Gevolgen van een NAVO-bombardement op Libië (foto: Intal)
Opinie, Nieuws, Afrika, Politiek, België, NAVO, Libië, Egypte, Intal Globalize Solidarity, Tunesië, Steven Vanackere, Arabische lente, Mario Franssen -

Als Vanackere de passie preekt, Arabieren pas op uw lente

In een opiniestuk in 'De Morgen' met als titel “Wat België nog kan betekenen voor de Arabische Lente”, prijst minister van Buitenlandse Zaken, Steven Vanackere (CD&V), de Belgische bijdrage aan de Arabische Lente. Ondanks het feit dat hij het wel tien keer over 'Arabische Lente' heeft, blijkt hij toch niet veel vertrouwen te hebben in de Arabische bevolking.

vrijdag 16 september 2011 14:55
Spread the love

Zo stelt de minister dat “landen die uit een decennialange dictatuur ontwaken, niet klaar zijn voor de democratie, alle goede intenties ten spijt”. (1) Vindt onze minister dan ook dat Duitsland en Italië na de Tweede Wereldoorlog, Spanje na Franco of Portugal na Salazar niet klaar waren voor de democratie?

Of is Vanackere gewoon op zoek naar een reden om zich niet alleen in Libië te moeien, maar om in de hele regio “de democratie te gaan brengen”?

De minister is tevreden dat zoveel landen hun “Responsability to Protect hebben genomen” om de burgers te beschermen in Libië. Maar in tegenstelling tot in Tunesië en Egypte, zijn er in Libië – het enige land waar het Westen tot op vandaag militair is tussengekomen – tussen de 30.000 en 50.000 doden gevallen.

Wie echt bekommerd is om het beschermen van burgers, zou dan toch met een erg kritisch oog mogen kijken naar de rol die de Belgische F-16’s, als onderdeel van de NAVO-strijdmacht, gespeeld hebben en nog steeds spelen in Libië.

De NAVO heeft in de burgeroorlog in Libië de kant gekozen van de Nationale Overgangsraad (CNT), en heeft voor hem met de bommen de weg naar de macht geplaveid. Vandaag zien we westerse machthebbers en bedrijven wedijveren voor invloed en oliecontracten in Libië. Je kan je afvragen wat Responsability to Protect nog voorstelt als het als excuus wordt gebruikt voor het lanceren van een oorlog.

En wat te denken van deze uitspraak van Vanackere: “Ook de Arabische volkeren hebben nu getoond dat ‘onze’ rechtsstaat en ‘onze’ vrijheden ook voor hen geschikt zijn”?

Dit is niet alleen paternalisme van de bovenste plank, de minister laat ook uitschijnen dat ‘onze’ rechtsstaat en ‘onze’ vrijheden de inzet waren van de Arabische Lente. Maar klaagden de Egyptenaren en Tunesiërs niet vooral sociaal-economische wantoestanden aan? Bij Vanackere moeten we tot zijn laatste zin wachten om iets vaags en vrijblijvends te horen over “een rechtvaardiger verdeling van de welvaart”.

Helpende handen uit België

Op Radio 1 was minister Vanackere in De Ochtend van 13 september al veel duidelijker over wat België nog kan betekenen voor de Arabische Lente. (2)

De Arabische landen kunnen rekenen op de Belgische “institutionele ervaring”. Dat is even slikken. Ons land moet het al meer dan 450 dagen zonder regering stellen en grossiert in parlementen, regeringen en politieke mandaten. Moeten we hiermee te koop lopen als het te volgen voorbeeld?

Daarnaast stelt de minister ook “de kennis van de Belgische bedrijven” ter beschikking. Business as usual dus, want ook onder Ben Ali, Moebarak en Khaddafi haalden Belgische bedrijven flinke winsten uit Tunesië, Egypte en Libië.

We kunnen er dus vanuit gaan dat “een rechtvaardiger verdeling van de welvaart” niet echt bovenaan Belgiës prioriteitenlijstje voor de regio staat. Als Vanackere de passie preekt, Arabieren pas op uw lente.

(1) http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/De-Gedachte/article/detail/1318079/2011/09/13/Wat-Belgie-nog-kan-betekenen-voor-de-Arabische-Lente.dhtml
(2)  http://www.radio1.be/programmas/ochtend/ai-rapport-over-libi%C3%AB

Mario Franssen

Mario Franssen is woordvoerder van de solidariteitsbeweging intal.
www.intal.be

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!