Jullie staken al sinds vorige week dinsdag. Waarom?

Luciano Corsini: “De directie wil het bedrijf sluiten terwijl daar financieel-economisch totaal geen reden voor is. Bovendien voert het geen serieus overleg met ons. We hebben haar argumenten volledig kunnen weerleggen, maar de directie volhardt in het gebruik van foute cijfergegevens om de sluiting te rechtvaardigen.”

Hoe bedoel je, foute cijfergegevens?

“Om de sluiting te rechtvaardigen, schuift de directie cijfermateriaal naar voren dat van geen kanten klopt. Zo wordt er een kostprijs van 8 miljoen euro vooropgesteld om de EHS (Enviroment Health and Safety)-normen te halen terwijl het bedrijf bij de besten scoort met betrekking tot veiligheidsvoorschriften en met glans alle wettelijke controles doorstaat. Bovendien gaan de cijfers van de directie slechts over 100 van de 4.000 normen die de EHS voorschrijft.”

“Ook belangrijk, er is nog geen audit geweest bij alle vestigingen van het bedrijf. Een objectieve vergelijking is dus niet mogelijk. Kwestie van alles in een juist perspectief te plaatsen. Onze eigen berekeningen tonen trouwens aan dat de aanpassingen niet meer hoeven te kosten dan 3 miljoen euro.”

“Een ander punt waarin de directie zich vergist, is de opbrengst die ze denkt te realiseren met de sluiting. Uit haar eigen cijfers hebben we berekend dat ze ook dit fel overschat.”

Financieel is er dus niks mis?

“Totaal niet! Dit bedrijf is zeker winstgevend, en niet eens weinig. In deze economisch slechte tijden realiseren de bedrijven amper een winstvoet van 5 procent. ST daarentegen realiseert nu een winst van 16 procent, in betere tijden was dat zelfs meer, tot 20 procent. Het bedrijf presteert zeer goed, dat is het probleem dus niet.”

Wat dan wel?

“Ik weet het niet. Wat is genoeg winst? Voor het patronaat moet winst ‘oneindig’ zijn zeker? Kijk, de problemen zijn begonnen toen in oktober 2010 de ST Group ons toenmalig bedrijf Swedish Match overnam. Een half jaar later, in juni 2011, werd aangekondigd dat ST ging herstructureren en dat twee van de zes productie-eenheden dicht moesten, een in Indonesië en de onze hier in Houthalen.”

“Toen al verdachten wij ST ervan slechts geïnteresseerd te zijn in het merk Swedish Match in plaats van in de productiecapaciteit van de fabrieken. Sindsdien doet de directie er alles aan om onze fabriek in slechte papieren te brengen om een sluiting te rechtvaardigen.”

Hoe doen ze dat?

“Ze hebben het bedrijf op een schandalige manier helemaal leeggehaald. Nadat ze via de notionele intrestaftrek nog een belastingvermindering van meer dan 2 miljoen euro konden bereiken, hebben ze ook 3,55 miljoen euro kosten van een andere fabriek overgenomen, 5,28 miljoen euro waardeverminderingen op de voorraden geboekt en 3,4 miljoen in dividenden aan de aandeelhouders uitgekeerd.”

“Als klap op de vuurpijl hebben ze in augustus 2011 meer dan 38 miljoen euro bedrijfskapitaal weggetrokken en aan de aandeelhouders uitgekeerd. Nu blijft er slechts 100.000 euro (honderdduizend!) bedrijfskapitaal over voor een bedrijf waar 420 personeelsleden werken. Ze drijven hun eigen bedrijf naar het faillissement, want nu moet het bedrijf geld lenen tegen een rente van 5 of 6 procent. Ze verhogen op die manier de bedrijfskosten om ons kapot te maken.”

“Afgelopen november kwam de directie met verkeerde cijfers op de proppen, maar wij hebben die resoluut afgewezen. Sindsdien wachten wij op de correcte cijfers om het overleg zinnig te kunnen voeren, maar de directie weigert dit. Het ging zelfs zo ver dat de directie de notulen van de ondernemingsraden eenzijdig begon op te stellen. Onze vragen en argumenten werden genegeerd.”

“We hebben toen geweigerd deze notulen te ondertekenen en vroegen een onafhankelijke partij om de notulen op te stellen. Gelukkig is dit gebeurd (Luciano lacht, de bundels notulen zijn nu een pak dikker), maar het overleg gebeurt niet zoals het hoort. De directie wringt zich in alle bochten om geen overleg te plegen.”

“Zo moet bij een herstructurering de wet-Renault gevolgd worden, maar het bedrijf heeft dit nog altijd niet gedaan. Omdat het bedrijf niet antwoordt op onze vragen en ons niet als serieuze gesprekspartner ziet, hebben wij besloten te staken. We zullen staken totdat we gehoor vinden.”

Jullie hebben de politiek erbij betrokken en zelfs de Limburgse gouverneur ingeschakeld. Dat is een beetje ongewoon. Waarom deden jullie dit?

“Dat is inderdaad ongewoon, maar we konden niet anders. Op eigen initiatief zijn we naar Vlaams viceminister-president Ingrid Lieten (SP.A) gestapt. Zij betrok ook de kabinetten van Muyters (Vlaams minister van Werk, N-VA) en De Coninck (federaal minister van Werk, SP.A) bij het overleg. Vervolgens werd de gouverneur aangesteld om met de directie te gaan praten. Let wel, de gouverneur is niet als bemiddelaar opgetreden. Zo ver zijn we nog niet.”

