In 1978 fotografeerde Theo Beck zijn familie, moeder, vader, grootmoeder, echtgenote, schoonvader en schoonmoeder. Het werden portretten, elk in de eigen omgeving. Alle geportretteerden hebben een enorme spiegel onder de arm, waardoor het onzichtbare deel van de ruimte waarin ze zich bevinden binnen het blikveld komt, een blik op de psychologische ruimte van de geportretteerde.

Zijn vader staat in een tuin en reflecteert een stukje grond, zijn schoonmoeder reflecteert een stukje lucht naar vrijheid. Zijn zelfportret bestond uit een valies, op de buitenkant staat hijzelf, met de kleren die hij vaak droeg met op de achterzijde een klein valiesje. De valies staat open en in de valies bevindt zich het kleine valiesje dat ook openstaat, met daarin de kleren die hij droeg op de buitenzijde.

Spiegel

Tien jaar later herhaalde hij hetzelfde scenario. In deze reeks heeft hij zijn beide dochtertjes opgenomen, zij houden de spiegel niet of nauwelijks vast, omdat ze op hun jeugdige leeftijd nog geen grote verlangens hadden. Ook een nieuwe valies met weer hetzelfde concept. In deze reeks is een evolutie te merken, niet alleen zijn de geportretteerden tien jaar ouder ook de verlangens zijn minder concreet.

Analoog

Dertig jaar later zet hij de reeks voort. Een deel van zijn dierbaren zijn gestorven. In toonkasten liggen de overlijdensberichten en crematiesteentjes te kijk zonder commentaar. De toeschouwer moet zelf de verbanden leggen.

Theo Beck heeft voor deze nieuwe reeks dezelfde analoge camera gebruikt waarmee hij de vorige reeksen maakte. De dochters en zoon van zijn broers volgden fotografie bij Theo, toen hij nog les gaf. Zij zullen de tweede cirkel vormen, ze fotografeerden hun familie, beperkt maar ieder op hun eigen wijze en persoonlijke stijl. Dochter, Janna Beck, die ook fotografe is, maakte beelden van haar partner en dochter.

Academisch

Niet alleen de familiereünie in fotografie maakt deze tentoonstelling zo sterk en pakkend. Theo Beck toont hier duidelijk aan hoe krachtig een lens in de handen van een bekwaam fotograaf kan zijn en hoe je als fotograaf mede de geschiedenis kan schrijven.

Alle foto’s worden gepresenteerd op zeer groot formaat in zwart/wit, wat deze tentoonstelling extra kleur geeft in rijkheid en kennis van het vak. Theo Beck heeft dan ook de reputatie en verdienste dat hij tijdens zijn loopbaan als leraar aan het Stedelijk Instituut voor Kunsten en Ambachten de afdeling fotografie naar een academisch niveau heeft gebracht.

Praktisch:

Familieportretten, SD Worx, Brouwersvliet 2, 2000 Antwerpen. Gratis toegankelijk tijdens de kantooruren tot en met woensdag 30 november 2011.