Als het nog moest bewezen worden dat je in de politiek niet tegelijk een snelle en grote groeier kan zijn én maagdelijk zuiver kan blijven, dan is dit inzicht de laatste week toch wel ingeslagen als een bom in Italië. Onvermijdelijk denk je dan aan partijen ook bij ons, die eveneens heel snel groeien en mensen van her en der zien overstappen… Maar daar gaat het hier over, terug naar de Noord-Italiaanse Lega Nord.

Jaren lang heeft de Lega Nord, een rechtse, zeer identitaire, nogal xenofobe partij, gerecruteerd met de slogan dat ze geen partij was als een ander, dat ze zuivere was, dat ze geen gemakkelijke compromissen sloot, enzovoort… enfin, ze was gans anders dan de anderen, en het legde haar geen windeieren. Sommige mensen blijven bij herhaling geloven in dit soort “narratives”…

Wat is nu in de week voor en na Pasen aan de oppervlakte gekomen? Dat vader Umberto Bossi, stichter en voorzitter van de Lega Nord, niet alleen zijn zoon Renzo begunstigd had door hem een zekere plaats te bezorgen in het provinciaal parlement van Lombardia (een zet van vader Bossi die gekend was en die de partijleden, voor wie hun idool niets kwaads kan doen, aanvaard hadden, zij het zonder groot enthousiasme), maar nu is gebleken dat die Renzo tijdens zijn “drukke parlementaire werk” tussendoor op kosten van de partijkas een universiteitsdiploma is gaan behalen aan een privé universiteit in London (- kostprijs: meer dan 130.000 euro), dat hij zijn chauffeur maandelijks tot vier maal toe 1000 euro aan hem liet bezorgen uit de partijkas voor allerlei pleziertjes, dit terwijl Renzo al een inkomen had dat hoger lag dan de wedde van de burgemeester van Milaan en gratis over een auto en chauffeur beschikte.

Let wel, diezelfde Renzo twitterde er regelmatig lustig op los, dat de andere politici, die van de andere partijen, geen contact hadden met de basis, dat zij geldwolven waren en niet meeleefden met de armen in het land… en evenmin spaarde hij zijn kritiek op Mario Monti, de premier die Italië uit het moeras poogt te halen. Er blijkt verder dat uit de partijkas geld vertrokken is om de woning van de familie Bossi te verfraaien.

Wat nog? Een vriendin van vader Bossi, Rosi (Rosa Angela) Mauro, uit Puglia (Zuid-Italië) afkomstig, was door toedoen van vader Bossi vice-voorzitter van de Senaat geworden. Met toestemming van de partijleiding had ze een syndicaat opgericht: Sin.Pa. Daar ging opnieuw 200 à 300.000 euro per jaar naar toe uit de partijkas. Daarnaast liet ze voor zichzelf en een bevriend zanger 120.000 euro toeschuiven voor “studies”; ze wordt ervan verdacht zich eveneens een diploma gekocht te hebben, ditmaal in Zwitserland.

Maar dat zijn slechts een anekdotische aspecten van het verhaal. Uit de partijkas is nog eens 6 miljoen euro vertrokken naar Tanzanië, via bemiddeling van mensen met contacten met de Calabrese maffia (ndranghetà). De bank Fbme weigerde dit geld, wegens verdachte herkomst… en het staat nu ergens geparkeerd deels op Cyprus, deels in Moscou, deels in Italië… en een deel is verdwenen.

Geef toe. Voor een partij die geen partij is als een ander, kan dit tellen… Maar het onderzoek is nog maar in een beginstadium. Er komen gegarandeerd nog andere feiten naar boven.

Mocht dit geld afkomstig zijn van de 120.000 leden die de partij telt, tot daar dan nog aan toe… Je moet maar zo dom niet zijn om in dit soort politieke “narratives” te geloven. Maar het gaat om geld van de Italiaanse belastingbetalers, van elke Italiaan dus (en dat op een ogenblik dat vooral de middenklasse en de jongere studenten zwaar getroffen worden)… en dat maakt het verhaal natuurlijk sneuïger.

In allerijl werd een alternatief triumviraat samengesteld aan het hoofd van de Lega Nord, bestaande uit Roberto Marroni, voormalig minister van binnenlandse zaken, mede-stichter met Bossie van de Lega Nord, die enkele maanden geleden zelf als verrader bijna uit de partij was gezet, Roberto Calderoli (die echter verdacht wordt van bemiddeling bij een verdachte financiële transactie uit diezelfde partijkas, en die dus best “low profile” blijft) en Emmauela Dal Lago, een relatief onbekende buiten haar eigen kiesgebied (Veneto).

De Lega Nord bestaat immers uit meerdere Leghe, sterk geconditioneerd per stad of streek… en Bossi was tot op heden de enigste die het geheel wat overkoepelde. Daarom heeft de Lega Nord (Marroni) ook nu nog Bossi nodig,  en omgekeerd. Retorisch roept Marroni uit dat als Umberto Bossie zich opnieuw zou voorstellen als voorzitter van de partij, hij voor Bossi zou stemmen… maar hij zorgt er ondertussen wel goed voor dat er heel snel een congres komt om een nieuwe voorzitter te kiezen. Umberto zal dus zo lang mogelijk “gespaard” blijven, maar moet zich koest houden… Rosi Mauro zal het moeilijker krijgen.

Op een bijeenkomst te Bergamo op 10 april, waar de 4000 militanten een “scopa” (bezem) in de hand hielden, was een van de gescandeerde slogans: “Rosi, ti scoperemo noi”… (waarbij “scopare” staat voor “reinigen”, maar in de volksmond ook voor “neuken”) en een van de partijwoordvoerders zei publiek dat ze een “pugliese” was (dit is: iemand uit Puglia, in Zuid-Italië). Jaren lang stond mevrouw Mauro embleem voor de inter-etnische openheid van de Lega Nord, maar plots komt daar nu het racisme bovendrijven. Rosa Angela is echter niet van plan om te zwijgen en liet tijdens een tv-programma weten dat “wie zonder zonde is, de eerste steen mag werpen…”.

Ondertussen brulde Maroni, vooraan in de meeting te Bergamo: “Pulizia! Pulizia! Pulizia!”, zeg maar: Grote Kuis! Mensen toch, herinner je je de bezem ooit bij ons?

“L’è ura ve netà ol poler!”. Bergamask voor: “het is tijd om het kippenhok te kuisen!”. De militanten schreeuwden het uit. Ondertussen kon men op televisie zien hoe de in grote letters op een partijlokaal aangebrachte slogan: “Padroni a casa nostra” (Bazen in eigen huis), tijdens de nacht vervangen was door “Ladroni a casa nostra” (Dieven in eigen huis”), waarbij de L de dag nadien dan vlug weer in een P gewijzigd werd.

Wat moet je denken van zulke feiten? Leedvermaak? Ach waarom? Misschien gewoon vaststellen dat als een partij die heel klein begint, vrij snel heel veel succes krijgt, en al te veel overlopers aantrekt, ze meer dan waarschijnlijk heel veel mensen onder haar leden aantrekt die in feite gewoon op het succes en de macht af komen… Zakelijk en fair met macht omgaan, lijkt een heel moeilijke deugd te zijn in de politiek… en eigen succes pluralistisch beheren nog moeilijker.