Monsieur Hasquin, ça ne se fait pas! Bij het interview van de heer Hasquin na zijn vertrek bij het CGKR

Monsieur Hasquin, ça ne se fait pas! Bij het interview van de heer Hasquin na zijn vertrek bij het CGKR

woensdag 21 september 2011 11:14
Spread the love

Voor alle duidelijkheid : tussen mij en het huidige CGKR bestaat al sinds 2003 geen enkele band. Noteer: geen enkele band. Verre van, zelfs. Dat is overigens de uitdrukkelijke wens en het volste recht van de directeur die op mij gevolgd is en ik kan daar zelfs voor een stuk inkomen.

Ook – en weerom voor alle duidelijkheid – geen haar aan mijn hoofd denkt eraan om op welke manier dan ook ooit nog bij het CGKR  betrokken te worden. Dit heeft niets met frustratie of rancune te maken, maar… zoals een voormalige premier het vroeger zegde: “geen remake!” En gelijk heeft ie, zelfs geen schijntje van remake…

Mijn reacties soms nog op wat met dit CGKR te maken heeft, trouwens ook enkele weken terug, toen ik me niet als voorstander van een apart Vlaams CGKR liet kennen, zijn dus simpel weg enkel en alleen ingegeven door een zakelijke overweging over een centrum dat ik wellicht beter dan wie ook gekend heb tussen 1993 en 2003 en die vermoedt te weten hoe sommige dynamieken nu nog altijd spelen. En ik voel me een vrij mens en wens te kunnen zeggen en schrijven wat ik denk.

Na deze inleiding, nu terzake. Als men kritiek heeft op een instelling waarin men functioneert, dan uit men die kritiek terwijl men er nog is… en men neemt dan eventueel ontslag als je merkt dat met je kritiek geen rekening wordt gehouden en je daar zwaar aan tilt.

Dit is zéker het geval als je voorzitter bent van die instelling, en je ziet zaken gebeuren die je niet aanstaan… Mijns inziens heeft niemand dan een betere positie dan de voorzitter om daar iets aan te doen. Je maakt er een agendapunt van op een bijeenkomst van je RvB, of je roept zelfs een speciale RvB daarvoor bijeen, of je vraagt, of eist zelfs een bijeenkomst waarop ook het personeel aanwezig is…

Maar wat je mijns inziens niet doet, is het eerst aftrappen, klaarblijkelijk (als ik de huidige directeur moet geloven) zonder daar vooraf een discussiepunt van gemaakt te hebben, en dan nadien natrappen in de media. Men kan hiertegen inbrengen dat ik toch ook opgestapt ben, eertijds. Dit klopt, maar… daar is een vergadering aan vooraf gegaan met het personeel, en ook nog enkele gesprekken met Luc Coene, toen hij nog kabinetschef was van de premier. En het mocht niet baten – ik bedoel: de argumenten die ik inbracht bij Luc Coene, maar dat dateerde al van maanden vroeger… dus… Dit lijkt me iets anders dan wat meneer Hasquin doet.

Meneer Hasquin wijst erop dat het CGKR een logge machine zou zijn. Als dat zo is (- ik weet het niet), verwondert me dit geenszins. Toen ik wegging, heb ik gewezen op de dreiging van politisering en onbeheerbaarheid van de instelling (dit wil zeggen: onnodige logheid) met tekort aan transparantie. Ik herhaal: ik weet niet of mijn waarschuwingen uitgekomen zijn. Wat ik wèl weet, is dat een voorzitter een sleutelpositie heeft om dit – als het een probleem zou zijn – uit te klaren gedurende zijn voorzitterschap.

Wanneer ik dit nu schrijf, doe ik dit niet in combine met de directie of met wie dan ook op het huidige CGKR, of daarbuiten, zoals ik trouwens NOOIT iets uit mezelf schrijf in combine met wie dan ook (- dat ter attentie van sommige ziekelijke geesten die wellicht overal combines en afspraken vermoeden). Maar is het in dit land nog mogelijk om op een faire manier beheersmandaten op te nemen en uit beheersmandaten weg te gaan met respect voor bepaalde regels van de deontologie? Een gouden regel: trap niet na, tenzij je vroeger al serieus getrapt hebt! (dan heb je eventueel tenminste nog verzachtende omstandigheden.)

Of het CGKR vandaag de dag zo schrikkelijk politiek correct is, zoals de heer Hasquin beweert, weet ik niet… Ik kan het overigens niet weten. Vroeger in alle geval niet. Geloof me… ik kan het weten, want tot tweemaal toe kreeg ik een deel van de Vlaamse media (o.a. de heer Bracke, toenmalig VRT journalist) over me heen omdat ik zaken gezegd had die niet politiek correct waren. Je kan het overigens ook navragen bij de vroegere voorzitter, de heer Jean Hallet… die is “moeten” opstappen – tegen zijn eigen uitdrukkelijke wens in – om vervangen te worden om partijpolitieke redenen (via de heer Louis Michel en mevrouw Laurette Onkelinkx) eerst door mevrouw Foucart, een medewerkster van Louis Michel, en die een soort overgangsvoorzitter was, en later door – jawel – meneer Hasquin, die zich vandaag blijkbaar beklaagt over de partijpolitieke bemoeienissen en de logge structuur. “Il faut le faire, monsieur Hasquin!”

Einde verhaal. Wat nu? Maak dat Centrum minder log, met meer inbreng vanuit gemeenschappen en gewesten (dit hoeft geen synoniem van politisering te zijn), depolitiseer totaal en maak het vooral heel transparant en met veel ruimte voor intern, pluraal debat.

take down
the paywall
steun ons nu!