Katleen Van Brempt en de nieuwe Europese wetgeving voor verwerking van elektronisch afval

Katleen Van Brempt en de nieuwe Europese wetgeving voor verwerking van elektronisch afval

vrijdag 20 januari 2012 16:34
Spread the love

De nieuwe wetgeving is een stap in de goede richting. Er is ons echter iets onduidelijk. De persmap spreekt van een niet te overziene groei elektronisch afval de komende decenia. Is het dan niet naief om enkel op het einde van de levenscyclus van een product actie te ondernemen. We zijn al jaren fan van de slogan reduse re-use recycle maar Europa heeft het alleen op de derde R begrepen.

Is Europa zich bewust van de hoeveelheid grondstoffen die nodig is voor de productie van bv. een pc? En van de vervuiling die er met het productieproces gepaard gaat? En dat voor een product dat vanaf dag één een wegwerpproduct is. Zelfs al haal je er aan het einde van zijn korte leven alle herbruikbaars uit, er zijn al onnoemelijk veel grondstoffen onherroepelijk verloren.

Om de elektronica-industrie werkelijk duurzamer te maken, is de oplossing volgens Eric Williams, United Nations, eenvoudig: we moeten onze elektronica zo lang mogelijk in leven houden. Eenvoudig, maar niet gemakkelijk.

De realiteit is dat een groot deel van deze producten, zoals gezegd, vanaf dag één wegwerpproducten zijn. De manier waarop ze gemaakt worden, compact en kwetsbaar, niet moduleerbaar en vrijwel niet te herstellen, maakt dat ze een kort leven beschoren zijn. En dat is waar deze industrie ook op ingesteld is; we citeren de persmap van Van Brempt: ‘wil je rijk worden, maak dan iets dat de mensen weg gooien’.

PUC, Pro Used Computers, werkt al 15 jaar vanuit een tegengesteld principe en zet in op de tweede ‘R’, de R van Re-use. Verleng het leven van producten door ze lang te gebruiken, te herstellen, nog te gebruiken. En dat kan enkel met kwaliteitsproducten.

Om werkelijk duurzaam om te gaan met elektronica moet ingegrepen worden op de eerste twee R’s: reduce en re-use. De twee gaan hand in hand. Dit kan door een andere economisch circuit te stimuleren en te promoten, de economie van het herstel. En misschien zelfs door producenten te stimuleren (of te verplichten) producten te ontwikkelen die duurzaam want te herstellen zijn; producten met vervangbare onderdelen, moduleerbaar en gestandaardiseerd.

Om echt duurzaam om te gaan met grondstoffen en een hopeloze afvalberg te voorkomen, moeten er gesleuteld worden aan de perverse realiteit van de elektronica-industrie: dat herstellen van een product duurder is dan de aankoop van een nieuw.
En het spreekt voor zich dat hier ook nieuwe jobs uit zouden voortvloeien.

En als die langere levenscyclus dan uiteindelijk afgelopen is, dán is het pas écht tijd om werk te maken van die twee gold rush waar de perstekst gewag van maakt.

Dan pas kunnen we werkelijk geloven dat het Europa menens is met het verkleinen van de afvalberg: als er tools ontwikkeld worden die het lang leven van elektronica stimuleren: keurmerken, controles, wetgeving, verlaagde BTW tarieven voor herstelwerken, …?

Een politicus met echt inzicht en visie laat zich niet louter leiden door de lobby van de boomende afvalindustrie!

take down
the paywall
steun ons nu!