De Gouden Palm gaat voorlopig ongetwijfeld naar de Griekse premier Papandreou die zich hier voor het EU kernduo Merkel–Sarkozy moest komen verantwoorden. De Griekse leider kreeg hier bij aankomst niet eens een officiële ontvangst door Franse hoogwaardigheidsbekleders.
Een betere ontvangst kreeg Microsoft voorman Bill Gates, die op vraag van Sarkozy zijn langverwachte rapport presenteerde aan de wereldleiders. Het voorstel voor een Financiële Transactie Taks komt nu eens vanwege een van de meest succesvolle “captains of industry” van het voorbije decennium, waarin hij nogmaals aantoont dat de Financiële Transactie Taks technisch en praktisch uitvoerbaar is en in zijn woorden “een efficiënte taks is, want met een laag percentage op een brede basis”.
Maar opgelet, misschien zit het venijn toch in het staartje, want hoewel Gates hamert op het belang van ontwikkeling, blijft hij ook kloppen op de nagel van de “hulpindustrie”. In zijn woorden: ”In mijn rapport sluit ik een aantal belastingsvoorstellen in waarvan de opbrengsten G20 landen kunnen helpen te voldoen aan hun hulpverplichtingen tegenover de ontwikkelingslanden en de nieuwe belastingen kunnen deze hulp verhogen.”
Gates wil de mogelijkheid verruimen opdat alle landen aan hun 0,7 procent bijdrage voor ontwikkeling voldoen. Voor ons en de sociale bewegingen die het voorbije decennium ijverden voor de Financiële Transactie Taks is het duidelijk dat de Financiële Transactie Taks meer dan de door Gates becijferde 50 miljard dollar per jaar zal opbrengen en moeten deze opbrengsten bovenop de 0,7 procent verplichting van de rijke landen komen en ingezet worden voor nieuwe sociale noden zoals jobs, versterking van de publieke diensten hier en in het Zuiden, en voor het tegengaan van de sociale en ecologische gevolgen van de klimaatopwarming.
Op 2 november schreef de bekende milieuactivist en groene ex-presidentskandidaat Ralph Nader een opinie in de Wall Street Journal waarin hij een pleidooi hield voor de Financiële Transactie Taks: “De invoering van deze taks zou een begin kunnen zijn voor onze vertegenwoordigers in het Congres om te tonen dat ze de schreeuw vanuit de Occupy Wall Street beweging gehoord en begrepen hebben”.
Interessant was dat op het ogenblik dat de tweede rijkste man ter wereld (horende bij de 0,001% allerrijksten) de G20 leiders probeerde te overtuigen van de noodzaak van een Financiële Transactie Taks ook een afvaardiging van de beweging van verpleegsters (horende tot de 99 procent gewone inkomens en armen) die in de frontlinie van de Occupy Wall Street staan tijdens de G20 top een pleidooi hielden voor het belasten van financiële transacties.
Heel wat weerklank
Intussen zindert het alterforum toch nog een beetje na in de pers. In Nice-Matin, de grootste lokale krant, beklemtoonde Jaques Victor, communistisch voorman van de Alpes-Maritimes, hoe positief en geweldloos het forum was verlopen. Waarom moest Nice herschapen worden in een bezette stad met honderden CRS agenten in volle wapenuitrusting? Met volkomen overbodige identiteitscontroles en andere provocatie?
De man zei: ‘de echte relschoppers die de wereld in gevaar brengen zitten niet in Nice, maar op de G-20 in Cannes’.
Maar ook tegenstanders van het forum moesten toegeven dat de hele angstpsychose onnodig was opgeklopt. De reacties van de ‘gewone’ inwoners van Nice waren dan ook positief. Toen de betoging de volkswijken doorkruiste, kwamen er enthousiaste kreten van op de druk bevolkte balkons.
Franck Gaye, de woordvoerder van het organiserende anti G20 collectief, stelde het zo: ‘In plaats van met wapenschilden een muur op te trekken tussen de betoging en de bevolking van deze buurten, zou men hen beter echt inlichten over wat hen na de top aan besparingen te wachten staat”.
