Geachte heer Eerste Minister,
We vernemen dat u op 4 en 5 september een bezoek zal brengen aan Israël. Ontmoetingen met onder anderen de premier van Israël, Benjamin Netanyahu en met Israëls president, Shimon Peres, staan op de agenda.
Het lijkt ons een goede gelegenheid om dhr. Netayahu te interpelleren over onze groep van 41 Belgen die begin juli drie dagen lang op illegale wijze vastgehouden werden in gevangenissen van Israël.
We vormden op geen enkele wijze een bedreiging voor de openbare orde. Drie andere Belgen, die vanuit Parijs wilden vertrekken, werden zelfs de toegang tot het vliegtuig geweigerd … ze stonden op een zwarte lijst die de Israëlische regering had opgemaakt.
Als bezettende macht voert Israël een politiek waarbij ze de toegang tot de Palestijnse gebieden controleert, net zozeer als de vrijheid van beweging in die gebieden.
Bezoekers aan de Westelijke Jordaanoever kunnen deze in principe enkel bereiken via de luchthaven van Tel Aviv (Ben Gurion) of via Jordanië (Allenby Bridge) en worden dan onderworpen aan een kruisverhoor.
Israël houdt zich het recht voor om bezoekers aan de Palestijnse gebieden de toegang te weigeren en hen te repatriëren naar hun land van herkomst. De Palestijnen wordt hun bewegingsvrijheid binnen de Palestijnse gebieden ernstig belemmerd door de checkpoints en de muur. Bovendien krijgen ze een verblijfskaart voor de Westelijke Jordaanoever, Gaza of Jeruzalem, waarmee ze niet vrij naar een hen niet toegewezen regio kunnen reizen.
De eerste slachtoffers van deze politiek zijn uiteraard de Palestijnen zelf. Het spreekt voor zich dat de toegangsbeperkingen de werking van de lokale hulporganisaties erg bemoeilijken en dat de Palestijnse bevolking daarom uitgesloten blijft van essentiële hulpgoederen.
Om al deze barrières te omzeilen, houden veel reizigers hun ware reisdoel verborgen. We wilden, toen we op 8 juli 2011 landden op Ben Gurion, dit niet langer doen en we verklaarden bij onze aankomst dat we naar de Westelijke Jordaanoever wilden reizen om er enkele projecten van Palestijnse NGO’s te bezoeken.
We werden vervolgens onmiddellijk van onze vrijheid beroofd. We werden van het ene verhoor naar het andere gesleept en ten slotte overgebracht naar Israëlische gevangenissen waar we drie dagen doorbrachten. Deze detentie was om verschillende redenen illegaal en fundamentele rechten werden geschonden.
Niemand van de gedetineerden kreeg een beslissing met de reden waarom we werden vastgehouden. Hoewel de Israëlische wetgeving dit voorziet, kregen we geen administratieve rechter te zien tijdens de drie dagen die we vastzaten.
Onze GSM’s, fototoestellen en medicatie werden van ons afgenomen. De personen die medische hulp nodig hadden, konden hun medicatie niet langer innemen. Ze kregen hun medicatie pas enkele dagen later terug. Als gevolg daarvan stortte één van de deelnemers, Jan Cools, in.
Niemand kon zijn familie of vrienden waarschuwen (alleen de Belgische consul kon de families onrechtstreeks algemene informatie bezorgen). Pas na twee dagen kregen enkelen de mogelijkheid om één telefoontje te plegen, in aanwezigheid van een Israëlische militair uiteraard.
Het merendeel van ons kreeg niet de mogelijkheid om een advocaat te zien. Sommigen van ons werden tijdens de aanhouding gewelddadig behandeld. Allen werden we door de massale aanwezigheid van politieagenten en militairen, zwaar geïntimideerd.
Toen we na drie dagen op het vliegtuig werden gezet met bestemming België, werd ons meegedeeld dat we de volgende tien jaar geen toegang meer hebben tot Israël, noch tot Palestina.
Ook voor die maatregel hebben we nog steeds geen reden gekregen.
Tot nu toe hebben u, noch dhr. Van Ackere, uw minister van Buitenlandse Zaken, enige uitspraak gedaan over hetgeen ons is overkomen.
Uw bezoek aan dhr. Netanyahu lijkt ons de ideale gelegenheid om het met hem hierover te hebben.
We verzoeken u hem te vragen waarom hij ons de toegang tot Palestina heeft geweigerd en hoe hij onze, zowel volgens internationaal recht als volgens Israëlisch recht, illegale detentie verantwoordt.
U dient eveneens van hem te eisen dat we opnieuw de mogelijkheid krijgen om Palestina te bezoeken. We vormen immers op geen enkele wijze een bedreiging voor de Israëlische openbare orde.
Ten slotte lijkt het ons gepast dat u hem streng toespreekt over de beperkingen van de toegang tot de Palestijnse gebieden en over de belemmeringen van de bewegingsvrijheid binnen de Palestijnse gebieden en dat u de wijze waarop de Israëlische autoriteiten uw onderdanen heeft behandeld ten stelligste veroordeelt.
We zijn u erg dankbaar dat u het welzijn van uw eigen onderdanen, maar ook dat van de Palestijnen, ter harte neemt.
Met hoogachting,
Jan Dreezen
Jan Dreezen is ex-gevangene in de Givon-prison in Israël en mede-ondertekenaar van de ‘open brief’.
De andere ondertekenaars:
Abdellah Boudami – Nadia Boumazzoughe – Yamina Bounir – Jan Cools – Myriam De Ly – David Dupire – Nourdin Hammouchi – Hajar Moumni – Anne-Marie Najar-Ghizzi – Lucie Nardella – Yousra Saadoum – Julie Tieleman – Assyia Snad – Nawal Uariachi – Ibrahim Ural – Dominique Waroquiez, allen deelnemers aan de Belgische delegatie aan de internationale missie ‘Welkom in Palestina’ van juli 2011.
