abraham Lincoln heeft het gedaan met de GreenBackDollar – en daarmee een einde gemaakt aan de monitaire oorlogen “crissisen” die banken maken om economieën te plunderen. Essentieel aan een echte democratie is dat de bevolking democratische macht heeft over de geld-eenheid die hun levens meer bepalen dan eender welke functie van een maatschappij.

In de plaats van democratisch geld te geven aan zijn burgers krijgt het geCentralizeerde banken systeem van onze overheden niet alleen een monopolie op geld-creatie door inflatie – ze vragen interest – meer terug dan ze u gaven – ook de aan overheid – en dat verplicht iedereen tot een constante economische groei om die leningen terug te betalen. En als je niet kan groeien door meer te werken en produceren – dan moet je maar groeien door in-te-leveren. Zolang de interest maar betaald word. De begroting. De oneinige on-afbetaalbare schuld aan de valsmunters.

For governments, the mechanism works out pretty well. They usually spend more than they receive in taxes, i.e., they run a deficit. No one likes taxes. Yet, most voters like to receive gifts from their governments. The solution for politicians is simple. They promise gifts to voters and finance them by deficits rather than with taxes. To pay for the deficit, governments issue paper tickets called government bonds such as US Treasuries.

De SCHULD vd overheid. Cadeautjes aan de kiezer. We hebben een essentieel punt bereikt in dit woorden spelletje. Namelijk de government bonds – staats-obligaties.

IPV te zeggen dat centrale banken geld drukken en dat tegen interest uitdelen ten koste van iedereen in het monitaire systeem – vinden we de obligatie uit. In plaats van zelf geld te drukken – vind onze overheid vind een schuld uit. Een negatieve-waarde word in het leven geroepen. Vanuit een democratische legitimatie van de economische activiteiten van onze overheid – betalen ze voor de door ons gevraagde investeringen – door een democratische schuld in het leven te roepen. Een schuld van iedereen – voor de cadeautjes van de overheid. Daarna verkopen ze die schuld aan het banken systeem.

De banken zetten de schuld om naar geld. Ze doen dit door het uit hun gat te toveren – ten koste van iedereen in het monitaire aquarium. Daarna geven ze onze schuld aan ons tegen interest – tegen inflatie. Dus wij hebben geld gekregen voor onze schuld aan de overheid – en we gaan nog meer geld moeten maken dan we gekregen hebben voor de schuld vd overheid aan de banken. De banken op hun beurt maken hun geld door het geld dat we al hadden te doen dalen in waarde.

Het is duidelijk een pirAmide. De logica van de professor valt hier al in duigen.

Hij beschouwd de overheid schuldig aan de mensen en aan de banken. En hij doet dit door te beweren dat geld creatie (inflatie en on-afbetaalbare interest) bij de overheid begint. Hij doet dit door te zeggen dat het begint bij de obligaties en dat het geld via via altijd terug keert naar de overheid. Het zijn dus niet de banken die inflatie en tekorten veroorzaken door geld-creatie en interest – het is de overheid en de kiezer die de schuld in het leven roept – waarop de arme banken geld rente moeten verdienen.

Hij maakt van het publiek het slachtoffer van inflatie – maar tegelijk maakt hij van de democratische kiezers de daders die cadeautjes krijgen van hun democratische vertegenwoordigers (cadeautjes zoals failliete delen van banken, havens, straten, kerncentrales, propaganda-apparaten,… ). De mensen zijn dader én slachtoffer. De banken? Die dienen om de overheid ervan te weerhouden al te veel cadeautjes te geven aan de kiezers die moeten betalen voor de cadeautjes.

An huge portion of the Treasuries are bought by the banking system, not only because the US government is conceived as a solvent debtor, thanks to its capacity to use violence to appropriate resources, but also because the Fed buys Treasuries in its open-market operations. The Fed, thereby, monetizes the deficit in a way that does not hurt politicians.

Het doet inderdaad de polotici niet kwaad – en ook de banken niet. Enkel de kiezers. Veel van onze politici zijn zelfs bankiers.

But what about the interest paid on the Treasuries? The US government has to pay interest on the bonds to their new owner, the Fed. The Fed receives the interest, which increases the Fed’s profit. Who receives the Fed’s profit? The bulk of the Fed’s profit is remitted back to the US government at the end of the year.

Hier doet hij alsof de winst vd banken terug naar de overheid gaat. Dit is echter tegen interest. En de banken mogen van de overheid geld drukken zoveel ze willen. Hij maakt van onze exponentieel groeiende schuld aan de leen-pirAmide opnieuw een zogezegd voordeel voor de overheid. In de realiteit is het een verdere waarde verschuiving naar de banken door groeiende interest-inflatie. De banken maken winst door schuld – niet verlies. De banken drukken geld naar believen – zij kunnen niets verliezen. Banken kunnen alleen maar winst maken. 