Ook in de nationale pers kwamen enkele woordvoerders van organisaties die bij het forum betrokken waren aan het woord. De directeurs van de Franse afdelingen van Transparency International, van Oxfam Frankrijk en Coordination Sud mochten in Le Monde een lans breken voor de Financiële Transactie Taks. Ze wezen op het zwaar toegenomen belang van de financiële transacties. Op jaarbasis gaat het tenslotte toch om 67 keer het hele wereldproduct (in 1997 was dat nog maar 15 keer). Ze beklemtoonden nog maar eens dat ‘de technische haalbaarheid van de taks bewezen is door de beste economen en experts ter wereld”. De taks kan o.a. gebruikt worden om de 330 miljard dollar te mobiliseren die nodig is om de Millenniumdoelen te realiseren en voor de dringende strijd tegen de klimaatverandering, ook in het Zuiden.
Peter Wahl, medeoprichter van Attac Duitsland, verwees in dezelfde krant naar de Eurocrisis: ‘De aanpak van de crisis in de voorbije twee jaar wordt gekenmerkt door een diep democratisch deficit’. Thomas Coutrot , co-voorzitter van Attac France, beaamt dat: ‘het referendum is een eerste democratische stap tegenover de besparingsplannen die op Europa worden losgelaten. Of het referendum al dan niet politiek wordt gemanipuleerd, zal afhangen van welke vraag precies wordt gesteld, en in welke omstandigheden de bevraging plaatsvindt”.
Uiteindelijk bezwijkt Papandreou, de huidige voorman van de Socialistische Internationale, onder de zware druk van het monetaire Europa, de financiële markten en het IMF en trekt hij het referendum terug. Men zal nu proberen de bittere pil door de Griekse bevolking te laten slikken via een regering van nationale eenheid, met of zonder Papandreou. De hoop van sommigen dat de Griekse bevolking zich “democratisch” zou mogen uitspreken over de ingrijpende besparingsplannen lijkt daarmee vervlogen.
Dag twee van het alterforum was vooral een actiedag, met tal van prikacties verspreid over de stad. En ook dat kwam in de pers. Het begon om 10 uur ‘s morgens met een fotomaton, een fotoshoot in een fictief belastingparadijs (al komt op dag 3 ook het echte belastingparadijs Monaco aan de beurt).
Kort na de middag liet Oxfam internationaal een charter voor de financiële transacties ondertekenen door kartonnen versies van G20 leiders zoals Jacob Zuma (Zuid Afrika), David Cameron (UK), Barack Obama (VS), en het hier niet weg te branden duo Merkozy.
De Catalaanse ‘indignados’ organiseerden een sit-in/volksvergadering aan het justitiepaleis waar op dat ogenbik enkele van hun kameraden werden voorgeleid.
Het hoogtepunt van de dag werd de actie van de ‘bankbusters’ die een aantal banken gingen ‘ontsmetten’. Volgens de actievoerders zijn die immers een echt giftig product voor de bevolking dat moet onschadelijk gemaakt worden.
En andere spelers
We waren niet de enigen die zich roerden in de marge van de G20. Ook de bedrijven hadden hun forum. Ze hadden alvast en betere locatie, meer middelen, en de gunst van het stadsbestuur. De B20 bracht 23 federaties van werkgevers uit de G20 landen bij elkaar. Het was Merkel die enkele jaren geleden in de aanloop naar de G20 van 2007 het B-groep initiatief lanceerde. De B20 is intussen sterk gegroeid en ontving o.a. de Russische premier Dmitri Medvedev en de Argentijnse presidente Cristina Kirchner. De bedrijfsleiders legden een rapport voor aan de G20 Ze zetten sterk in op de strijd tegen de corruptie en op hun oud strijdpunt flexibilisering van de arbeid. Ze willen ook niet dat regulering van de financiële markt financiering van de economie en KMO’s in de weg staat.
Naast de B20 was er ook de G20 YES (Young Entrepreneur Summit) een bijeenkomst van zo’n 400 eerder jonge ondernemers (tussen 18 en 45 jaar). De jonge ondernemers overhandigden een rapport aan de Franse minister van arbeid.
Een opgemerkte gast op de G20 YES was Muhammad Yunus, stichter van de Grameen Bank in Bangla Desh, en Nobelprijswinnaar voor de vrede (2006). Hij is ook voorstander van een belasting op financiële transacties, als de opbrengst niet voor gewone liefdadigheid wordt gebruikt maar geïnvesteerd wordt in de sociale economie.
