Wij geven jullie als voorproefje alvast een quote uit die blogpost en voor het verhaal verwijzen we jullie graag naar: http://delhaizenieuwsdeugtniet.blogspot.com/2012/01/ei.html. Deel haar reactie, zowel als dit derde artikel, het kan enkel bijdragen tot de discussie die echt nodig is.

“In het interview zeggen wij millennials dat de babyboomgeneratie niet op verworven rechten moet blijven staren. Dat is een gevaarlijke uitspraak, want wij zijn alleen kunnen worden wie we zijn, dankzij het vele harde werk van onze ouders. En we zijn hen daarvoor dankbaar. Daarom is het zo belangrijk dat onze mening volledig wordt uitgelegd, voor er misverstanden ontstaan.”

Op 30 januari wordt de verwarming enkele graden hoger gezet. Het sociaal verzet tegen allerhande opgelegde besparingsmaatregelen kent dan zijn vervolg op de eerste actie op 2 december 2011. Hierop kregen vier jongeren, tussen 20 en 29, in Humo enkele bladzijden het woord onder de titel: ‘Generatie Y, de brandbrief van de twintigers’. Het siert hen dat ze een mening hebben, ook al wordt deze gevormd door de theorie en moet die de toets van de realiteit nog doorstaan. Het komt allemaal neer op een strijd tussen generaties, als we hen mogen geloven toch. Alsof er dan geen jongeren zijn die anders denken?

Wij gingen op zoek naar enkele jongeren, gaven hen vier stellingen en lieten hen vrank en vrij antwoorden. Bewust hebben we gezocht naar meerdere jongeren van 18 jaar tot 30 jaar. Hebben deze millennials, de zogenaamde generatie Y, eenzelfde brandbrief of niet? Alvast tien onder hen gaven een antwoord op de derde stelling.

Een stelling die sinds gisteren weer wat actueler is geworden, nadat de European Trade Union Confederation (ETUC), die 86 Europese vakbonden verenigt, liet weten op 29 februari een Europese actiedag te organiseren. ETUC stelt voor om te investeren in plaats van te besparen, om euro-obligaties uit te geven, een belasting op financiële transacties in te voeren en de Europese Centrale Bank te laten tussenkomen om de schuldencrisis het hoofd te bieden. Wat denken onze jongeren over Europa?

Stelling 3: Europa wikt en beschikt. Sommige liberalen durven nu al onomwonden stellen dat de schuld van de crisis niet bij bankiers, speculanten en financiële markten ligt, maar bij de sociale maatregelen. Herman Van Rompuy stelt dat Europa Griekenland geholpen heeft en dat ook nu de ECB dat gedaan heeft met haar lening. Wij zien dat anders. Als Europa geld gaat lenen aan een intrestvoet van een halve tot één procent aan mensen, banken, die dat op hun beurt aan enkele procenten verder lenen dan begrijpen wij niet hoe ze geholpen hebben. Het mes op de keel zetten lijkt ons dan juister te zijn. Hoe staan jullie tegenover Europa?

Lisa De Roeck: 19 jaar, studente politieke wetenschappen, Universiteit Gent

“Europa heeft het duidelijk moeilijk om de eurocrisis op te lossen. Het grote probleem is het gebrek aan een éénduidig monetair beleid. We hanteren allemaal dezelfde munt, maar elk land beslist zelf hoe hij met die munt omgaat. De gevolgen daarvan ondervinden we nu allemaal.”

“Zodra één of twee landen in moeilijkheden komen, ontstaan er problemen voor de gehele eurozone. Europa moet er voor zorgen dat landen uit de moeilijkheden geraken en hun economie draaiend kunnen houden. Er zijn al heel wat besparingen geweest in verschillende landen, misschien zelfs wat te veel. De werkloosheid onder jongeren in Spanje is nog nooit zo hoog geweest, de minimumlonen in Griekenland zijn bedroevend laag, om nog maar te zwijgen over de pensioenen.”

Anoniem: 21 jaar, studeert maatschappelijk werk aan het VSPW

“Sinds de euro er is gekomen, is alles duurder geworden. Ik ben bang dat het de komende tien jaar niet goed zal gaan met Europa.”

