Hoe meer nieuwe media er verschijnen, hoe meer de jongeren om handen hebben, letterlijk dan. Terwijl ze een smsje versturen, mogen ze zeker niets missen van hun favoriete televisieserie en als het nog even kan, willen ze ook het gesprek met hun BFF (best friend forever) op MSN niet verwaarlozen. Onderzoek van de Kaiser Family Foundation wees uit dat jongeren constant overschakelen tussen media of verschillende media gewoon combineren. Ze doen aan media-multitasking. “Geen probleem”, vinden de teens, “wij multitasken gewoon”. “Larie!” zegt professor Jan Servaes, van de University of Massachusetts Amherst. “Multitasking is larie!”
Hoe zit het nu met de mythische efficiëntie van media-multitasking? Uit hetzelfde onderzoek van de Kaiser Family Foundation blijkt dat de hersenen van de gemiddelde persoon ongeveer vijftien minuten nodig hebben om van de ene taak naar de andere over te schakelen. Op de website van de American Psychology Association (APA) worden verschillende onderzoeken samengevat in een artikel. Uit alle onderzoeken blijkt dat media-multitasking personen tijd doet verliezen, in plaats van winnen. Bij het switchen tussen taken moeten de hersenen twee belangrijke processen uitvoeren: goal shifting en rule activation. Bij goal shifting zeggen de hersenen “Ik wil nu taak X doen in plaats van taak Y”, bij rule activation schakelt het brein de regels voor taak Y uit om die van taak X te activeren. Het is dat laatste proces dat veel tijd inneemt, vooral wanneer iemand voortdurend “taakhopt”. Karen Bradley vat de kosten van media-multitasken samen in een artikel:
The costs of media multitasking are considerable. They include a decrease in executive function (such as the ability to prioritize tasks and figure out what information is most valuable), a decrease in the ability to focus on complex tasks, a decrease in long-term memory, and an increase in stress. […] [the people] neither learn things in depth nor retain long-term memories about what they have learned, at least not in a way that they do when they single task. And when they learn while multitasking, they are less able to work creatively with what they know, to problem solve “outside the box”.
Toch komen er uit bepaalde studies voordelen naar voor. Een studie van Fleura Bardhi, Andrew J. Rohm en Fareena Sultan lijst enkele van die voordelen op:
We found that media multitasking results in “greater convenience,” “saving time,” “constant connectivity,” and “greater access to information”. During media multitasking, an individual may be exposed tosimilar advertisements across several screens, and this may enhance their ability and opportunity to process the advertisement. Multitasking enabled them to participate simultaneously in multiple worlds.
Over de voor- en nadelen van media-multitasken is het laatste woord duidelijk nog niet gezegd. De studies die de nadelen bespreken, overtuigen mij echter meer dan de korte lijst voordelen. Ondanks de duidelijke nadelen van het taakhoppen, vrees ik dat steeds meer jongeren verschillende taken zullen blijven combineren. Het aanbod aan mediakanalen is immers te groot om aan de verleiding te kunnen weerstaan. De nadelen van media-multitasking kunnen waarschijnlijk ook doorgetrokken worden naar multitasking in het algemeen. Dat kan dan meteen de slechte schoolresultaten van de Amerikaanse jongeren verklaren (Servaes).
Jan Servaes vindt multitasken larie, maar de jongeren halen hun schouders op en sms’en, MSN’en, twitteren en gamen lustig verder. En als dat even kan, alles tegelijk.
