Aan de Amerikaanse president Barack Obama

Negen jaar geleden verantwoordde uw land de militaire invasie in Irak met twee argumenten: het bestaan van massavernietigingswapens en het verspreiden van democratie. Het eerste voorwendsel werd bewezen volstrekt onjuist te zijn, dat heeft zelfs oud-president George Bush erkend. Dit was beschamend.

En in plaats van de verspreiding van democratie waren Irakezen getuige van de verspreiding door de VS van moord, plundering, sektarische strijd, milities en terrorisme. Ons werden reactionaire ideeën opgelegd, vooral over vrouwen, waardoor hier nu steeds meer seksuele mensenhandel en prostitutie voorkomen.

Onze scholen en universiteiten zijn vernield en ons onderwijs is bedroevend ondermaats. De Amerikaanse autoriteiten, en later de ons door de VS opgelegde Iraakse regering, die u via gefabriceerde verkiezingen aan de macht bracht, hebben onze gemeenschappen verwoest.

Tijdens de Amerikaanse bezetting was Irak getuige van ontstellende niveaus van criminaliteit en politieke chaos die wij nog nooit eerder hadden meegemaakt. Zelfs niet ten tijde van de verovering van Bagdad door de Mongoolse heerser, Hulagu Khan.

Het maatschappelijke leven verschrompelde. De verworvenheden van decennia van strijd om het levensniveau en welvaart in Irak te verbeteren, werden uitgeroeid.

Getuigen van eeuwen historische ontwikkeling in Irak, de prestaties van de grote Babyloniërs en de ruïnes van Sumer en Akkad, werden achteloos vernietigd toen u ze omvormde tot kazernes. Uw soldaten groeven in de grond rond de ruïnes, vernietigden zelfs de kleitabletten waarop de mensen voor het eerst teksten schreven, duizenden jaren geleden.

Niet tevreden met enkel het vernietigen van Irak, creëerde uw bezettingsmacht politieke structuren die de kiemen van haat en vijandschap hebben gezaaid, politici die zich verzetten tegen het streven naar vrijheid, tegen alles wat modern is en technologisch geavanceerd.

Deze nieuwe politieke structuren genereerden etnische conflicten en rakelden oude geschillen weer op, die onze samenleving in een maalstroom van geweld en corruptie hebben gestort, en vernietigden wat ooit een moderne, stedelijke cultuur was geweest.

Uw terugtrekking nu – waarvan wij nog steeds niet vertrouwen of ze volledig en definitief is – zullen de problemen niet oplossen waarmee onze samenleving wordt geconfronteerd. Het zal niet het einde betekenen van de crisis die de VS heeft veroorzaakt.

We zullen nog vele lange jaren nodig hebben om de pijnlijke herinneringen en het lijden van de slachtoffers van de bezetting te kunnen vergeten.

We zullen tientallen jaren nodig hebben om te herstellen wat u hebt vernietigd en tientallen jaren om onze toekomstige generaties te redden. U hebt een omgeving achtergelaten, vervuild door straling van uraniumwapens. U hebt de bodem vergiftigd met chemicaliën.

Onze kinderen en onze ouderen sterven aan ziekten veroorzaakt door uw wapens en vernietiging. Ze schreeuwen om een adequate behandeling, maar er is geen genezing mogelijk voor hun lijden. Velen hopen op de dood alleen maar om van hun pijn verlost te worden.

U hebt aan deze oorlog honderden miljarden dollars besteed, die u als belastinggeld verzamelde van Amerikanen die de oorlog afwezen. Uw land kampt nu met een hoge werkloosheid.

U hebt de jeugd van uw land gedwongen om onschuldige mensen te doden onder het mom van strijd tegen het terrorisme, terwijl uw eigen burgers tegen de oorlog waren en uw oorlogsbeleid afwezen.

Amerikaanse arbeiders verklaarden hun verzet tegen de oorlog met ons land al vóór de invasie. Zij voegden zich bij de antioorlogsbewegingen en voerden campagne om de oorlog te stoppen.

Uw leiders pochen thans over een zogenaamde ‘overwinning’, maar na de terugtrekking hebben ze onnoemelijk leed achterlaten dat niet zal eindigen. Hoe kunt u terugtrekken zonder erkenning van de misdaden die u begaan heeft?

U bent aan het Iraakse volk compensatie en herstelbetalingen verschuldigd. U moet uw verantwoordelijkheid opnemen voor het lijden van de onschuldige slachtoffers van de oorlog.

De bevolking van Irak behoudt zich het recht voor om deze gerechtvaardigde eis te stellen, zelfs als uw overeenkomst met de Iraakse regering dit recht niet vermeldt.

Onze stemmen zijn de stemmen van miljoenen Iraakse arbeiders, de stemmen van de mensen in ons land. Wij uiten onze verontwaardiging over wat er gebeurt.

Tegelijkertijd vertolken onze stemmen de wens van miljarden mensen over de hele wereld, in het bijzonder het Amerikaanse publiek, dat de vrijheid en de taak op zich nam om op te roepen tegen uw oorlogen en dat vroeg om in vrede te leven met andere volkeren.

De duizenden mensen die thans op Wall Street staan met de Occupy-beweging delen deze boodschap van vrede en geen oorlog, een boodschap die onderdrukking en uitbuiting van mensen door anderen afwijst. Samen met hen roepen wij op tot gelijkheid, om een einde te maken aan onrecht. Een oproep die gehoord wordt over de hele wereld.

Wij ijveren samen met onze collega’s van de Occupy-beweging tegen het Amerikaanse oorlogsbeleid en het kapitalistische systeem dat deze oorlogen bevordert.

Fallah Alwan

Fallah Alwan is voorzitter van de federatie van arbeidersraden en vakbonden in Irak (Federation of Workers’ Councils and Unions in Iraq).

Naschrift

Aaron Hughes (Veterans Against The War) publiceerde deze brief van Fallah Alwan, gericht aan de Amerikaanse president Barack Obama, in een poging om te begrijpen wat het terugtrekken van de troepen betekent voor de bevolking van Irak.

Hijzelf is een veteraan die terugkeerde van de oorlog in 2004 en hij draagt Irak nog steeds dagelijks met zich mee. Hij zegt: “Ik kan me moeilijk een voorstelling maken van de littekens die de oorlog heeft achtergelaten bij de meeste Irakezen vandaag. Ik kan alleen maar hopen om bij te dragen aan de genezing en de verzoening”.

“De strijd voor genezing, overleving, verzoening en mensenrechten is nog maar net begonnen voor het Iraakse volk en voor de soldaten die zijn teruggekeerd uit Irak.”