Grimm Van Geste: 21 jaar en werkzaam als servicedesk operator bij HP in Mechelen

“Ik geloof niet in Europa. Het geeft ons enkele voordelen, gemakkelijk tussen eurolanden kunnen reizen, handelen, migreren etc. , maar in mijn ogen is er een donkere kant aan. In veel opzichten lijkt het een goed idee, een interessante samenwerking. Als ik echter verder kijk, komen er toch serieuze vragen over ‘de goede bedoeling’ van dit alles.”

“Als kind vond ik de euro een geweldig idee, ‘dat ze daar nu pas aan denken!’. Jaren later besef ik pas dat dit eigenlijk een truc is om een bonus van 1,3 miljard Belgische frank te laten klinken als ‘maar 30 miljoen euro’.”

“Elk jaar komen er steeds meer europarlementariërs met een indrukwekkende cv vol met topfuncties, al dan niet bij banken zoals Goldman Sachs. Die moeten dan de crisis gaan oplossen die ze zelf veroorzaakten?”

“Nu kijk ik graag even naar de diepgaande veranderingen die Europa in alle geheim goedkeurt: De Codex Alimentarius commissie, het aanpassen van het Verdrag van Lissabon zodat zeer fysieke repressies tegen opstanden mogelijk zijn, nu de deelname in het ACTA akkoord dat weer een bedreiging is voor het vrije internet en we kunnen zo nog uren doorgaan.”

“Dit clubje dat dit zogezegd doet voor de bevolking lijkt me toch vaak een verborgen agenda te hebben.”

“Ik weet niet of u van Bilderberg hebt gehoord (er is zelfs een officiële website). Het is een jaarlijkse bijeenkomst ver weg van alle media-aandacht waar ongeveer 150 tot 200 toppolitici en zakenmensen samenkomen voor wat men een gezellig onderonsje noemt. Hierover wordt niets vrijgegeven aan pers, de locatie is tot op het laatste moment geheim, het personeel vervangen, het hotel is afgesloten en zwaar beveiligd. Indien u 1 van de (op video vastgelegde) deelnemers hierover iets zult vragen, zullen zij formeel ontkennen dit zelfs maar te kennen. Wat bespreken deze mensen daar dat wij niet mogen weten?”

“Als Sarkozy in België een scheet komt laten, is het één van de eerste punten op het nieuws. Hierover zwijgt men in alle talen. Ik denk dat het ook algemeen geweten is dat de sector van lobbyisten helemaal geen hinder ondervindt van de crisis, de zaken gaan beter dan ooit voor hen!”

“Het is moeilijk u mijn visie hierover mee te geven in een beknopte tekst, daar ik uren nodig heb om mijzelf volledig te verklaren en te argumenteren. Met enkele puzzelstukjes zie je de tekening nog niet.”

“Laat ik het zo stellen, voor mij is Europa een machtsapparaat in handen van mensen met veel geld. Zij die zodanig veel geld hebben dat meer geld geen verschil meer maakt, zijn op zoek naar macht. Politiek zou moeten gevoerd worden vanuit liefde voor de burgers, bv een kind uit een kansarm gezin dat erin slaagt politieke wetenschappen te studeren om uiteindelijk in een positie te komen waarin hij mensen echt kan helpen zonder zijn afkomst te verloochenen. Wat weten de huidige Europese leiders over het leven helemaal onderaan de piramide?”

Mathias Vander Hoogerstraete: 22 jaar, student in Gent

“Ik denk dat veel jongeren de afgelopen decennia geloofden in de EU. Jaar na jaar werd ons op de schoolbanken en in de media verteld hoe de EU alle grenzen naar beneden zou trekken en jaar na jaar economische groei zou bieden. De afgelopen jaren blijkt Europa echter vooral een andere agenda te hebben. Verschillende landen worden tegen elkaar uitgespeeld en Zuid-Europese landen worden door de trojka behandeld als neokoloniale landen door hetIMF. De EU is vandaag vooral het argument voor lidstaten om zware besparingen op te leggen en de Europese bevolking te doen opdraaien voor de redding van verschillende Europese banken.”