“Wat we vooral van de politiek verwachten, is dat ze druk uitoefenen opdat de directie open kaart speelt en de juiste cijfers bovenhaalt, ook omdat we vrezen dat de directie zelf wil lobbyen bij de politiek voor haar eigen belang. Als je bijvoorbeeld werknemers met brugpensioen stuurt, moet je vervangende werknemers aanwerven, maar mogelijks wil de directie hierop een uitzondering verkrijgen. Om dit te verhinderen, zijn we zelf naar de politiek gestapt.”

240 mensen dreigen nu hun job te verliezen?

“Ja, er werken momenteel 420 mensen in het bedrijf, bijna allen met een vast contract. Er zijn slechts 6 tijdelijke werknemers. Dat komt omdat we in het verleden als vakbond altijd een heel principiële houding aangenomen hebben. We kunnen niet toestaan dat bijvoorbeeld uitzendkrachten jarenlang met tijdelijke contracten in dienst worden gehouden. Uitzendarbeid betekent onzekerheid en dat vinden we niet kunnen. We hebben hierover CAO’s afgesloten, ook voor werkzekerheid, die lopen tot 2012. Maar helaas dreigt de sluiting tegen 2014.”

“De directie wil 240 personeelsleden ontslaan en zo’n 120 overhevelen naar Lummen. Daar is recent een nieuwe fabriek gebouwd. Die overheveling zal bovendien ook niet zonder slag of stoot gebeuren. Er is het probleem van de harmonisering van de arbeidsvoorwaarden. Hier in Houthalen hebben we allen vaste contracten, in Lummen werken er 80 uitzendkrachten die de eerste slachtoffers zullen worden als wij daar aankomen.”

“Bovendien hebben wij hier een bediendestatuut voor hetzelfde werk waarvoor zij in Lummen een arbeidersstatuut hebben. We hebben hier op veel vlakken betere regelingen, bijvoorbeeld meer vakantiedagen om er één op te noemen. De vraag is dus hoe de harmonisering zal gebeuren? Naar boven of naar onder? We eisen natuurlijk naar boven om de solidariteit tussen Houthalen en Lummen ook in de toekomst veilig te stellen.”

De werknemers worden tegen elkaar opgezet door de directie?

“Heel juist! De fabriek in Lummen ontstond door fusie van productie-eenheden uit Leuven en Geel. Toen hadden ze die mensen werkzekerheid beloofd. Maar dit wordt nu allemaal op de helling gezet. De werknemers van Houthalen en Lummen moeten met elkaar in competitie treden voor dezelfde jobs.”

Wat kunnen de werknemers hiertegen doen?

“Solidair zijn. Laat het duidelijk wezen. We zijn geen vragende partij om een andere productie-eenheid te sluiten om Houthalen te kunnen redden. Als we horen dat het bedrijf elders iets wilt sluiten, zullen wij hier de eersten zijn om in staking te gaan. Wat wij zeggen, is dat het bedrijf kerngezond is en dat niemand zijn job hoeft te verliezen. In Houthalen hebben wij een sterke traditie van solidariteit tussen de werknemers. Als ABVV maken wij hier bijvoorbeeld geen onderscheid tussen arbeiders en bedienden. We zitten hier samen omdat we ook beseffen dat we aan hetzelfde zeel trekken.”

“Dit is één van de redenen waarom we hier ook een sterke vakbondsafvaardiging hebben. Samen sta je sterk. Maar we zijn ook heel spaarzaam voor onze mensen. Ik als vakbondsafgevaardigde kan bijvoorbeeld niet vragen aan mijn mensen om tot in de afgrond te staken. Staken brengt altijd inkomensverlies met zich mee (iets wat buitenstaanders al te vlug vergeten) en de mensen hebben hun loon hard nodig.”

“Het bedrijf werkt nu op een lager tempo door. Ik mag die mensen niet tot het uiterste drijven. Ik ben voor een menselijke behandeling. Dezelfde serene houding neem ik ook heel bewust aan tegenover de directie om niet onnodig de sfeer te verzieken.”

Vlak nadat Dexia met overheidshulp gered werd, kwam de aankondiging van ArcelorMittal om een warme lijn (nvdr: een productielijn in het vervaardigen van staal) te sluiten en mensen te ontslaan. Die werknemers stelden toen dat de overheid evenzeer hun bedrijf ter hulp moest komen. Wat voor de banken kan, kan toch ook voor andere bedrijven?

“Ja, maar laat me duidelijk wezen. Ons bedrijf zit absoluut niet in slechte papieren en we zijn geen vragende partij voor overheidshulp. Trouwens, al die belastingvoordelen, de in werkelijkheid sterk gedaalde vennootschapsbelasting, de notionele intrestaftrek, de kortingen op de bijdragen voor de sociale zekerheid … zijn dat geen vormen van overheidshulp?”

“De bedrijven krijgen nu al enorm veel steun. Maar er staat niks tegenover al die voordelen. Daar wringt het schoentje. Ondanks al die voordelen kan de overheid blijkbaar niet eisen om daar jobcreatie tegenover te plaatsen. Dat moet veranderen. Zo eisen we nu voor zowel Houthalen als voor Lummen effectieve werkzekerheidsgaranties voor iedereen. Daar moet werk van gemaakt worden.”

30 januari komt snel dichterbij …

“Ik denk dat we ook op die dag nog steeds zullen staken, want het ziet er niet naar uit dat de directie ernstig met ons wil overleggen. Nochtans vragen wij niet veel. We zijn maar gewone mensen die gewoon een goed inkomen willen om onze gezinnen te kunnen onderhouden.”