Nu Libië volledig is veroverd, kan de invasie van Afrika beginnen.

De beslissing van Obama wordt in de (Engelstalige) pers omschreven als ‘hoogst ongewoon’, ‘verrassend’, zelfs ‘raar’. Het is geen van alle. Het is de logica van het Amerikaanse buitenlandse beleid sinds 1945. Neem Vietnam. De prioiriteit was toen een halt toeroepen aan China, de imperialistische rivaal, en Indonesië ‘beschermen’, wat toen door president Richard Nixon “de rijkste voorraad aan natuurlijke hulpbronnen van de regio … de grootste prijs” werd genoemd. 

Vietnam zat daarbij gewoon in de weg. De afslachting van meer dan drie miljoen Vietnamezen en de vernietiging en vergiftiging van hun land was de prijs voor Amerika om zijn doel te bereiken. Net als voor alle andere invasies die daar op volgden, een bloedspoor van Latijns-Amerika over Afghanistan tot Irak, was de redenering daarachter zoals gewoonlijk ‘zelfverdediging’ of ‘humanitair’, woorden die al lang hun betekenis in het woordenboek hebben verloren.

Volgens Obama is de ‘humanitaire missie’ in Afrika bedoeld om de regering van Oeganda te helpen om het Lords’ Resistance Army (LRA – het ‘Verzetsleger van de Heer’) te verslaan. Dat heeft “tienduizenden mannen, vrouwen en kinderen vermoord, verkracht en gekidnapt in Centraal-Afrika”.

Talloze wreedheden begaan door de VS

Dat is een nauwkeurige beschrijving van het LRA, dat ons herinnert aan de talloze wreedheden begaan door de VS, zoals het bloedbad van de jaren zestig na de door de CIA georganiseerde moord op Patrice Lumumba, de Congolese onafhankelijkheidsleider en de eerste wettelijk verkozen eerste minister, evenals de CIA-staatsgreep die Mobutu Sese Seko aan de macht bracht, die nu nog steeds als Afrika’s meest corrupte tiran wordt beschouwd.

Ook de andere verrechtvaardiging die Obama gebruikt, nodigt uit tot satirisch commentaar. Het gaat over ‘de nationale veiligheid van de VS’. Het LRA doet zijn beestachtigheden al 24 jaar en de VS was daar nooit in geïnteresseerd. Vandaag heeft het LRA nog zo een 400 strijders over, het is nooit zo zwak geweest als nu.

De ‘nationale veiligheid’ van de VS betekent zoals gewoonlijk het omkopen van een corrupt en misdadig regime dat iets heeft dat Washington wil hebben. De ‘president-voor-het-leven’ Yoweri Museveni krijgt nu al een groot deel van de 45 miljoen dollar aan militaire steun – met inbegrip van de onbemande vliegtuigen die Obama zo graag inzet.

“De ‘president-voor-het-leven’ Yoweri Museveni krijgt nu al een groot deel van de 45 miljoen dollar aan militaire steun – met inbegrip van de onbemande vliegtuigen die Obama zo graag inzet”

Dat is zijn smeergeld om een eigen oorlog te kunnen voeren tegen het meest recente islamitische spookleger, de chaotische bende van Al Shabaab in Somalië. Het LRA gaat daarbij een public relations-rol spelen om westerse journalisten te verstrooien met gruwelijke verhalen.

Rivaliteit met China rechtvaardigt toestand van permanente oorlog

De hoofdoorzaak waarvoor de VS Afrika aan het innemen is, is dezelfde als die voor de oorlog in Vietnam. Het is China. In de eigengereide geïnstitutionaliseerde sfeer van paranoia – die een toestand van permanente oorlog verrechtvaardigt, zoals generaal David Petraeus, gewezen militair opperbevelhebber en nu directeur van de CIA, dat noemt – gaat China Al-Qaida vervangen als de officiële Amerikaanse ‘bedreiging’. 