“Mijn vriendin woont in Griekenland en het beeld dat hier naar voren wordt geschoven over de Griekse bevolking is pure propaganda en stemmingsmakerij. Het is vergelijkbaar met de logica achter de zogezegde ‘generatieclash’. Delen van de bevolking worden tegen elkaar uitgespeeld en verantwoordelijk gesteld om vooral de aandacht af te leiden van de werkelijke verantwoordelijken.”

Irina Papadimitriou: 23 jaar, studente geologie Gent

“De EU is het Europa van het Kapitaal. Ooit gesticht door en voor de Europese bourgeoisie, en dan verkocht aan de gewone mensen met kleffe woorden over vrede en eenheid tussen de Europese volkeren. En al is er misschien geen oorlog meer tussen de landen in Europa, de offensieven op de verworvenheden van gewone, werkende mensen gaat onverminderd door. De EU wordt actief gebruikt door nationale regeringen als excuus om neoliberale wetgevingen door te voeren: dat moet namelijk van Europa.”

“Terwijl die lidstaten natuurlijk mee het beleid van dat Europa bepalen. Al toont de huidige crisis dat die EU de economische tegenstellingen tussen haar lidstaten nooit heeft weten te overstijgen, ze heeft ze hoogstens een tijdlang kunnen maskeren.”

“Een werkelijk ééngemaakt Europa zal een socialistisch Europa zijn, waar de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen, en waar bovenal de rijkdommen eerlijk en democratisch verdeeld worden onder allen die ze produceren. Zo is er ook geen voedingsbodem meer voor etnische conflicten. In dàt Europa wil ik leven, en niet in de neoliberale miserie.”

Jonas Van Vossole: 24 jaar, onderzoeker aan de Universiteit van Coimbra

“De Europese Unie, en zeker de eurozone, is in eerste plaats een neoliberaal project. Friedrich Von Hayek, één van de meest reactionaire prokapitalistische economen, schreef in 1939 reeds dat democratie een probleem vormde voor de vrije markt economie. Ten einde de vrije markt te verzekeren en democratische controle over de economie te vermijden, zouden natiestaten niet meer voldoen, omdat ze te gevoelig waren voor druk van de bevolking, via algemene stakingen, stemrecht, etc.”

“Hij stelde toen al dat een bovenstatelijke organisatie van het beleid de beste manier was om de private economische belangen – en in het geval van de eurozone/EU vooral de kapitalistische klasse in de oorspronkelijke 6 stichtende landen – te vrijwaren.”

“Via de Europese Unie drijft men al jaren een beleid in het belang van het kapitaal, zonder dat daar publieke controle tegenover bestaat. Voor de nationale bedrijfsleider en politici is Europa zo een perfect excuus om een rechts beleid te voeren en onze sociale rechten stelselmatig aan te vallen, denk maar aan de opgelegde privatiseringen van de openbare diensten, de liberalisering van de dienstensector, de Bologna-hervormingen, etc.”

“En zelfs wanneer men op nationaal niveau een ander beleid zou willen voeren, houdt Europa die landen in een wurggreep. Denk maar aan Griekenland, waar de Europese Raad eigenhandig een referendum verbood, of het feit dat ze 2 staatshoofden afzette en verving door vertegenwoordigers van Goldman Sachs in Griekenland en Italië, in Griekenland ging men zelfs zo ver om programmapunten op te leggen aan de oppositiepartijen in ruil voor ‘hulp’.”

“De ‘hulp’ die Europa aan de schuldenlanden geeft, is overigens een farce. Ten eerste zijn die landen in problemen gekomen door enerzijds de financiële crisis en anderzijds het Europees beleid. Als er dus schuldigen zijn, zijn het een op Duitse leest geschoeide Centrale Bank, de speculatie van Noordwest-Europese banken, een Noordwest-Europese industrie die in het zuiden markten zoekt op basis van krediet, een vrije markt zonder bescherming van de plaatselijke economie en een enorm besparingsbeleid in de Duitse (en Benelux) lonen dat de competitiviteit in de zuiderse landen volledig ondergroef en hun economie ruïneerde.”

“Die situatie heeft ervoor gezorgd dat Portugal, Ierland en Griekenland uiteindelijk de speelbal werden van gokkende speculanten en hulp moesten vragen aan de Europese instellingen om hun staatsschuld te kunnen blijven afbetalen.”

