Volgens een gelijkekansenrapport van de Universiteit Antwerpen en de UHasselt zou een kwart van alle Vlamingen het de normaalste zaak van de wereld vinden dat een allochtoon minder kans maakt op werk. Dit kwart zou het aanvaardbaar vinden dat een werkgever rekening houdt met de herkomst van een sollicitant. “Een aanzienlijke minderheid beschouwt discriminatie op de arbeidsmarkt, zowel bij allochtonen, vrouwen en holebi’s, als normaal,” schrijft De Morgen (24 november).
Met deze vaststelling bevestigt dit gelijkekansenrapport een trend die in de wetenschappelijke litteratuur al meerdere keren vastgesteld werd (zie o.a. T.H. Eriksen in zijn artikel over “complexity” bij de sociaal-culturele integratie van “minority communities”), namelijk dat het “majority perspective” en het “minority perspective” in West-Europa de laatste jaren heel snel uit mekaar aan het groeien zijn.
Steeds volgens Eriksen drukt het “majority perspective” zich steeds verder in het beleid door. Op dit gegeven ga ik hier niet verder in. Het vraagt een reflectie op zich. Zie bv enkele weken terug mijn bericht over Neo-assimilationisme op deze blog. Wat ons hier wel interesseert, in het concrete geval van België/Vlaanderen, is de reactie van de Vlaamse minister die gelijke kansen onder zijn bevoegdheid heeft..
Om de ongelijkheid beter aan te pakken, pleit minister van Gelijke Kansen Pascal Smet voor een Vlaams gelijkekansencentrum. Immers, Vlaamse bevoegdheden als onderwijs, werk, welzijn, cultuur en vervoer, zouden niet onder de bevoegdheid vallen van het federale CGKR.
Commentaar:
Met deze houding zet de minister duidelijk een stap in de richting van de bescherming van het minderheidsperspectief. Dit is een positieve boodschap. Het is immers duidelijk dat een te verregaande veronachtzaming van het minderheidsperspectief ooit zwaar zal opbreken op vlak van sociale cohesie.
Waar men zich echter wel vragen moet bij stellen, is of het federale CGKR zich inderdaad onbevoegd moet laten verklaren bij zogenaamde Vlaamse discriminaties? Ik verduidelijk: toen ik zelf nog directeur van het CGKR was, kreeg ik een brief, ondertekend Onkelinx en Verhofstadt, met de mededeling dat het CGKR zich moest terugtrekken uit dossiers die de Islam betroffen.
Enkele maanden later vernam ik via de media dat toenmalig minister van binnenlandse zaken Dewael vond dat het CGKR eigenlijk geen geschikte instantie was om met dossiers van illegaal verblijvenden bezig te zijn. Ik ben toen nogal boos opgestapt, want ik vond Islam en illegaliteit twee heel belangrijke terreinen waaruit het CGKR zich onmogelijk kon terug trekken en ik kon niet leven met wat ik toen ervoer als te verregaande politieke bemoeienissen met het CGKR.
Of ik er goed aan gedaan heb om zo snel de deur dicht te slaan, is nog maar de vraag… Als het opnieuw te doen was, zou ik nu waarschijnlijk gewoon inroepen dat ik vermoeid aan het worden was…. (wat trouwens ook waar was). Maar laat ons hier nu ingaan op wat de Vlaamse minister blijkbaar gezegd heeft: als ook onderwijs, tewerkstelling, cultuur, welzijn en vervoer (blijkbaar vergat hij huisvesting) niet langer een bevoegdheid zijn voor het CGKR, wat is dan wèl nog hun bevoegdheid?
Toegang tot het Belgisch leger? En meer to the point: “is” dit zo dat een federaal antiracismecentrum zich bv niet met discriminatie bij bv. De Lijn zou mogen bezig houden? Waar staat dit in de wet geschreven? En als gezegd wordt dat zulk Vlaams antiracismecentrum De Lijn (om bij dit voorbeeld te blijven) wèl zou kunnen “verplichten” om discriminatie te beëindigen… is dit dan werkelijk zo? Ik zie dit niet…
Volgens mij kan enkel een bevoegde minister of een Vlaams parlement dit doen, niet een administratie of een agentschap, zij moge Vlaams of federaal zijn… dit verandert daar niets aan. Ofwel is de wetgeving sedert 2003 veranderd… In alle geval, tussen 1993 en 2003 stond niets dergelijk optreden van het federale CGKR in de weg… Ik tracht sommige zaken dan ook even in de praktijk te zien: stel dat een Vlaams agentschap dat ook te Brussel actief is, discrimineert, kunnen Brusselse burgemeesters als ze daartegen willen protesteren zich dan enkel tot een Vlaams centrum richten, omdat dit agentschap een Vlaamse bevoegdheid is?
Ik vrees dat aan de basis van de redenering van de Vlaamse minister, zoals eertijds bij Onkelinx en Dewael eerder een politieke voorkeur te vinden is dan een neutraal-rationele overweging. En ook al eens over het prijskaartje nagedacht terwijl elders in Vlaanderen het middenveld continu mag inleveren, tenzij het om eng-Vlaams, eng-Vlaams en eng-Vlaams gaat… (Daarenboven, voorspelbaar: Brussel en Wallonië volgen, en waarom dan ook niet de Dutstalige gemeenschap?). In deze tijden van toenemende irrationaliteit bij het uitstippelen van politiek beleid, ben ik vermoedelijk niet de enige die zich ernstig zorgen maakt over de toekomst van ons publiek goed en onze publieke welvaart.
.
