Tijdens een conferentie in Lombok, 1060 kilometer ten zuiden van Jakarta, kondigden overheidsvertegenwoordigers deze week aan dat 89.000 hectare bossen of voormalige bosgebieden bestemd zijn voor beheer door de lokale bevolking. Later kan meer volgen.

Het overdragen van bosbeheer aan de plaatselijke bevolking is een grote verandering voor de overheid. Van de 190 miljoen hectare grond in Indonesië, heeft de overheid 133 miljoen hectare in beheer, ofwel 70 procent. Experts noemen rol van de overheid een “koloniale erfenis”, omdat in die tijd steeds meer centraal gezag werd uitgeoefend over de inheemse bevolking.

Ontbossing

“Staatsbosbeheer blijft dominant, maar de trend naar plaatselijk beheer is erg belangrijk”, zegt Andy White, coördinator van het Rights and Resources Initiative, een Amerikaanse onderzoeksorganisatie.
Door de overheidsinvloed kan de plaatselijke bevolking niet optimaal profiteren van de bossen en blijkt het ook niet mogelijk om het verlies van bos tegen te gaan. Ontbossing en het toekennen van land aan bedrijven voor kortdurende exploitatie, bedreigen de bosgebieden.
“Landhervorming heeft ook gevolgen voor de voedsel- en energiezekerheid. Deze kwestie overstijgt de bosbouwsector”, zegt ambtenaar Kuntoro Mangkusubroto. “Het terugdringen van de uitstoot en een groei van 7 procent zijn niet met elkaar in tegenspraak. We hoeven niet te kiezen voor het een of het ander, als we werken aan duurzame economische ontwikkeling en duurzaam beheer van natuurlijke hulpbronnen.”

Foute investeringen

Volgens experts draagt beheer door de plaatselijke bevolking bij aan duurzaam beheer van de bossen. Zij wijzen op soortgelijke ontwikkelingen in bijvoorbeeld China, India en Vietnam.
Dominic Elson, een onafhankelijke consultant, zegt dat er ongeveer 40 miljoen Indonesiërs wonen in gebieden waar geen bomen staan, maar die eigendom zijn van staatsbosbeheer. “De plaatselijke bevolking kan dit land niet gebruiken voor landbouw en in de meeste gevallen krijgen ze ook geen vergunning voor herbebossing. Ze hebben de politieke macht niet om een vergunning te krijgen voor het verbouwen van gewassen zoals oliepalm of cacao.”

Als Indonesië de kwestie rond grondbeheer niet aanpakt, “zal het moeilijk zijn om vooruitgang te boeken in het tegengaan van ontbossing, conflicten en foute investeringen die de ontwikkeling ondermijnen”, zegt hij.