“Over die ‘hulp’ zelf vallen twee belangrijke dingen te zeggen. Ten eerst gaat het niet om hulp aan die landen, maar is het bedoeld om de schulden af te betalen aan de Franse en Duitse banken die geïnvesteerd hadden in die landen. Geld van Noord-Europa gaat dus via Zuid-Europa naar Noord-Europese banken. Zuid-Europa ziet daar niets van.”

“Eigenlijk zou het duidelijker zijn moest Duitsland dat geld direct aan die Duitse banken moeten geven, maar dat krijgt Merkel natuurlijk moeilijker verkocht aan haar eigen kiezers. Zo kan de media de schuld niet geven aan die ‘corrupte, luie’ Zuid-Europeanen.”

“Zuid-Europa ziet niets van die hulp, ze moet ze wel cash betalen. Enerzijds via rentes die 4 keer hoger liggen dan die die door de ECB aan de banken geleend worden, anderzijds door het volledig verdwijnen van elke schijn van democratie in deze landen. Het bestuur wordt als ware het een kolonie, doorgegeven aan het beruchte IMF en de ECB. Weg volkssoevereiniteit, weg inspraak van de bevolking.”

“De EU organiseert er een sociale oorlog zonder voorgaande die de bevolking tot armoede degradeert. In Griekenland zijn er ondertussen al tientallen gevallen bekend van leerlingen die flauw vallen op school door ondervoeding, en dat in de bakermat van de Europese ‘beschaving’.”

“Het besparingsbeleid dat de EU vandaag oplegt, zal de problemen bovendien enkel nog verergeren. Het zal de tegenstellingen binnen de EU verder opdrijven, en zal een uiteindelijke ineenstorting van de eurozone onvermijdelijk maken. Wat mij verbaast en verontrust, zowel onder jongeren als onder de hele bevolking, is dat er vandaag slechts 2 strekkingen gezien worden, ofwel onkritisch ‘pro-Europa’, ofwel uitgespuwd reactionair euroscepticisme.”

“Ik behoor tot geen enkel van de twee strekkingen. Ik ben een groot tegenstander van de EU zoals we die nu kennen. Ik ben er ook geen voorstander van om dit kadaver ‘sociaal te hervormen’, voor mij moet het verdwijnen. Maar ik ben ook geen nationalistische euroscepticus.”

“Een unie kan enkel bestaan op basis van solidariteit en gemeenschappelijke identiteit. Een Europese Unie in het belang van de meerderheid kan enkel bestaan wanneer deze niet op een vrije interne markt gebaseerd is, maar op een democratisch beheerde economie op Europese schaal, die rekening houdt met de verschillende ontwikkelingen, en op basis daarvan een sociaal herverdelend beleid op Europese schaal kan voeren dat daarop inspeelt.”

“Dat is natuurlijk vandaag iets dat heel utopisch klinkt. Een eerste stap in die richting is sowieso het streven naar een eengemaakte Europese sociale strijd voor onze gemeenschappelijke sociale rechten. En hoewel de sociale strijd in de eerste plaats lokaal gevoerd dient te worden, lijkt een goede stap in die richting mij te streven naar de opbouw van een eerste Europese algemene staking tegen het huidige besparingsbeleid.”

Ferdi De Ville: 26 jaar, actief binnen de jonge denktank Poliargus

“De vertelling van de crisis door de meeste huidige Europese politieke leiders is dat de eurocrisis het gevolg is van te hoge begrotingstekorten en overheidsschulden. En dat de gemeenschappelijke munt moet worden aangevuld met een streng begrotingstoezicht om eenzelfde crisis in de toekomst te vermijden.”

“Dat is onjuist. Op Griekenland na, zijn de begrotings- en schuldenproblemen het gevolg van de financiële crisis, die een gevolg was van excessen in het financiële systeem. En het probleem van de euroconstructie is dat tegenover de gemeenschappelijke munt niet een evenwaardig fiscaal en sociaal Europa staat.”

