In 1981 gaat de jongensdroom van Eric Van Driessche in vervulling: hij wordt treinbestuurder. Jarenlang rijdt hij met reizigers- en goederentreinen. Zoals voor zovelen van z’n collega’s is treinen besturen een passie. Maar op z’n 40ste moet hij er de brui aan geven. Door de stress en de wisselende uren is het werk te zwaar geworden. Hij besluit om deel te nemen aan een examen zodat hij coach en lesgever kan worden. Sinds 1,5 jaar is Van Driessche vrijgestelde bij de transportvakbond ACV-Transcom.
Volgens Van Driessche wordt er te weinig rekening gehouden met oudere werknemers. Iemand van 54 jaar moet dezelfde job doen als iemand van 20 en dat kan niet. De pensioenhervorming vindt hij dan ook onrechtvaardig.