Denkt u bij ‘eenzaamheid’ ook aan de bejaarde in een flatje tien hoog? Of denkt u aan de alleenstaande mama, die verstoken van geld en netwerk, 7 op 7 en 24 op 24 alleen zorg draagt voor haar kinderen? Aan het kneusje in het hoekje van de speelplaats? De druggebruiker die verkommert in een kraakpand? De asielzoeker, verstopt in het park? De zonderling die niet toegelaten wordt in het café? De laaggeschoolde die geen baan vindt? De hooggeschoolde die ontslagen werd en achter zijn pc op zoek gaat naar een nieuwe job? Of aan een gevangene die nooit bezoek krijgt?…

“Eenzaamheid komt voor in alle groepen van de samenleving”, zegt Cis Dewaele, coördinator van het Vlaams straathoekwerk overleg, “en binnen elke groep is er steeds een segment dat zeer kwetsbaar is”.
Het straathoekwerk komt vooral in aanraking met dit kwetsbare segment. De combinatie van het individuele verhaal, het zich eenzaam voelen, en de sociaal economische positie die men bekleedt, geeft de graad aan van het risico op eenzaamheid. Bijna 15% van de ouderen die zich in de inkomensklasse 500-999 EUR bevindt, geeft aan ernstig eenzaam te zijn, terwijl dit 7% is in de hoogste inkomensklasse.
“Eenzaamheid kent ook een hoge maatschappelijke prijs”, zegt Dewaele, “het verhoogt de risico’s op depressie en andere psychische klachten, alcohol en drugmisbruik, zelfmoord, gezondheidsklachten,…”

Het straathoekwerk wil dit thema op de (kerst)kaart zetten. Van 19/12 tem 24/12 zijn er in de verschillende provinciehuizen meetings rond het thema eenzaamheid.
“Wij willen in deze tijd van het jaar mensen, organisaties en lokale besturen bewust maken dat er heel wat mensen leven met het gevoel dat de wereld ook zonder hen draait”, aldus Dewaele, “ en dat wij daarin allen een verantwoordelijkheid hebben. Dit thema krijgt vooral aandacht tijdens de feestdagen maar zou heel het jaar door onder de aandacht moeten blijven.”

Straathoekwerk maakte een dossier met daarin een aantal aandachtspunten in de strijd tegen eenzaamheid, aandachtspunten die lokale strategieën kunnen doen slagen.
“Hoe mensen gezien worden door andere, heeft veel te maken met hoe mensen benaderd worden.”, beweert Dewaele, “Als rondhangende jongeren enkel repressief benaderd worden, zullen zij snel het stigma van probleemjongeren krijgen. Andere mensen of jongeren distantiëren zich sneller van deze groep zodat zij meer kans hebben op sociaal isolement. Bepaalde acties kunnen dus een sociaal stigma creëren of versterken.” 
“Het opbouwen van meer kwaliteitsvolle contacten vraagt tijd.” zegt Dewaele, “en gebeurt best door lokale sleutelfiguren, mensen die de wijk of de doelgroep kennen. Ga voor projecten die mensen meenemen in een proces en stap af van eenmalige activiteiten. Persoonlijk aanspreken is het sleutelwoord. De grootste motivatie om deel te nemen aan het maatschappelijke leven is dat men “gevraagd wordt” en dit kan enkel door de betrokkenheid van lokale figuren”.
“En tot slot,” besluit Dewaele, “zijn er de grotere thema’s zoals behoorlijke huisvesting, toegang tot de arbeidsmarkt, kwaliteitsvol onderwijs, voldoende inkomen en behoorlijke gezondheidszorg die hun invloed hebben op  eenzaamheid. Ook deze thema’s blijven in deze tijden brandend actueel.”

Meer info op www.straathoekwerk.be onder publicaties