Het conflict escaleerde eerst, maar er is dan toch een compromis bereikt en goedgekeurd. Koenraad Maertens van het ABVV doet ons het relaas van het sociaal conflict bij Catalent.

Waarover gaat het sociaal conflict?

Koenraad Maertens: “De werknemers zijn in staking sinds vrijdag door het afspringen van de onderhandelingen voor een nieuwe CAO (collectieve arbeidsovereenkomst) over de periode 2011-2012. In het bedrijf werken 320 mensen onder wie 160 arbeiders. De arbeiders vragen een loonsverhoging van 50 cent/uur.”

Waarom deze eis van de arbeiders?

“De arbeiders bij Catalent werken tegen een laag minimum brutoloon van 11 euro/uur. Dit is maar een paar cent meer dan het minimum in de sector. De arbeiders voelen zich net slaven. Ze werken hard, terwijl ze zien dat de de directie het geld door ramen en deuren smijt.”

Waar wordt dat geld dan aan besteed dat volgens de arbeiders door ramen en deuren vliegt?

“Het bedrijf heeft een perceel grond gekocht van 6.000 m², maar het doel is niet duidelijk. We krijgen geen antwoord op de vraag waarom die grond gekocht werd en of er plannen bestaan om uit te breiden.”

“De receptie van het bedrijf werd helemaal verbouwd voor een bedrag van 250.000 euro. Waarom zo’n dure receptie? Er werden stoelen gekocht van 800 euro/stuk. Werknemers vragen zich af of dat nu echt allemaal nodig was?”

“Daarnaast lokt de directie topmanagers met gigantische lonen. De helft van de bedienden en het kaderpersoneel rijdt met sjieke bedrijfswagen (is verdoken loon) en hebben een tankkaart van het bedrijf en dergelijke voordelen meer. Dit alles bij elkaar heeft bij de arbeiders verontwaardiging gewekt.”

Waarom zijn de onderhandelingen vastgelopen?

“De directie wou initieel de lonen maar met 10 cent verhogen en we zijn eerst geëindigd met 15 cent verhoging, maar dat hebben de arbeiders verworpen. Er is daarna een verzoeningsprocedure gestart. Maar die verzoeningsvergadering heeft tot niets geleid. De arbeiders zijn vrijdag dan in staking gegaan.”

“Maandag heeft de directie iedereen bijeengeroepen voor een vergadering. Daar heeft ze een verklaring afgelegd waarin ze toegaf dat wat er de laatste maanden in het bedrijf gebeurde niet aanvaardbaar was en dat ze er alles aan zou doen om het vertrouwen van de arbeiders terug te winnen.”

“Ze deelde ook mee dat ze de algemene directeur op staande voet heeft ontslagen. En dat er dinsdag voort zou worden  onderhandeld tot er een akkoord uit de bus komt. Iedereen was verheugd dat er een positieve wending was.”

Maar die positieve wending was maar van korte duur?

“Dinsdag begonnen we om 10 uur met onderhandelen. De gesprekken verliepen vrij stroef. Na de pauze werden we plots geconfronteerd met de politie die met een bevelschrift in de hand probeerde de stakerspost te doorbreken. De politie heeft de ketting doorgeknipt en de auto’s die de toegang versperden, weggehaald. Werkwilligen moesten binnen kunnen, anders dreigden er dwangsommen. De politie zou ‘s avonds opnieuw langskomen met een deurwaarder om vaststelling te doen.”

“Na hevige discussies heeft de directie de politie verzocht zich terug te trekken en konden we opnieuw een stakerspost installeren.”

“De directie heeft dus achter onze rug, terwijl we nog aan het onderhandelen waren, een gerechtelijke procedure gestart. Ze heeft een eenzijdig verzoekschrift ingediend bij de rechtbank van eerste aanleg om via een bevelschrift de staking te breken.”

Wat was de reactie van de arbeiders?

