De Eenzame Uitvaart

Een groot aantal mensen wordt begraven zonder dat iemand naar hen omkijkt. In Antwerpen nam de jonge literator Maarten Inghels (°1988) in 2009 het initiatief tot De Eenzame Uitvaart.

De Eenzame Uitvaart is een literair en sociaal project waarbij dichters eenzaam gestorvenen begeleiden naar hun rustplaats. Het is een laatste saluut aan hen die meestal uit de boot vielen tijdens hun leven en zonder familie of vrienden ten grave gedragen worden.

De dichters schrijven beurtelings een gelegenheidsgedicht waarin de weinige persoonlijke gegevens die over de dode bekend zijn, worden verwerkt. Dat werk lezen ze voor op de uitvaart.

Het eerste gedicht was van toenmalig stadsdichter Joke van Leeuwen voor mevrouw J.V.L. En voorgedragen bij haar uitvaart op 23 januari 2009 op het Schoonselhof in Antwerpen.

Maarten Inghels

Maarten Inghels is een aanstormend talent. Hij schrijft poëzie, columns en kortverhalen voor diverse literaire tijdschriften, en treedt op met eigen werk. Hij was twee keer curator voor het internationale Felix Poetry Festival in Antwerpen. Geïnspireerd op zijn werk werd een video gemaakt. De dichter publiceerde in 2008 Tumult in de Sandwichreeks onder redactie van Gerrit Komrij. Humo vond het “een moment van klaarheid.” De Standaard schreef: “tumult is zelden een aangenaam geluid, maar Inghels heeft het klaargespeeld.”

Waakzaam, Inghels’ tweede bundel, verscheen in 2011 bij De Bezige Bij Antwerpen. Humo: “In de bladstille Vlaamse letteren de meest opmerkelijke debutant sinds jaren.” Passionate Magazine: “Inghels weet precies zijn vingers op de zwerende plekken van onze maatschappij te leggen. Vlammende betogen, prozagedichten waarbij je moet happen naar adem, die je doen knikken en instemmen. Die je tegelijk een ongemakkelijk gevoel geven. Die je een beschaamd doen grinniken.”

Poëzie-avond

Op donderdag 14 juli 2011 is Maarten Inghels om 20u te beleven in het Antwerpse literair café Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24 (nabij de Grote Markt). Toegang is gratis.

Het evenement is een initiatief van De Muzeval dat hiermeee aan haar honderdtweeënvijftigste maandelijkse poëzieavond toe is. Andere partners zijn Pipelines vzw, het Masereelfonds Antwerpen en Den Hopsack.

Als voorsmaakje vindt u hieronder een gedicht van de jonge man die de taal ontdekt “als jong gras”, verbaasd wachtend “op dat ene gedicht”.

Nieuwe klinker

ik schrijf je tot een nieuwe klinker die ruikt
naar jong gras, met een onbestemde kleur
maar prima op de kast staat, in een vaas of
tussen boeken. Je akoestiek klinkt prachtig naast

andere letters, nooit extreem zacht of kwaadaardig luid.
Jou gebruik ik het meest, mijn mond loopt van je over,
mijn pen drinkt gulzig je bloed. Je bent het ontbrekende
brokstuk in de taal, een robuuste tafel waar met servet

aan wordt gedineerd, met eerbied voor spelling.
Aan het einde van een zin vang ik je licht
in een woord, als een caleidoscoop draai ik je
alle kanten op. Ik wacht nog op dat ene gedicht.