Naar huis met een dubbel gevoel
Ondanks de puike acties vonden we dit geen superforum. Als reactie op drie jaar zware financiële crisis, toenemende besparingen en slecht G20 beleid zal een sterker signaal nodig zijn dan een betoging met 10.000 deelnemers. Om genoeg druk uit te oefenen op de wereldleiders zullen we naar een hogere versnelling moeten schakelen. Met meer mensen liefst. Maar , belangrijker nog, met sterkere.allianties tussen de actieve NGO’s, groepen zoals Attac, de sterke syndicale beweging, die ook al actief waren in de anders globaliseringsbeweging. En met de nieuw opkomende ‘bewegingen’ van bezetters en verontwaardigden die nu in de VS, Groot Brittannië, Spanje en elders opduiken.
Volgende afspraak op 15 november , 10:30 uur in Paleis 12 op de Heysel
De drie Belgische vakbonden roepen die dag op voor een concentratie. Ze willen een duidelijk signaal geven aan de regeringsonderhandelaars, om in de komende coalitie geen antisociale saneringen door te voeren. De middelen moeten elders gezocht worden.
Niet toevallig staan in het eisenplatform ook een doeltreffende en transparante regulering van de financiële sector, en de opheffing van het bankgeheim; een rechtvaardige fiscaliteit waarbij elke beroepsgroep op een correcte wijze en volgens draagkracht bijdraagt en ook de financiële inkomens correct moeten belast worden (inclusief meerwaarden); stoppen met fiscale cadeau’s aan de ondernemingen die geen werkgelegenheid of nieuwe investeringen creëren en dus het beëindigen van de huidige notionele intrestaftrek; een taks op de financiële transacties, zoals voorgesteld door Europa, en een daadwerkelijke strijd tegen fiscale fraude.
En dat zijn punten die ook hoog prijken in het fiscaal prioriteitenlijstje van FAN (het Financieel Actienetwerk).
Eric Goeman , Attac Vlaanderen
Rudy De Meyer, 11.11.11
Dag 3 : Hoogtepunt Alterforum in actie : verzamelen aan de Monegaskische grens
De horeca en winkeliers van Cap d’Ail waren er door de maandenlange stemmingmakerij niet gerust in en hadden in grote getale hun vitrines of winkelzaken gesloten. Het kleine gehucht dicht bij de Monegaskische grens heeft geen enkele ervaring met andersglobalistische actie. Tegen 11 uur verzamelden een 400-tal manifestanten, vooral van de katholieke NGO CCFD Terre Solidaire en Attac, op het hoofdplein met als doel een wandeling naar de grens met Monaco in naam van de strijd tegen de fiscale paradijzen. Een gewone symbolische actie, maar voldoende om honderden politiemannen, een helicopter en zelfs politiemensen op jetski op de been te brengen.
De woordvoerster van CCFD Mathilde Dupré herinnerde de manifestanten aan de beloftes van de G20 van 2009 in Londen: “In 2009 prijkte Monaco op de ‘grijze lijst van de OESO’. Besloten werd dat ieder fiscaal paradijs verdragen moest afsluiten met minimum 12 andere landen om uit de grijze lijst te verdwijnen. Monaco heeft zoals veel andere fiscale paradijzen van dit voorstel een lachertje gemaakt door vooral uitwisselingsverdragen af te sluiten met andere paradijzen zoals Groenland en de Bahama’s, maar bvb. niet met Italië vanwaar het meeste geld vandaan komt dat in Monegaskische kluizen is gedeponeerd.”
Het kleurrijke en feestelijke gezelschap werd op 1 kilometer van de grens met versperringen en politioneel machtsvertoon tot stilstand gebracht, waardoor men zich tevreden moest stellen door een fictieve grens te schilderen om toch de actie te kunnen voltooien.
De Franse presidentskandidate voor de ecologisten en reeds jarenlang activiste tegen de fiscale paradijzen Eva Joly sprak de manifestanten toe: “Monaco, dat zijn 35.000 inwoners en 350.000 bankrekeningen. Vooral de rijke Italianen zijn er kind aan huis zoals de rijke Grieken gebruik maken van Zwitserland om belastingen in eigen land te ontlopen. Intussen wil men de gewone mensen laten betalen voor de crisis. Het is nu genoeg geweest. We weten wat ons te doen staat: de banken moeten verplicht worden de rekeningen in fiscale paradijzen mee te delen aan de fiscale autoriteiten.”
Tijdens de manifestatie circuleerde nog een grappige maar ook pijnlijke anekdote: “Weet je wie de grootste exporteur van bananen is naar de Europese Unie? Neen, helemaal geen Centraal-Amerikaanse republiek, maar, via de spitsvondigheid van de fiscale jurisdicties, het kleine Angelsakische eiland Jersey. Een fiscaal paradijs tussen de Franse en Britse kusten.”
