Ook President Napolitano heeft begrepen dat noch de internationale politiek, noch de Italiaan in de straat noch de financiële markten (momenteel het allerbelangrijkste) veel geloof hechtten aan de vrijwillige terugtrekking van Berlusconi en heeft dan ook uitdrukkelijk in een verklaring bevestigd dat er geen twijfel meer kan over bestaan dat de huidige premier definiteif zijn ontslag zal nemen.
Gelet op het gebrek aan internationaal vertrouwen in de krachtdadigheid van een ‘nieuwe’ regering met enkel Berlusconi discipelen is Napolitano bereid zijn nek uit te steken en een technocratische regering op de been te brengen, een zogenaamde ‘Regering van de President’.
In dat kader is het tekenend dat de president gisteren tussen al het rumoer in Mario Monti tot senator voor het leven heeft benoemd, al geruime tijd heeft Napolitano immers de wens Monti te betrekken bij de regering en nu lijkt een uitgelezen kans.
Mario Monti is professor economie en huidig voorzitter van de universiteit van Milaan en een groot euopavoorstander doch tevens Europarealist, hij was guderende jaren europsse commissaris. Hij heeft een groot aanzien binnen de internationale organisaties en is economisch financieel specialist hetgeen op de ‘markten’ een gunstige invloed zou moeten kunnen hebben
Volgens het presidentiële draaiboek zou zaterdag de anticrisiwet gestemd moeten worden, afscheid genomen worden van Il Cavaliere en maandag ‘zijn’ regering onder Mario Monti van start moeten kunnen gaan, voor de opening van een nieuwe beursweek. Gelet op het feit dat Italië toch ook nog een democratie is kunnen nieuwe verkliezingen uiteraard niet uitblijven maar de president vindt het raadzaam deze nog even uit te stellen tot het vertrouwen in zijn land internationaal hersteld is, lees ‘tot de beurs van Milaan en de spread weer op een aanvaardbaar peil zijn gebracht’.
Uiteindelijk ongelooflijk hoe de dag van vandaag noch de kiezer noch het parlement noch de Europse leiders de mogelijkheid hebben Berlusconi ten val te brengen maar de druk van de financiële markten wel voldoende kan zijn, zie trouwens ook Griekenland en Papandreou.
