Als er voor 2 augustus geen akkoord komt over de verhoging van het schuldplafond, kan de Amerikaanse regering niet langer haar financiële verplichtingen voldoen. Dat kan een grote impact hebben op de financiële markten.

Door de schuldcrisis staan de 4000 werknemers van de luchtvaartautoriteit Federal Aviation Administration (FAA) tijdelijk op straat. Daardoor worden er geen belastingen meer geheven op vliegtuigtickets. De komende weken zullen er nog overheidsinstellingen volgen die hun personeel niet langer kunnen betalen.

President Obama gaat akkoord met drastische bezuinigingen maar wil ook de belastingvoordelen van de allerrijksten intrekken. De Republikeinen die de meerderheid hebben in het Congres willen daar niets van weten.

Op de EU-top van vorige week in Brussel kreeg Griekenland een nieuw steunplan. Tegelijkertijd werden alle EU-landen aangemaand om het begrotingstekort snel terug te brengen.

De Amerikaanse econoom en Nobelprijswinnaar Paul Krugman maakt zich in zijn column in The New York Times ernstige zorgen over die beleidskeuzes.

Als de twee plannen (de oplossing voor de schuldcrisis en voor de eurocrisis) mislukken, dan komt er weer chaos op de financiële markten en zouden de zuidelijke eurolanden vallen als dominostenen.

Maar ook als ze lukken, voorspelt Krugman economisch onheil. Na de kredietcrisis zakte de huizenmarkt en de arbeidsmarkt in elkaar. Veel gezinnen moesten hun uitgaven terugschroeven.

De overheden moesten diep in het rood gaan en zagen hun overheidstekort en schuldenberg toenemen. De Europese instellingen en de Republikeinen willen dat die overheden hun tekort snel afbouwen en pleiten (zeker in Europa) bovendien ook nog eens voor loonmatiging.

Maar wie gaat er dan de vraag aanzwengelen? Niet de bedrijven, schrijft Krugman. Die zitten op een berg cash maar zien geen reden om dat geld te investeren gezien de zwakke vraag.

Het roept nare herinneringen op aan de crisis van de jaren ’30, aldus Krugman. Als de plannen mislukken krijgen we een remake van 1931 toen de banken in elkaar storten en de Grote Depressie een feit was.

Als de plannen slagen krijgen we een herhaling van de ‘great mistake’ van 1937. Ook toen werd te snel overgegaan tot saneringen waardoor de prille economische heropstanding werd gesmoord. “Daardoor duurde de Depressie totdat de Tweede Wereldoorlog eindelijk de noodzakelijke boost gaf aan de economie”, schrijft Krugman.

De Nobelprijswinnaar economie van 2008 eindigt met een oude wijsheid. “You do not know, my son, with how little wisdom the world is governed.”