In België geslepen diamanten financieren de bezetting van Palestina
Nieuws, Politiek, België, Israël, Boycot Israel, Diplomatieke relaties, Diamant, Handelsakkoorden EU-Israël, Cultuur als propaganda, Jazzgitarist Philip Catherine -

“Leterme doet meer dan lopende zaken”

België heeft al 450 dagen geen functionerende regering, maar dat belet de ‘ontslagnemende’ regering niet om de handelsrelaties met Israël te vergroten.

zaterdag 10 september 2011 19:30
Spread the love

België heeft al 450 dagen geen functionerende regering, maar dat belet de ‘ontslagnemende’ regering niet om de handelsrelaties met Israël te vergroten.

Begin deze week heeft ‘ontslagnemend’ eerste minister Yves Leterme (CD&V) een nieuwe ambassade geopend voor zijn land in Tel Aviv en had hij een aantal gesprekken met (eerste minister) Benjamin Netanyahu. Leterme gebruikte de reis om te bepleiten dat “er ruimte is voor verbetering van onze economische relaties in sectoren als farmaceutica, IT en biotechnologie”.

Leterme heeft geen enkel democratisch mandaat. Hij wordt enkel verondersteld de essentiële taken van de staat te verzorgen tot de leiders van de partijen die het goed deden in de verkiezingen van 2010 er mee ophouden elkaar in de haren te vliegen om een regeringscoalitie te vormen. Onderhandelen over een verbetering van de commerciële banden met Israël is een misbruik van zijn positie.

Diamonds are a (girl’s) war criminal’s best friend

Het is vooral zorgwekkend dat Leterme het belang van de diamanthandel tussen beide landen in de verf zette die tegenwoordig geschat wordt op 2 miljard euro per jaar.

Shir Hever, een Israëlisch econoom en activist, heeft verklaard dat de inkomsten van de verwerking van diamanten jaarlijks voor 730 miljoen euro naar het Israëlisch leger gaan.

De diamantsector is goed voor 70 procent van de handel tussen België en Israël. Meerdere Israëlische handelaars werken in Antwerpen dat één van de twee centra is van de diamanthandel in Europa (het andere is Londen). Door deze handel te stimuleren, helpt België de financiering van de Israëlische bezetting van Palestina.

Letermes bezoek vond plaats in dezelfde week dat er in Brussel een designtentoonstelling werd georganiseerd door het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken.

Ik ben blij  te kunnen vermelden dat de galerij waar deze ‘Merk Israël’ plaatsvindt al meerdere protestacties van Palestijnse activisten heeft mogen meemaken.

De tentoonstelling kreeg ook steun van de stad Brussel en van vertegenwoordigers van de Franstalige Gemeenschap en van de Franse ambassade in België. Ze zijn allen schuldig aan het helpen van Israël om met kunst en cultuur de aandacht af te leiden van zijn misdaden.

Jazzgitarist ongevoelig voor de vraag tot boycot

Een andere Belg die Israël omarmt, is jazzgitarist Philip Catherine. Hij staat volgende week op een programma in Tel Aviv. Doorgaan met zijn optreden betekent dat hij zijn eigenbelang plaatst boven de oproep in 2005 van vertegenwoordigers uit de brede Palestijnse maatschappij aan ‘mensen met een geweten’ (en daar horen ook musici bij) om Israël te boycotten.

In een interview met de Nederlandstalige krant De Morgen, zei Catherine: “Ik speel voor mensen, niet voor politiek. Niet alle Israëli’s staan achter de beslissingen van hun regering.”

Catherine zou moeten zijn gealarmeerd door een verklaring van Nissim Ben-Sheetrit, een woordvoerder van de regering, in 2005: “Wij zien cultuur als een propagandamiddel van eerste orde en maken geen verschil tussen propaganda en cultuur.”

Beweren dat muziek apolitiek is, kan je niet zomaar laten passeren. De meeste beoefenaars van Catherines genre waren African-Americans, die alles wisten over raciale discriminatie.

Martin Luther King benadrukte de kracht van jazz toen hij zei: “Een groot deel van de kracht van de vrijheidsbeweging in de VS komt van deze muziek. Die heeft ons kracht gegeven met zijn ritmes toen de moed ons in de schoenen zonk. Die heeft ons tot rust gebracht met zijn rijke harmonieën toen we in de put zaten.”

Het beste dat Catherine zou kunnen doen om het moreel van de onderdrukten te steunen, is zijn show in Tel Aviv afzeggen.

David Cronin

David Cronin is de auteur van ‘Europe’s Alliance With Israel: Aiding the Occupation’ (Pluto Press, 2011). Hij schrijft onder meer voor The Guardian, The Wall Street Journal Europe, European Voice, IPS, The Irish Times en The Sunday Tribune.

(vertaling uit het Engels: Lode Vanoost)

take down
the paywall
steun ons nu!