Belgen zijn voorstander van afnemende werkloosheidsvergoedingen in de tijd. Dat is volgens de pers de belangrijkste conclusie van een onderzoek dat Tempo-Team (uitzendkantoor) voerde.

Uiteraard is Tempo-Team “uitermate goed geplaatst om dergelijk onderzoek te doen. Als uitzendkantoor staan zij, samen met hun collega’s immers te drummen om zoveel mogelijk werklozen die het moeilijk hebben een job te vinden, aan de slag te helpen. Zij hebben daarbij zelfs een zware voorkeur voor allochtone werklozen”.

Voor de zoveelste keer bewijst dit onderzoek dat noch de vraagsteller (Tempo) noch de bevraagde(n) uitblinken in kennis van de werkloosheidsreglementering. Want, al jaren ongeteld is het immers zo dat werkloosheidsvergoedingen, afnemen in de tijd.

Behalve voor gezinshoofden – zij maken zowat 35 procent uit van de populatie werkzoekenden – is het altijd al zo geweest dat “hoe langer de werkloosheid duurt, hoe minder je aan uitkeringen ontvangt”.

Ter illustratie: een samenwonende werkloze die minstens 2.324 euro/maand loon ontvangt, krijgt de eerste 6 maanden 1.395 euro/maand stempelgeld. De volgende 6 maanden is dat 1.300 euro/maand en vanaf de 13de maand nog 809 euro/maand en dit gedurende 3 maanden (verlengd met 3 maanden per gewerkt jaar). Daarna krijgt die samenwonende nog 474,5 euro/maand.

Volgens Tempo-Team, willen ‘de Belgen’ ook dat elke werkloze verplicht wordt tot bijscholen. Goed zo, maar zorg dan wel dat de opleidingsbudgetten van de VDAB zeer sterk worden verhoogd.

Anderzijds willen de bevraagden ook dat een ‘dopper’ actief naar werk zoekt. Dat treft: ook RVA wil dat èn controleert dat zelfs (via de procedure ‘controle op actief zoekgedrag’) èn bestraft elke werkloze die niet actief naar werk zoekt. Zo ook de werkloze die een aangeboden job weigert. Hij of zij zal ook door RVA worden gesanctioneerd.

Als klap op de vuurpijl willen ‘de Belgen’ ook een tweewekelijkse stempelcontrole invoeren. Het verleden heeft rijkelijk bewezen dat dit géén enkele meerwaarde betekent in het (al dan niet) actief zoeken naar werk, noch in het bestrijden van eventuele fraude en/of andere misbruiken.

Alleen moet de overheid dan weer extra investeren om deze controle mogelijk te maken. Of is het de bedoeling om de werkzoekende om de twee weken “te kijk te zetten” als een groep van luie, nietsnuttende profiteurs?

Om met een positieve noot te eindigen, het ‘onderzoek’ van Tempo-Team toont aan dat we eigenlijk een ‘schitterende werkloosheidsreglementering hebben’. Alles wat door de bevraagden werd aangegeven als ‘te veranderen’ is nu eigenlijk al voorzien.

Voor het overige kan ik alleen maar hopen dat ook in ons land steeds meer indignados zullen opstaan. Waarop wachten we eigenlijk?

Dré Wolput