Tal van vrouwen verloor bij een val hun ongeboren kind. Ondanks de desastreuze gevolgen voor hun gemeenschap, verroeren de mannen geen vin – ook al hebben ze de hele dag niets om handen. Bij enkele vrouwen groeit de wil om aan dat onrecht een eind te maken. Ze besluiten te staken: geen water en geen seks, tot er verandering komt.
In ‘La source des femmes‘ is deze seksstop echter geen ludieke actie. Hun verzet legt bruut misbruik bloot. Iedereen in deze kleine gemeenschap weet van het huiselijk geweld (fysiek en mentaal) wanneer de kompellampen op batterijen uitgaan. Maar alles wordt doodgezwegen, bedekt met de mantel der traditie. Dat is niet alleen een strijd van vrouwen tegen mannen, ook binnen de groepen heersen tegenstrijdige opvattingen.
Aan beide zijden nemen conservatievelingen en hervormingsgezinden hun stellingen in. De onderlinge spanningen tussen de vrouwen borrelen op nabij water, aan de bron en in een hammam. Speels, sensueel, maar ook bits en na-ijverig gaan ze in de clinch met elkaar. Niet toevallig zijn twee outsiders de gangmaaksters van het protest: een oudere weduwe (‘Le vieux fusil’) en een jonge vrouw uit een ander dorp die met een meer liberale leerkracht is getrouwd.
Hun noodkreten vertolken ze in amusante, maar scherp geformuleerde zang- en danssequenties, in kleurrijke beelden gevat door de Belgische cameraman Glynn Speeckaert (Koen Mortiers ‘Ex-drummer’ en ‘22 mei‘, en ‘A l’Origine‘). Hij krijgt een divers palet om mee aan de slag te gaan: de weidse landschappen, de verborgen hoekjes en kantjes van het dorp (waar mannen en vrouwen elk hun duidelijk afgebakende terreinen hebben), de bonte kleren, het prikkelende water.
‘La source des femmes’ deelt zijn uitgangspunt met een klassieke komedie van Aristophanes en Absurdistan (Veit Helmer, hetzelfde verhaal in een Centraal-Aziatische setting) en ook collega-Cannesganger ‘Et maintenant, on va où?‘ bespeelt eenzelfde register.
Radu Mihaileanu (‘Va, vis et deviens’) is geen kampioen van de nuance; hij kijkt niet op een verhaallijn meer of minder en de personages verwoorden hun opvattingen soms wel heel uitgebreid en uitgesproken. Gelukkig wordt deze boodschapperigheid, voor die helemaal verzandt in gepreek voor eigen kerk, gecounterd door de levendige vertolkingen van Leïla Bekhti en Biyouna.
Bjorn Gabriëls
muzikale komedie / regisseur: Radu Mihaileanu / scenario: Radu Mihaileanu & Alain-Michel Blanc / fotografie: Glynn Speeckaert / muziek: Armand Amar / mon. Ludo Troch / act. Leïla Bekhti (Leila), Hafsia Herzi (Loubna), Biyouna (Le vieux fusil) / pro. Luc Besson, Denis Carot, Gaetan David, Souad Lamriki, Pierre-Ange Le Pogam, André Logie, Marie Masmonteil & Radu Mihaileanu / FR-BE / 2011 / 124’ / dis. Cinéart
Vanaf 9 november in Belgische bioscopen.
