(foto: de vakbonden betoogden eerder dit jaar nog tegen de hoge bonussen bij Dexia)
Behalve wat uitleg over de garantieregeling voor coöperatieve aandeelhouders bleef het de afgelopen opvallend stil in Visie over de ineenstorting van Dexia. Groep Arco was nochtans met 14 procent één van de belangrijkste aandeelhouders van de bank en dus ook één van de grootste slachtoffers van de val van Dexia.
In Visie worden vrijdag een aantal veelgestelde vragen beantwoord. Waarom een coöperatieve holding zolang in het Dexia-verhaal heeft geloofd? “Bij alle deskundigen heerste de overtuiging dat schaalvergroting in de banksector onvermijdelijk was”, schrijft Arco.
Toen Arco in Dexia stapte (met de toenmalige coöperatieve bank Bacob) was Dexia Groep al een Frans-Belgisch verhaal door de fusie van het Gemeentekrediet met Crédit local de France. Daar liggen de kiemen van de latere problemen van Dexia. De Franse tak had geen kantorennet en haalde dus ook geen spaargeld op om dat op haar beurt uit te lenen aan de lokale besturen.
Om zich te financieren moest Dexia daarom zelf op korte termijn geld lenen om het op lange termijn uit te lenen. Arco noemt de Frans-Belgische samensmelting “een fusie die door gezaghebbende commentatoren op applaus werd onthaald”. Over het wankele financieringsmodel: “Niemand die zich tot 2007 vragen stelde bij het model om overheden in heel Europa te financieren”.
Onweer
Volgens Arco werd Dexia extra zwaar getroffen door de schuldencrisis die in 2010 de bankencrisis opvolgde. “Dexia, dat nu eenmaal overheden financiert, kreeg lagere ratings en onmiddellijk beschikbaar geld werd een probleem.”
De beslissing in mei 2011 om versneld een deel van de rommelportefeuille af te bouwen mocht niet baten. “In de zomer werd het slecht weer echt onweer”, aldus Arco.
En dan komt de cruciale vraag over de rol van Arco in de raad van bestuur van Dexia Groep. Arco heeft twee zitjes op 18. Heeft Arco hard genoeg op tafel geklopt? Volgens het artikel in Visie wel.
“De voorbije jaren hebben de bestuurders van Groep Arco keer op keer vragen gesteld op de raad van bestuur: waarom werden er zoveel risico’s genomen in de Verenigde Staten? Waarom werd de bank in Israël niet verkocht? Waarom werd niet gestopt met de campagnes voor leningen aan ouders om de schoolkosten te betalen? Waarom werd er geen rem gezet op de middelen die vanuit België naar Frankrijk vloeiden om daar de kapitaalsbehoeften in te lossen? Groep Arco stelde trouwens al enkele jaren geleden ingrepen voor om Dexia Bank België veilig te stellen.”
Waarom er geen gehoor werd gegeven aan die vragen en waarom Arco dan wel nog het vertrouwen schonk aan de leiding van de bank en waarom er op de algemene vergadering geen resolutie werd gestemd om de bonussen te beperken (zoals de vakbonden bij Dexia vroegen), komen we niet te weten. Waarom de Arco-vertegenwoordigers in de raad van bestuur bij die vragen niet de steun kregen van de andere Belgische aandeelhouders (de Gemeentelijke Holding met eveneens 14 procent van de aandelen), blijft ook een raadsel.
Bad bank
Nadat de Belgische Dexia-bank verkocht werd aan de Belgische overheid blijft Arco nu zitten met de zogenaamde bad bank. “Er blijft natuurlijk nog heel veel over in de zogenaamde restbank Dexia nv: de Luxemburgse bank, de Turkse bank en een grote portefeuille van vooral overheidsobligaties en leningen aan lokale overheden”, aldus Arco.
De vraag over hoe het nu verder moet blijft open. “De bestuursinstanties van Groep Arco analyseren volop de financiële situatie die begin oktober ontstaan is.” En tot slot: “Groep Arco spreekt met alle betrokkenen met slechts één iets in het achterhoofd: de belangen van de coöperateurs.”