‘We doen dit op vraag van EMI, omdat het fysiek product op zijn laatste benen staat’. Aan het woord: Nick Mason, drummer en bibliothecaris van de band. De reden van die uiting? De groep zal nooit meer een nieuwe plaat opnemen. Tijd dus voor een nieuw megalomaan recyclageproject waarbij in eerste instantie de drie succesvolste cd’s van de band verschijnen in zogenaamde Immersion-edities. The Dark Side Of The Moon beslaat nu ineens 6 discs, Wish you Were Here 5 en The Wall wordt uitgesmeerd over zomaar eventjes zeven discs.
Wat valt er te beleven?
Maar wat valt er dan allemaal op die boxen te beleven? We nemen er even de Immersion-versie van Pink Floyds meest succesvolle plaat (45 miljoen exemplaren verkocht) The Dark Side Of The Moon bij die op 26 september in de Immersion-versie verschijnt. Op de eerste disc (een cd) staat een dit jaar geremasterde versie van de plaat en op de tweede disc (cd) prijkt een live-versie van de plaat uit 1974 (onuitgebracht en geremasterd). De derde disc is een dvd die enkel audio bevat en bestaat uit de 5.1 Surround Mix (uit 2003) in een hogere en een lagere resolutie (dat is dus twee keer dezelfde mix…), verder de geremasterde mix die ook op de eerste cd staat en de quadrofonische mix uit 1973 (ook in twee resoluties). Voor wie de tel kwijt is: op deze dvd staat dus vijf keer dezelfde plaat. Disc 4 is ook een dvd, maar nu met beeldmateriaal. Daarop de films die gebruikt werden bij concerten in die tijd, een paar live-opnamen en verder een documentaire. De vijfde disc is er dan weer een Blu-ray-geval met opnieuw de 5.1 Surround Mix (die we dus al twee keer gehad hebben), de originele stereomix uit 1973 en hetzelfde visueel materiaal als op disc 4… Op de laatste disc (de derde cd) staan dan de zaken die de echte die-hard fans misschien missen: een vroege onuitgegeven albummix door Alan Parsons die echt afwijkt van de latere versie, een aantal onuitgebrachte live-versies van songs en een paar demo’s waaronder de oerversie van ‘Money’ door Roger Waters.
Om het pakket te vervolledigen is er ook nog visueel materiaal waaronder de schetsen en ontwerpen van hoesontwerper Storm Thorgerson, een fotoboek door Jill Furmanovsky, replica’s van tickets en backstage passen enz…
Wat kost dit grapje?
De prijs van dit geheel is – op zijn goedkoopst op het net – honderd euro (we kwamen ook 177 euro tegen…) en dat is wel een hele hoop geld voor al bij al één plaat en wat afgeleiden. Deze uitgave hoort in een project dat loopt onder de titel Why Pink Floyd? en vormt de start van een ware lawine aan heruitgaven van de Britse band. Van The Dark Side Of The Moon bestaat immers ook een Experience-versie die twee cd’s beslaat en dat zijn de eerste twee cd’s van de Immersion-versie. Op 26 september komt verder de 14-delige The Discovery 14 Studio Album Catalogue Boxset uit die de geremasterde versies van alle Pink Floydplaten bevat.
Wie trapt hier in?
Zelden hebben we dergelijke hoogheidswaan gezien en de vraag luidt dan ook wie hier intrapt. Je kan argumenteren dat nu voor eens en voor al tijd een volledige set versies hebt en dat er in de literatuurwereld parallellen zijn waarbij de verschillende werkversies van beroemde meesterwerken uitgegeven worden voor de specialisten. Alleen zijn dat dan wel projecten waarbij een uitgeverij op voorhand weet dat ze er niet rijk van zal worden.
Terwijl hier duidelijk gemikt wordt op de oudere kapitaalkrachtige liefhebber die zijn hoogdagen op muzikaal gebied in de jaren ’60 en ’70 beleefde. Een tweede reden is natuurlijk dat praktisch al dit materiaal (en nog oneindig veel meer) ook via torrents aan te treffen valt, voor niets. Nick Mason zelf geeft aan dat er weinig andere opnamen zijn, omdat Pink Floyd haast alles gebruikte. Een beetje rondspeuren op het net, leert echter dat het achterste van de tong ook deze keer vergeten wordt.
Ook de vraag stellen of je een plaat die je al 18000 keer gehoord hebt, nu echt nog eens x-aantal keren wil beluisteren is aan de orde. Wat een feest voor de liefhebber moest worden, lijkt niets anders dan het eindeloos gerinkel van de kassa en waar hebben we dat geluid nog gehoord?
Dit artikel krijgt een staartje, maar dan eentje met projecten en releases van oudere artiesten en groepen die minder duur en – eerlijk gezegd – ook aantrekkelijker zijn. Wordt vervolgd.