But what about the principal on the bonds? What happens when the bond must be paid back? At the end of the term of the bonds, the government would have to pay its holders. The trick here is just to issue a new bond to pay for the maturing one. Thus, the debts must never be paid but keep getting monetized. Figure 1 shows how the Fed finances the US deficit.
Figure 1: How the Fed finances the US government

Nu geeft hij toe dat banken enkel dankzij de macht van de democratische overheid geld kunnen creëeren. De waarde vh geld vd banken is de autoriteit vd staat.

Hij geeft ook toe dat de leningen van banken wiskundig gezien nooit kunnen terug betaald worden. Iedere eurocent die het ECB drukt – wiens waarde op zijn beurt vasthangt aan het Fed (en hun petro-dollar monopolie).

Dit systeem is een geautomatiseerde en constante waarde verschuiving naar de privé centrale banken. Omdat een groot deel van dat geld opnieuw een lening word doet de Professor alsof dit gratis geld is voor de overheid. Maar door interest-inflatie is het in feite een constant verlies voor de overheid en zijn onderdanen. Door inflatie verliest iedereen telkens zijn spaarpot terwijl het banken systeem geld uit hun gat mag toveren.

The Fed buys government bonds outright, while the ECB accepts them as collateral for new loans to the banking system. Economically, the effects are identical. The money supply increases when the Fed buys government bonds. When the ECB grants a loan with government bonds pledged as collateral, the money supply increases as well. In the case of the Fed, the money supply increases until the Fed sells the bond. In the case of the ECB, the money supply increases until the ECB fails to roll over (renew) its loan to the banking system.

There exists a legal difference. The Fed integrates the government bonds on its balance sheet. The ECB does not do so as bonds remain legally the ownership of the banks. Because the ECB does not publish the collateral provided for its loans, we do not know how many Greek government bonds, for example, are provided as collateral for ECB loans. The Fed is more transparent in this respect.

In both cases, government deficits are effectively monetized. That means that the ECB was bailing out Greece even before May 2010. It did not have to buy the Greek bonds outright; it only had to accept them as collateral. If the ECB had not accepted Greek bonds, Greek debts could not have mounted to such an extent. The Greek government would have had to default much earlier.

Aside from this more direct monetization, there is also a monetization going on that is often neglected. Market participants know that central banks buy government bonds and accept them as the preferred collateral. Banks buy the bonds due to their privileged treatment ensuring a liquid market and pushing down yields.

Knowing that there is a very liquid market in government bonds and a high demand by banks, investment funds, pension funds, insurers, and private investors buy government bonds. Government bonds become very liquid and almost as good as base money. In many cases, they serve to create additional base money. In other cases they stand as a reserve to be converted into base money if necessary. As a consequence, new money created through credit expansion often ends up buying liquid government bonds, indirectly monetizing the debt. (Another main holder of government debts is other foreign central banks.)

Imagine that the government has a deficit and issues government bonds. Part is bought by the banking system and used to get additional reserves from the central bank, which buys the bonds or grants new loans, accepting them as collateral. The banking system uses the new reserves to expand credit and grant loans to, for example, the construction industry. With the new loans, the construction industry buys factors of production and pays its workers. The workers use part of the new money to invest in funds. The investment funds then use the new money to acquire government bonds. Thus, there is an indirect monetization. Part of the money created by the fractional-reserve-banking system ends up buying government bonds because of their preferential treatment by the central bank, i.e., its direct monetization.

The process is shown in figure 3.

While it is an intricate system at the first sight, one that many common citizens fail to understand, the system boils down to the following: The government spends more than it receives in taxes. The difference is financed by its friends from the financial system, accommodated by central banks. Money production sponsors politicians’ dreams, thereby destroying our currencies. The population pays in the form of a lower purchasing power of money.

For governments it is the perfect scheme. The costs of their deficits are externalized to the users of the currency. The debt is never paid through unpopular taxes but simply by issuing paper that says, “government bond.

Hij maakt van de overheid een apparte entiteit aan het publiek of aan de banken. Hij stelt de banken voor als een service provider en een soort buffer tegen de incompetentie en megalomanie van de democratie. Hij stelt de mensen voor als slachtoffer vd de verspilzucht van hun overheden. Niet bedrijven – niet banken – niet de financiele sector – niet de individuelen vd vrije markt – … maar de overheid is SCHULDIG want de overheid maakt de schuld die de banken gebruiken om geld te creëeren. 

Terwijl is in de teks duidelijk te lezen dat het banken systeem geld-creëert. Dat interest en inflatie verantwoordelijk zijn voor de plicht om constant de schulden te hernieuwen. Ze creëeren het geld uit beloften vd politici (de kasbon = een economisch-monitaire plicht vd burgermens – betaald met groei en inflatie). Zogezegd om beloften aan de kiezers te kunnen vervullen (die nu plots niet meer het slachtoffer zijn maar ‘cadeautjes’ krijgen – hun eigen schuld terug krijgen om met interest terug te moeten betalen). Het geld word gecreëert als een on-afbetaalbare schuld van de kiezer aan de banken. De overheden creëeren schuld en geven die aan de banken om het om te zetten in vloeibaar geld. De banken geven onze schuld terug aan ons – tegen interest – ten koste vd waarde vd eenheid. Ze geven onze schuld – dat nu hun geld is geworden – ook aan hun managersvriendjes die dan onze bazen en eigenaren worden.