Toen ik Bryan Whitman, viceminister van Defensie, vorig jaar in het Pentagon interviewde, vroeg ik hem de huidige gevaren voor Amerika te willen beschrijven. Hij had het daar zichtbaar moelijk mee en herhaalde keer op keer: “Assymetrische bedreigingen … assymetrische bedreigingen”. Die moeten dan het geld witwassen, door de staat gesponsorde militaire apparaat en het grootste militaire en oorlogsbudget in de geschiedenis goedpraten. Nu Osama bin Landen weggeveegd is, neemt China de wacht over.

Afrika is een succesverhaal voor China. Waar de Amerikanen onbemande vliegtuigen en destabilisering brengen, brengen de Chinezen wegen, bruggen en dammen. Wat zij willen, is hulpbronnen, vooral fossiele brandstoffen.

Libië onder Muammar Khaddafi was met de grootste petroleumreserves van Afrika één van de belangrijkste bronnen van brandstof voor China. Toen de burgeoorlog uitbrak en de NATO zich achter de ‘rebellen’ schaarde met een gefabriceerd verhaal over de ‘plannen’ van Khaddafi voor een ‘genocide’ in Benghazi, evacueerde China zijn 30.000 arbeiders uit Libië.

De resolutie van de VN-Veiligheidsraad die daar op volgde en de ‘humanitaire interventie’ van het Westen mogelijk maakte, werd netjes uitgelegd in een voorstel van de Nationale Overgangsraad van de ‘rebellen’. Dat werd vorige maand in de Franse krant Libération onthuld.

Nieuwe wedloop voor Afrika

In dat voorstel krijgt Frankrijk 35 procent van de bruto nationale productie van Libië ‘in ruil voor’ (dat waren de gebruikte termen) ‘totale en permanente’ Franse steun voor de Raad. Terwijl hij de Stars and Stripes (de nationale vlag van de VS) hijste in ‘bevrijd Tripoli’, flapte de Amerikaanse ambassadeur Gene Cretz uit: “We weten dat de olie het kroonjuweel is van de Libische natuurlijke hulpbronnen”.

De de facto verovering van Libië door de VS en zijn imperialistische partners luidt een moderne versie in van de ‘wedloop voor Afrika’ op het einde van de 19de eeuw.

Net als bij de ‘overwinning’ in Irak, hebben journalisten een cruciale rol gespeeld in de opdeling van de Libiërs in waardevolle en waardeloze slachtoffers. Een recente frontpagina van The Guardian toonde een foto van een doodsbange pro-Khaddafi-strijder in de handen van wild ogende rebellen, die volgens de ondertitel ‘aan het vieren waren’. Volgens generaal Petraeus is er nu een ‘perceptieoorlog’ aan de gang, die ‘voortdurend in de nieuwsmedia wordt gevoerd’.

Meer dan tien jaar al poogt de VS de commandostructuur AFRICOM op het Afrikaanse continent op te zetten. Die pogingen werden telkens weer teruggefloten door regeringen die bang waren voor de regionale spanningen die daar zouden uit voortvloeien.

Libië en nu Oeganda, Zuid-Soedan en Congo geven daar nu de gelegenheid voor. Zoals blijkt uit de WikiLeaks-documenten en de nationale strategie voor contraterrorisme van de VS, zijn de Amerikaanse plannen voor Afrika een onderdeel van een globaal plan voor 60.000 Special Forces, onder wie doodseskaders, die nu al in 75 landen actief zijn, wat tot 120 landen uitgebreid zal worden.

Dick Cheney (vicepresident onder George W. Bush) zei het al in zijn defensiestrategie van de jaren negentig: Amerika wil gewoon baas zijn van de wereld.

Dat dit nu net het geschenk is van Barack Obama, de ‘Zoon van Afrika’, is buitengewoon ironisch. Werkelijk? Frantz Fanon schreef al in ‘Black Skin, White Masks’ dat het niet zozeer de kleur van je huid is die belangrijk is, maar veeleer de macht die je dient en de miljoenen die je verraadt.

John Pilger

John Pilger is een Australische radicale journalist en documentairemaker. Zijn artikels verschenen onder meer in de The Guardian, The Independent, The New York Times, The Los Angeles Times, Mail & Guardian (Zuid-Afrika) en Il Manifesto (Italië).  Zijn laatste film is ‘The War You Don’t See’ (2010).

(vertaling uit het Engels door Lode Vanoost)