“Dat zorgt ervoor dat in de Europese constructie ingebouwd zit dat landen elkaar beconcurreren op het vlak van lonen, sociale en fiscale lasten, met een onvermijdelijke negatieve spiraal voor de welvaartsstaten tot gevolg. De Europese Commissie zou voorstellen moeten doen om die sociale en fiscale dumping tegen te gaan. In de plaats komt ze vertellen dat dit net goed en nodig is. Dat is wat de Europese Commissie momenteel kwalijk genomen moet worden.”

“Ons van Europa afkeren omdat de huidige koers ons helemaal niet bevalt, is echter niet de oplossing. Europa kan een ongelofelijk sterk vehikel zijn voor meer gelijkheid en rechtvaardigheid op dit continent en in de rest van de wereld. We moeten streven naar een Europees minimumloon, een Europese vennootschapsbelasting, een Europese financiële transactietaks, een Europese vermogensbelasting, enz.”

“En we moeten van de sterkte van de Europese markt (nog steeds de belangrijkste importbestemming ter wereld) gebruik maken om andere landen ervan te overtuigen even sociaal en ecologisch te worden als wij. Als anderen dat Europese model niet willen overnemen, tant pis, maar dan moeten wij ons ook het recht reserveren hun sociaal en ecologisch gedumpte producten te weigeren.”

“Dit is een offensieve, progressieve agenda voor Europa die we moeten verdedigen. Het is een agenda van de hoop, en ik geloof dat veel mensen, en zeker jongeren, daar momenteel nood aan hebben. Het is ook niet utopisch: als je de maatschappelijke discussie in Frankrijk volgt, merk je dat zulke ideeën alsmaar meer tot de hoofdstroom beginnen te behoren. Deze voorstellen staan bijvoorbeeld in min of meerdere mate in het programma van François Hollande, volgens de peilingen de toekomstige president van het tweede grootste land in de EU.”

Maite Morren: 27 jaar, voorzitster Animo

“Toen PS-minister Paul Magnette in een interview opmerkte dat niet alles wat Europa zegt noodzakelijk juist is, was dat het startschot voor een wervelwind aan commentaar en kritiek. Toch legt Magnette met zijn uitspraken de vinger op een pijnlijke Europese wonde. Europa heeft nood aan meer debat over de richting die het uit wil. En voor mij is dat een sociale en ecologische richting. Europa lijdt op dit moment aan een pijnlijke vorm van ‘balanced budget fundamentalism’. Dat die discipline ervoor heeft gezorgd dat een deel van de Duitse burgers is verworden tot werkende armen, wordt vaak genegeerd.”

“Ondertussen zakt de Europese Unie, die zichzelf graag ziet als voorvechter van democratie, vrede en mensenrechten, verder weg  in een diepe crisis. Van een slim investeringsbeleid dat onze sociale en economische unie op lange termijn opnieuw een echt groeipotentieel biedt, is voorlopig geen spoor te bekennen. Nochtans bestaat er bij economen een relatief grote consensus over wat er nu echt moet gebeuren. Een duurzame heropleving van de economie is enkel mogelijk als overheden krachtig kunnen investeren in het Europa van de toekomst.”

“Dat niemand Olli Rehn (nvdr: eurocommissaris voor Europese en Monetaire zaken) kent, is wel degelijk een probleem. Waarom was er amper een debat over het six-pack aan maatregelen als paardenmiddel tegen de eurocrisis? Waarom wordt ‘Europa’ voorgesteld als iets neutraal? Erger nog: van de Europese Commissie wordt zelfs ontkend dat het een ideologisch getint orgaan is.”

“Maar men kan toch moeilijk ontkennen dat eurocommissarissen politici zijn, bijna stuk voor stuk. De Europese Unie kan enkel slagen als sterke en democratische unie, als het ook werk maakt van het sociaal Europa dat instaat voor het welzijn van haar burgers. Een Europa dat de burgers ook de kans geeft hun stem te vertalen in Europees beleid.”

“Men kan het dus misschien oneens zijn met de manier waarop Paul Magnette zijn opmerkingen maakte, maar als iedereen die kritiek heeft op Europees beleid onmiddellijk wordt afgebrand als populist en euroscepticus, dan zijn we slecht bezig. Je zou eerder denken dat de Europese democratie wel zou varen bij een echt debat rond Europese thema’s.”