“Ze konden het niet geloven. Eerst een verklaring geven dat ze het vertrouwen wil terugwinnen en dat ze transparanter zal zijn en dan achter onze rug een bevelschrift aanvragen. We vonden dat een brug te ver. De directie loog niet alleen, maar goot met haar actie nog meer olie op het vuur. Zoiets heb ik nog nooit gezien in mijn loopbaan.”

“De reactie van de arbeiders was hevig. Ik vreesde zelfs dat het uit de hand ging lopen. Ik heb zowel contact opgenomen met het federale ABVV als de patroonsfederatie. Door de hoogoplopende spanningen hebben we de onderhandelingen moeten opschorten tot de gemoederen bedaard waren.”

“We hebben dinsdagavond spontaan de ketting van de hekken gehaald, maar niemand van de arbeiders is komen opdagen. Alleen de directie en enkele hoge kaderleden zijn binnengegaan.”

Nadien zijn de onderhandelingen toch hervat?

“Rond 18 uur, toen iedereen wat bedaard was, hebben we de onderhandelingen hervat. ‘s Avonds laat heeft de directie dan toch een, naar mijns inziens, degelijk compromisvoorstel gedaan voor een loonsverhoging met 30 cent voor de komende twee jaar. Die zal in drie stappen gebeuren.”

“Dit betekent een verhoging van ongeveer 3 procent als we de andere voordelen van de CAO-voorstellen samentellen. We zitten ook met een blokkering door de fameuze wet van de 0,3 procent (nvdr: volgens een KB mogen de lonen de komende jaren niet stijgen met meer dan 0,3 procent). Het ABVV is trouwens nooit akkoord gegaan met die beperking. En in alle sectoren zitten ze sowieso boven die 0,3 procent. Maar de werkgevers zwaaien er wel constant mee.”

Gaan de arbeiders nu weer aan het werk?

“We hebben dinsdagavond en woensdagmorgen het personeel toegesproken en de situatie uitgelegd. Woensdagmiddag volgt dan een stemming. De mensen moeten hun verantwoordelijkheid nemen. Ofwel aanvaarden ze het compromis en gaan ze aan de slag. Het is een goed akkoord gezien de omstandigheden en gezien de wet van de 0,3 procent. We hebben een veldslag gewonnen, maar niet de oorlog. Ofwel verwerpen ze het akkoord en riskeren ze tegen een muur op te botsen. En te eindigen met niets.”

De eis was 50 cent. Er is maar 30 cent uit de bus gekomen. Is dat een overwinning voor jou?

“Als vakbondsvertegenwoordiger vind ik het een overwinning om verschillende redenen. Er is bij Catalent nog nooit eerder een staking uitgebroken. De slagkracht van de vakbond was heel laag, er is veel individualisme, mensen durfden niets te ondernemen of werden onder druk gezet door de werkgever. Maar nu was er die druppel die de emmer deed overlopen.”

“En het is een succes op zich dat er opnieuw een vakbondskracht is in het bedrijf. We hebben de staking vijf dagen, de klok rond, kunnen volhouden en er is niemand kunnen binnengaan. Zelfs nadat we de ketting spontaan hebben weggehaald, is geen enkele arbeider komen werken.”

“We wilden aan de directie tonen dat ze kon doen wat ze wilde, zelfs een gerechtsdeurwaarder sturen. De vraag is natuurlijk hoe lang je zoiets kan volhouden. We hebben dus zeker geen oorlog gewonnen, maar het is een vakbondsoverwinning.”

“De directie weet in ieder geval dat ze moet opletten omdat er stakingsbereidheid is bij de arbeiders. Dit is een belangrijk signaal voor de toekomst.”

Na de stemming belden we nog naar Koenraad Maertens om de uitslag te vernemen.

Hoe was de stemming?

“De meerderheid van de arbeiders heeft het akkoord goedgekeurd. Er waren 109 arbeiders komen stemmen, waarvan 81 voor heeft gestemd en 37 tegen en 1 ongeldig. Ik ben heel blij met deze uitslag.”