De 20 februari-beweging komt al bijna negen maanden op straat In Marokko. Waar staat deze beweging voor?

Adil Ourabai: “De 20 februari-beweging is een vreedzame volksbeweging die echte veranderingen wilt in Marokko. Het is een beweging die door jongeren werd opegricht op Facebook. We kenden elkaar niet, maar via Facebook kwamen we samen. We hebben besloten om de eerste betogingen te organiseren op 20 februari 2011. Dit was het begin van de beweging. We kwamen op straat met eenvoudige slogans: democratie, waardigheid, vrijheid van meningsuiting en een einde aan de corruptie.”

Welke eisen brengt ze naar voren?

“De 20 februari-beweging heeft er voor gezorgd dat het Marokkaanse regime werd gedwongen om concessies te doen. Het regime werd eigenlijk door de straat gedwongen om echte veranderingen te bewerkstelligen en de grondwet te hervormen.”

“De vrijheid van meningsuiting is nu veel groter dan een jaar geleden. Maar het Marokkaanse regime is niet ver genoeg gegaan in de hervormingen. Wij willen een parlementaire monarchie waarbij de mensen regeren en de koning een nobel symbool wordt van het land zoals in Groot-Brittannië, Nederland en België.”

“Dus we zien eigenlijk dat het regime geen echte hervormingen heeft doorgevoerd. In dat geval gaan we blijven betogen en op straat komen tot dat we een echte parlementaire monarchie hebben en waarbij we burgers kunnen zijn met rechten en vrijheden. Kortom, we willen echte democratische verkiezingen, zodat we onze eigen regering kunnen verkiezen.”

De beweging heeft het voor elkaar gekregen dat er een ‘nieuwe’ grondwet kwam die door koning Mohammed VI is uitgevaardigd. Waarom blijft ze dan op straat komen?

“De zogenaamde ‘nieuwe’ grondwet is helemaal niet nieuw. Het is gewoon een hervormde grondwet. Wij willen een grondwet die is geschreven door het volk, want we leven in een tijd van revoluties. Wij, als 20 februari-beweging, wilden een commissie die door het volk werd verkozen en niet een commissie die door het paleis is aangeduid om die grondwet te schrijven.”

“Wij vinden onze eisen helemaal niet terug in de nieuwe grondwet. De mensen zien het niet als een grondwet die hen beschermt als burgers en helemaal niet als een grondwet die gratis gezondheidszorg, onderwijs etcetera uitstippelt. Om al deze redenen blijven we op straat komen. We blijven op straat komen tot Marokko een echte democratie wordt. Democratie moet een realiteit worden en niet louter mooie woorden in de grondwet.”

Welke invloed hebben deze aanhoudende protesten op het land?

“De beweging is zeer populair bij de mensen. Overal waar we betogen, worden we verwelkomd door mensen met verschillende sociale achtergronden. Ze geven ons water, eten, enz. De meeste mensen doen mee, want ze weten dat we legitieme sociale en politieke eisen hebben. De mensen doen ook mee omdat ze weten dat hun eigen belangen ook mee vooruit geholpen worden. Dus we hebben een positieve invloed op Marokko.”

Welke rol spelen de islamisten in deze protesten?

“De islamistische bewegingen zijn een deel van de 20 februari-beweging. We zijn een beweging die iedereen probeert te verenigen ongeacht de sociale achtergrond. We definiëren ons zelf niet in religieuze of ideologische termen. We hebben allemaal één ding gemeen: wij willen democratie.”

“Wanneer we betogen voor de vrijlating van islamistische politieke gevangenen doen we dat niet voor hen als islamisten, maar voor hun mensenrechten die ook gerespecteerd moeten worden. Je hebt verschillende islamisten: Adl Wal Ihsaan (Rechtvaardigheid en Liefdadigheid), de salafisten en andere groepen. Ze respecteren allemaal de eisen van de beweging. Deze zijn: democratie, vrijheid, waardigheid en mensenrechten. En trouwens niemand beschouwt ons als een islamistische beweging.”

De parlementsverkiezingen zijn gepland voor 25 november. Wat zijn de vooruitzichten?

“De 20 februari-beweging participeert niet, noch boycot ze. Voor de simpele reden: we zijn geen politieke partij. We kunnen mensen niet verplichten om een keuze te maken, want dat zou ondemocratisch zijn. Er zijn mensen in de 20 februari-beweging die oprecht de democratie verdedigen en meedoen met de verkiezingen.”

“Tegen hen kunnen we niet zeggen dat ze geen recht hebben om mee te doen. We zien verschillende partijen die gewoon meedoen om aan de macht te komen. Ze hebben geen programma dat tegemoet komt aan de noden van het gewone volk. En nu vragen de mensen rechtstreeks aan de koning om in te grijpen. We zien dat Marokko niet goed op weg is. Corruptie groeit en we hebben snel échte veranderingen nodig.”