Nieuws, Cultuur -

Che Sudaka: Facundo Cabral is onze Bob Marley

Che Sudaka zijn immigranten uit Argentinië en Colombia die in de straten van Barcelona zijn beginnen spelen. Na hun optreden op Esperanzah! zijn de bandleden van Che Sudaka in goede doen en dit leidt tot een geanimeerd gesprek over het verlies van een groot poëet, leven zonder angst en touren als illegaal in Europa.

woensdag 10 augustus 2011 20:54
Spread the love

Jullie droegen dit concert op aan Facundo Cabral, die enkele weken geleden vermoord werd. Bovendien staat er op jullie laatste album een nummer met een tekst van Cabral genaamd No hay imposibles (Niets is onmogelijk).

Che Sudaka: Niet alleen dat nummer, maar ook de naam van het album Tudo è possible (Alles is mogelijk) verwijst naar Facundo Cabral. Toen we vernamen dat hij vermoord was, waren we allemaal geshockeerd. Hij is een grote inspiratiebron voor ons. Hij kreeg niet zoveel aandacht hier, maar voor mij is hij als Bob Marley.

Hij was een van de beste poëten van Latijns-Amerika (waar zijn erkenning wel groot is, ed.). Cabral gaf ooit een interview over de gift van het leven, dat niets onmogelijk is. Wat hij toen zei hoor je in het nummer “No hay imposibles”.

In dit nummer zegt Cabral: « Lo unico imposible es vivir con el miedo » (Het enige onmogelijke is in angst te leven). Wat betekenen deze woorden voor jullie?

Che Sudaka: Voor ons betekent het alles. We hebben jaren geleden allemaal onze families en thuislanden achtergelaten en voor ons is angst geen optie. En zo leefde Cabral ook. Leven zonder angst staat centraal voor ons omdat we als illegale immigranten in Europa veel moeilijke situaties hebben meegemaakt.

Daarom zingen we over leven zonder angst, over lachen, over liefde, over politiek, over immigranten. Onze nummers zijn slechts een manier om te communiceren wat er in ons omgaat.

Che Sudaka is ons leven in de vorm van liedjes. Daarom hebben we zoveel energie. We liegen niet, we zingen over ons leven en illegale immigrant zijn in Europa maakt daar deel van uit. Het is de kracht van de boodschap.

Bestond Che Sudaka al toen jullie nog geen papieren hadden?

Che Sudaka: Jazeker, we bestaan tien jaar en in het begin hadden we het vaak moeilijk. We tourden trouwens als illegalen door Europa.

Vind je het belangrijk dat dit geweten is?

Che Sudaka: Jazeker, het is belangrijk om dit te zeggen. Geen angst, weet je wel. En het gaat niet per se om het feit dat we geen papieren hadden. Geen angst hebben is belangrijk voor iedereen.

Zoveel mensen leven in angst. Maar als je heel de tijd angst hebt voor je job, je auto, etc… kun je niet leven. Het gaat niet om illegaal zijn, dat is een situatie waar sommige mensen in leven. Niemand kan een goed leven leiden als hij van alles en nog wat bang is.

Trouwens, toen we in 2003 naar Esperanzah kwamen hadden we ook nog geen papieren. We zijn door heel Europa getourd. We moesten oppassen en altijd de kleine grensovergangen nemen. We kennen alle routes. Ondertussen kunnen we een gids maken.

Jullie kunnen misschien een speciale versie van de Lonely Planet maken?

Che Sudaka: Haha, inderdaad. De Lonely Immigrant Planet! 

Zien jullie de dingen anders nu jullie papieren hebben?

Che Sudaka: Nee, muziek spelen blijft hetzelfde, met of zonder papieren. Het is wel goed dat we overal naartoe kunnen reizen zonder problemen. Als muzikant is dat heel belangrijk. We willen onze boodschap overal verspreiden.

Maar, we zingen nog altijd “sin papeles” (het nummer “zonder papieren” van Che sudaka over illegalen is – niet zonder reden – een remake van Englishman in New York, ed.) We zullen het blijven zingen tot we sterven.

We hebben veel vrienden die geen papieren hebben. Twee jaar geleden is een van onze vrienden gedeporteerd. Er zijn nog heel veel mensen zonder papieren. Wij hebben papieren, maar de realiteit is niet veranderd. Als we stoppen dit nummer te spelen, verraden we onszelf.

Ik zag jullie voor het eerst vijf jaar geleden in Magasin 4 in Brussel. Herinneren jullie je dat concert nog?

Che Sudaka: Oh nee, zwijg me over die avond. Er waren problemen met het geluid, er waren maar 50 mensen en het was het laatste concert van een reeks van 36 optredens in 42 dagen. Bovendien was mijn zoon een week voorheen geboren.

De dag erna ben ik dadelijk naar Mallorca gevlogen om hem te zien. Door die tour was ik al een slechte vader voor hij geboren werd, hehe. Dus ja, ik herinner mij het concert in magasin 4.

Die problemen hadden nochtans weinig invloed op de sfeer. Jullie hebben de zaal in vuur en vlam gezet. Wat is jullie geheim? 

Che Sudaka: Altijd! Dat is onze filosofie. Of we nu op straat spelen in een klein café of voor een groot publiek, we gaan altijd 100 %. We houden van muziek maken en we zingen over ons leven.

Na een concert vragen mensen ons vaak welke drugs we genomen hebben. We drinken zelfs geen bier voor het concert. We nemen Che Sudaka serieus. Wanneer we optreden, zijn we geconcentreerd. Na het optreden doet iedereen wat hij wil.

Komt er nog nieuw materiaal aan?

Che Sudaka: Jawel. We zijn momenteel aan een nieuwe plaat bezig. Als deze tour gedaan is, duiken we de studio in om de plaat te mixen. Het zal ons vijfde album in tien jaar tijd zijn.

De ontmoeting met Che Sudaka eindigt niet zonder een vleugje ironie. Na het interview nodigen ze me uit om mee naar hun kamer te komen om wat muziek te spelen. Maar de security laat me er niet door. Zonder juiste pas kom ik er niet in. Che sudaka heeft jaren zonder papieren door Europa getourd, maar voorbij de backstage security van Esperanzah geraken blijkt minder gemakkelijk. “Nu ben jij de sin papeles” grapt één van hen.

take down
the paywall
steun ons nu!