Als het voorstel door de lidstaten wordt aangenomen, moeten landen die langer dan vijf dagen beperkingen willen opleggen aan de open grenzen eerst toestemming krijgen van Brussel. De aanleiding is de beslissing van Frankrijk in april om 1700 Tunesische migranten terug te sturen naar Italië. In juli volgde Denemarken met controles aan de Duitse en Zweedse grens.
Grenzen dicht
“Frankrijk sloot de grens en liet alleen nog de migranten toe die financieel konden overleven”, zegt Daniel Rivera, EU-expert aan de Autonome Universiteit in Madrid. “Hun argument was dat Italië illegale visa aan Tunesiërs en anderen had verstrekt.” Het is paradoxaal, vindt Rivera, want de Franse president was een van de eersten die de revolutie verwelkomde, maar aan de instroom van vluchtelingen en migranten heeft hij weinig gedaan. “In plaats daarvan heeft Frankrijk vooral een protectionistische opstelling gekozen, door samen met Italië te pleiten voor een herziening van het verdrag van Schengen. Ze willen dat lidstaten hun grenzen onbeperkt dicht mogen houden, zonder toestemming, als ‘exceptionele maatregelen’ nodig zijn.” Dat mag nu alleen heel kort, als de nationale veiligheid in het geding is.
Op het Italiaanse eiland Lampedusa zijn al meer dan dertigduizend Tunesiërs aangekomen, maar Europese lidstaten weigeren om de lasten te verdelen. De meningen over migratie en asielpolitiek binnen het Schengengebied, dat 25 landen omvat, zijn verdeeld.
“Met de verkiezingen in Denemarken in het vooruitzicht, en in Frankrijk volgend jaar, buiten sommige leiders de situatie uit om stemmen te trekken, onder het mom van nationale veiligheid, economie en Europese waarden”, zegt Rivera. “Maar als ze de oorzaken van massa-immigratie negeren en de grenzen gaan sluiten zal het Schengenakkoord echt in gevaar komen.”
Respect kwijt
Intussen hebben de migranten bij hun thuisfront eveneens het respect verloren. De dictator is eindelijk weg, het land moet worden opgebouwd, hoe kun je dan naar Europa gaan? “Ik vind dat we samen de problemen moeten oplossen”, zegt de 22-jarige Eymen Gamha. “Wegrennen als het land in de problemen zit, zorgt ervoor dat we nooit kunnen verzilveren wat we in gang hebben gezet: de kans om een stabiele democratie en economie op te bouwen, zoals in Europa.”
“Ik vind dat ze hun stemrecht moeten inleveren”, zegt de 19-jarige Ahmed Nijin. “Ze zijn weggevlucht op het moment dat we juist trots op ons land moeten zijn. Ze zouden geen recht moeten hebben om over het lot van Tunesië te beslissen.”
