Bij de staking van komende maandag staat veel, heel veel op het spel. Er is een ware mediahetze tegen vakbonden en stakingen. Mensen beseffen niet goed wat boven hun hoofd hangt. Hieronder vind je uitreksels uit een pamflet voor de staking van maandag 30 januari 2012. Gebruiken staat vrij, er is geen copyright. (In bijlage een pdf versie met cartoons.)

Beste collega,

op maandag 30 januari is er een algemene staking gepland. Die staking is heel belangrijk. We beseffen het misschien nog te weinig, maar er staat heel veel op het spel: ver-hoging van de pensioenleeftijd, verlaging van de pensioenen, indexsprong, woonkrediet, tijdskrediet, …

– De wet op de verhoging van de pensioenleeftijd is gestemd. Maar elke wet kan weer ongedaan gemaakt worden. Dat is in het verleden al voorgekomen. Bovendien gaat het hier ook over de overgangsmaatregelen.

– Je zal meer jaren moeten presteren voor een volwaardig pensioen. Dat zal voor velen neerkomen op een serieuze daling van de pensioenen of nog langer werken. De pensioenen in België behoren nu al tot de laagste van Europa. Mensen die omwille van welke reden (bvb. ouderschapsverlof) tijdskrediet opnemen, zullen een lager pensioen trekken.

– Er wordt al volop gepraat over het overslaan van een indexaanpassing. Dat heeft ver-regaande financiële gevolgen. Het betekent een verlies van 400 tot 600 euro per jaar. Het betekent ook bv. dat een huis (huur of koop) in verhouding 2% duurder wordt. En dat is al bijna onbetaalbaar geworden.

– Dat brengt ons bij het woonkrediet. Het is nu al duidelijk dat het in zijn huidige vorm niet behouden blijft. Het Vlaams budget is te klein en vermits Vlaanderen geen tekorten op zijn begroting toelaat (en de nationale regering dat wel deed) zullen de kredieten flink afgeslankt worden. Het kan hier gaan om honderden euro’s per jaar.
Als we alles laten passeren, zullen zowel tweeverdieners, gepensioneerden als werklo-zen hard getroffen worden.

Maar er is meer. We zitten maar in de eerste ronde. We weten nu al dat men op zoek gaat naar minstens twee miljard euro extra. De vraag is of dit weer maar eens door de werkende bevolking moet gedragen worden. Dat zal voor een groot deel afhangen van de staking. Als die een succes wordt zal men twee keer denken vooraleer opnieuw in onze portemonnee te zitten. Indien er weinig gestaakt wordt dan zullen we dat eens zo hard voelen en zullen ze bij een volgende ronde nog wat verder snijden.

Collega’s het zal van ons en enkel van ons afhangen of er al dan niet met ons gesold zal worden. En het is waar, de laatste weken en maanden is er een echte hetze tegen de vakbonden en tegen het staken. Als je telkens opnieuw te horen krijgt dat het niet anders kan, dat er moet bezuinigd  worden en dat dit enkel kan door de pensioenleeftijd te verhogen, door de index af te schaffen, door nog maar eens in te leveren, … dan ga je dat op den duur nog geloven ook.
Ook is het waar dat de communicatie van de vakbonden beter had gekund.

Dat is allemaal waar, maar dat mag ons niet beletten om te beseffen dat we niet bij de pakken mogen blijven zitten en alles zomaar ondergaan.
De vakbonden halen zelden het wapen van de algemene staking boven. De vorige keer was bijna twintig jaar geleden, in 1993, toen er zware besparingsmaatregelen gepland waren i.v.m. de Maastrichtnormen. Daarvoor zijn er zelden algemene stakingen geweest. Ze leverden onder andere het algemeen stemrecht, de betaalde vakantie en de vijfdagenweek op. Dat toont het belang aan van deze staking.

We worden in dit land met zijn allen jaar na jaar rijker (economische groei als gevolg van toenemende productiviteit). Die groei stijgt sneller dan de vergrijzing. Hoe kan het dan dat onze pensioenen zouden verlagen? Dat onze koopkracht achteruitgaat? Dat woningen voor de jonge generatie onbetaalbaar worden? Dat het einde van de loop-baan voor velen een nachtmerrie wordt. En … dat de 1% rijksten tegelijkertijd hun rijk-dom kolossaal zien toenemen?
Wake up en staak mee maandag.

De vakbondsafvaardiging

Bron:
‘U staakt toch ook?’.