Met dit lied trokken 400 kinderen, vergezeld van 200 ouders en minstens dubbel zoveel kleurrijke ballonnen in stoet door de straten van Molenbeek, op weg naar onze burgemeester. Het initiatief kwam van enkele ouders naar aanleiding van een schietincident enkele weken geleden vlak voor de deur van de kribbe.

Een half uur later en het was temidden een schoolrij kinderen gebeurd. Dit laten we niet zomaar passeren! Veel ouders maken zich zorgen over het toenemend openlijk druggebruik en gedeal in onze wijk. Ook het vuilnis op de straten lijkt een chronisch onoplosbaar probleem. 

Voor de buitenwereld lijkt Molenbeek een gevaarlijk nest waar alleen nog wilde gangsters, kleine criminelen en dealers hun ding doen, en voor de rest kan je er spotgoedkoop winkelen, maar zorg je best dat je er zo snel mogelijk terug verdwijnt, voor je iets kan overkomen.

De ouders van de Vierwindenschool waren het er snel over eens: neen, dit is niet ons Molenbeek. Molenbeek is een multiculturele smeltkroes van jonge gezinnen met kinderen die hier hun thuis hebben en het hier ondanks alles best naar hun zin hebben.

Het is een gezellige buurt met ongelofelijk veel mogelijkheden. Er zit een rijkdom aan cultuur en interessante uitwisseling achter elk hoekje van de straat. “Deze wijk is van ons”, zeggen zowel ouders met roots in Marokko, als jonge Nederlanstalige gezinnen die de nieuwe woonprojecten bewonen, als zwart-Afrikaanse en Filipijnse ouders met hun Nederlands en Frans sprekende opgroeiende Belgjes.

We zongen daarom allen samen een tweetalig lied: ouders en kinderen van de Nederlandstalige Vierwindenschool, van de Franstalige buurschool en van de gemengde kribbe Bambino.

“Monsieur le bourgmestre, nous serons persistants! Nous voulons que vous nous promettiez des changements! Faites que personne n’ait plus peur dans la rue, dans le quartier, et que nos rêves de bonheur deviennent réalité! Car nous comptons aussi, on veut s’amuser ici, tout en sécurité, serait-ce trop demandé?”

We willen op de eerste plaats hier allen samenleven, en ons goed voelen. Molenbeek is onze thuis, en dat willen we ook zo houden. Maar de problemen willen we ook kunnen benoemen: we maken ons zorgen over het beeld waarmee onze kinderen opgroeien: vuile straten, drugsdealers op het voetpad, ongegeneerd, bij klaarlichte dag.

Onze kleuters herkennen de geur van cannabis op straat. Dat willen we niet als ‘normaal’ aanvaarden. Het tij moet keren: we willen allemaal samen tonen dat het klimaat en de geur op de straat er een moet zijn van vriendschap, solidariteit en samenhorigheid in een propere en veilige wijk.

Daarvoor moeten we kunnen rekenen op goede en efficiënte gemeentediensten die ons hierin structureel helpen. Daar hebben we recht op, vandaar onze mars naar het gemeentehuis, om Moureaux aan de mouw te trerkken. Een gemeentelijk beleid dat planmatig en met succes het probleem van het chronisch vuilnis aanpakt. Hier woont immens veel volk: dus is er navenant veel huisvuil. Dat is normaal. Maar je hebt wel een navenant efficiënt vuilnisopruimbeleid nodig. En dat ontbreekt nu.

En het drugsprobleem?

Dat zou van buitenaf komen, zegt onze burgervader. Waar is onze wijkagent gebleven, die alle kids in de straat bij naam kent en er af en toe een praatje mee maakt? We willen als buurtbewoners ervoor kunnen zorgen dat we samen met lokale wijkagenten, zonder schrik voor represailles, aan relschoppers en dealers kunnen zeggen: nee jongens, niet hier!

Dit doe je niet. Dit is Molenbeek! Hier zijn onze kinderen veilig! Onze eigen kinderen en jongeren in de wijk willen we weerbaar en sterk maken. Drugs bieden nooit oplossingen! Ze maken alleen problemen. Problemen pak je samen aan, door erover te praten, door samen oplossingen te zoeken, door je rechten samen te verdedigen.

Rechten zoals daar zijn: het recht op degelijk onderwijs en voldoende scholen in de wijk. Het recht op een plaats in de maatschappij en reële kansen op een waardige job met een goed loon als je afstudeert. Dit zou zonder twijfel een groot deel van de drugsproblematiek bij de straatjongeren helpen voorkomen.

Onze kinderen zijn de toekomst van onze gemeente, zei een mama op het TV-journaal. Zij hebben goede voorbeelden nodig, zij hebben duidelijke waarden en normen nodig zowel thuis, op school als op straat. Daar zijn we allen verantwoordelijk voor. En de gemeentediensten zouden ons hier veel beter moeten en kunnen bij helpen.

Twee dagen na de mars heb ik nog steeds voze vingertoppen van het knopen leggen in de honderden ballonnen ter voorbereiding van de kleurrijke stoet. Het voelt goed. Dit moeten we meer doen!

Leen Vermeulen

Leen Vermeulen is arts en werkt bij een groepspraktijk van Geneeskunde voor het Volk in de Ransfortwijk in St-Jans-Molenbeek.