Er is hier in dit verhaal maar één entiteit die winst maakt terwijl iedereen verlies draait. Er is maar één entitiet die geld uit hun gat tovert en schulden opvraagt. Er is maar één systeem dat cadeautjes krijgt van de overheid en zijn onderdanen.

Wij zijn de reserve van het geld. Onze gehoorzaamheid aan de natie geeft de waarde aan het geld. Zij creëeren het geld uit schuld en plicht aan de maatschappij – en geven het terug aan de maatschappij tegen interest. Wij zijn degene die werken – zij zijn degene die renderen. Wij werken voor ons geld – zij drukken ons geld.

Het is de bedoeling dat overheid ons vertegenwoordigd. Maar de overheid maakt ons schuldig aan deze valsmunters. En als je begin de namen te volgen – of de staat en evolutie van onze maatschappij – dan weet je dat de overheid de banken zijn. Het zijn dezelfde mensen. Er is geen schuld vd overheid aan de banken. De overheid creëert de banken – de banken creëeren de overheid. De overheid geeft alle monitaire-economische macht aan de banken en hun vriendjes. De banken zijn de overheid. Interest-inflatie-geld-creatie is slavernij aan de economische ambities van de banken-overheid.

De overheid kan die macht geven aan de banken door te doen alsof het een democratie is. Iedereen is moreel verplicht aan de democratie. Een verhaal dat de laatste jaren steeds moeilijker word. De schuld vd burger aan de overheid is een schuld van de overheid om de beloftes van onze overeenkomst waar te maken. Wij geven hen macht in ruil voor een vrij economisch bestaan. Maar in plaats van die schuld aan de burger (eventueel met interest) terug te geven – maken ze er onze schuld aan de banken van. In de plaats dat de democratie schuldig is aan zijn burgers – zijn de burgers schuldig aan de banken-democratie. In plaats dat wij interest krijgen op wat de overheid ons schuldig is – moeten interest betalen aan de banken – voor iets dat wij hen gegeven hebben.

Het is perfect mogelijk om als overheid interest-vrij geld te creëeren. Er is geen reden voor interest en begroting behalve de winsten van de bankiers families. Interest op geld creatie creëert een pirAmide waarbij al het geld altijd terug naar de banken gaat – met exponentiele functie. De banken hebben een totale controle over de money supply en dus over de hele economie – de overheid – en de mensen. Al het geld moet met interest terug naar de banken – en zij mogen het uit hun gat toveren als een nationale schuld (kasbonds) – of de regelrechte valsmunterij via het fractional reserve banking.

De banken sector is een kanker en een dictatuur en een democratie die geld creatie toestaat als een nationale schuld aan privé bankiers kan geen echte democratie zijn.

Al het geld gaat altijd terug naar de banken – met interest. Valsmunterij door de banken verwaterd de spaarpot van iedereen. De schuld kan wiskundig gezien nooit worden afbetaalt.

Een democratische en stabiele overheid drukt zijn eigen geld interest-vrij. In een echte democratie heeft geen enkel individu de monitaire macht over een ander.

Geld creatie met interest is een pirAmide spel. Het is afzetterij. Onze schuld aan de banken is een leugen. Hun rijkdom is een leugen.

Onze overheden kunnen geen legitieme democratieën zijn als zij een privé geld creatie monopolie toestaan en als zij ons verplichten tot een exponentieel groeiende schuld aan dezeflde valsmunters.

Een democratie vertegenwoordigd elke burger. Een democratie is schuldig aan de burger – niet omgekeerd. Een democratie verplicht geen schuld en verkoopt die zeker al niet aan een bende valsmunters. Niemand is schuldig aan de banken sector want het zijn valsmunters.

Trouwens… wie betaalde onze nationaal gesponsorde Genocide in Congo? Wie financieerde de nazis? Wie maakte de winst? Was het de overheid? Waren het cadeautjes aan de bevolking? 

Geen kinderen krijgen is de boodschap. Onze kinderen zijn hun g€ld. En zo weinig mogelijk economische activiteiten uitvoeren – want met iedere nieuwe euro – met iedere hernieuwing van de fictie schuld – worden wij armen – en worden de eigenaren vd banken rijker en rijker.

Er is geen crisis. Het is een constante diefstal. Een kanker op de mensheid die zich momenteel goed laat voelen maar die onze gecorrumpeerde overheden weigeren te diagnoseren en te verwijderen.

take down
the paywall
steun ons nu!