“Nu komt men helaas niet verder dan halsstarrig negeren dat een ander Europa, van sociaal-economische en ecologische alternatieven, wel degelijk mogelijk is. En dat solidaire Europa, dat is waar we voor moeten gaan.”

Thomas Decreus: 27 jaar, doctorandus KU Leuven en medeorganisator Shame-betoging

“Ik geloof in Europa, maar niet in het Europa zoals het vandaag wordt vormgegeven. Ik denk dat we meer Europa nodig hebben, maar ook een ander Europa. Wat moet er anders?”

“Vooreerst dient er werk gemaakt te worden van een democratisch Europa. Op dit moment dicteert de commissie bijvoorbeeld een beleid waarvoor ze slechts op heel beperkte wijze aansprakelijk is. Toch is dat een beleid dat onmiddellijke effecten heeft op miljoenen burgers.”

“Daarnaast dient er ook werk gemaakt te worden van een sociaal Europa. Er dient een nieuw, vooruitstrevend Europees solidariteitssysteem uitgedacht te worden dat de Europese landen niet tegenover elkaar opzet, maar hun burgers de nodige sociale rechten kan waarborgen.”

“Een Europese verzorgingsstaat 2.0 dus. Dat veronderstelt natuurlijk dat er meer Europa zal komen, in de zin van meer instellingen en meer Europese bevoegdheden. Dat hoeft op zich echter geen bezwaar te zijn indien deze instellingen democratische legitimiteit hebben.”

“Waar ik zeker niet in geloof is een terugkeer naar de natiestaat als politieke ruimte bij uitstek of de herinvoering van nationale munten. In plaats van nostalgisch te hunkeren naar een verleden waar we niet nostalgisch over hoeven te zijn, nemen we beter de vlucht vooruit door ons politiek te engageren en organiseren voor een ander Europa.”

Koen Bogaert: 30 jaar, doctor-assistent, MENARG, Universiteit Gent

“Ik denk dat Europa als idee een belangrijk gegeven is. Het geeft ons de mogelijkheid om de maatschappij, onze maatschappij, en de manier waarop we ze willen organiseren, over onze nationale grenzen heen te verbeelden. Iets wat vandaag de dag – ironisch genoeg – misschien steeds moeilijker wordt in tijden van toenemende en verregaande globalisering.”

“Zo worden we bijvoorbeeld in onze publieke en politieke ruimte steeds meer geconfronteerd met nationalistische reflexen als gevolg van de alledaagse bezorgdheden en problemen die gerelateerd kunnen worden aan de globalisering.”

“Maar we moeten ook altijd kritisch blijven tegenover Europa. Europa is niet zomaar een fait accompli. Integendeel. Europa of de Europese Unie is niet enkel een logisch gevolg van de toenemende globalisering. Europa is bovenal een politiek project en we moeten ons telkens weer de vraag stellen wie achter dit project zit en wie er voordeel uit haalt.”

“Als we geloven dat we vandaag in een democratische samenleving leven, meer nog, als we geloven in democratie, een democratie die niet los staat van ‘de markten’ (wie of wat dat ook mogen zijn), dan moeten we vandaag meer dan ooit inzetten op een democratisch Europa.”

“De manier waarop politieke macht en politieke beslissingen worden getransfereerd naar de Europese schaal, de manier waarop in deze tijden van crisis beslissingen worden genomen door ‘Europa’ en waar alle individuele landen zich naar te schikken hebben, de manier waarop bepaalde lobbygroepen een bepalende invloed kunnen uitoefenen op deze beslissingen, enz., zouden ons grote zorgen moeten baren. Het huidige politieke project ‘Europa’ vormt een serieuze bedreiging voor onze democratie.”

“Het is volgens mij enkel door sociale strijd, door gezamenlijk sociale acties dat we van het Europese project een project kunnen maken voor iedereen. Een solidair Europees project, niet in de eerste plaats voor ‘de markten’, maar één dat een aantal fundamentele rechten van haar gehele bevolking beschermt (bv. recht op gezondheidszorg, recht op onderwijs, recht op de stad, enz.) en bovendien ook rekening houdt met diezelfde rechten van de mensen uit andere werelddelen.”