De oproep voor de vergadering gebeurde via mail en Facebook. Ook de Stockholmgroep die eerder de Shame-betoging organiseerde, had voor de vergadering opgeroepen. Het overwegend jonge gezelschap met Spanjaarden, Italianen, Franstaligen en een kleiner aantal Nederlandstaligen wou op het Schumanplein vergaderen over de koers van de Europese Unie.
“We moeten weten hoe het systeem werkt en we moeten daarna weten hoe we er tegen kunnen vechten. Met onze stem kunnen we de huidige politiek veranderen”, zegt één van de deelnemers Elisabetta Gangelosi.
De deelnemers aan de volksvergadering spreken vol verontwaardiging over het huidige Europees beleid. Ideeën worden gelanceerd en er komen originele actievoorstellen. “Kill the power of the banks with our own currency”, klinkt het. Met wuivende handen maken de toehoorders duidelijk dat ze achter de uitspraak staan.
Het zijn de communicatiesymbolen die ze overnamen van de Spaanse Indignados, die vorige maand de pleinen van Barcelona bezet hielden.
Ideologisch hebben ze zeker ook raakvlakken: “Ons uitganspunt is ‘La Democracia Real’. De vergaderingen wordt niet geleid door voorzitters, partijwoordvoerders of organisaties. Iedereen kan participeren en besluiten nemen. We werken dus ook niet met opgelegde programma’s waar ruimte voor eigen inbreng gering is. Linkse partijen en organisaties met hun discours, dat is iets wat we al kennen, waarvan we weten dat het niet vooruit helpt”, zegt Peter Terryn.
Erik Demeester pleit echter voor samenwerking: “We moeten elkaar niet gaan verdelen, we hebben het zelfde doel.” Spreker Paul Murphy, europarlementslid uit Ierland ondersteunt die stelling: “Het is een vergissing om niet met de vakbonden samen te werken. Het is van vitaal belang dat deze protesten bestaan. Verandering kan door een massa mensen geforceerd worden. Het zal niet van de rechtse meerderheid in het Europees Parlement komen.
Na twee uur intensief debatteren, beslissen de deelnemers om de vergadering te eindigen in een mars naar de Europese Commissie. Onderweg wordt er verder gediscussieerd. Bij aankomst aan het gebouw van de Europese Commissie wordt de groep opgewacht door de politie die de toegangsdeuren blokeren.
Al snel spuit een zenuwachtige agent traangas naar de menigte. De betogers worden hierdoor uit elkaar gedreven. De ene helft vlucht de trappen op, de andere helft hapt naar adem en probeert weg te rennen van het gas met brandende pijn in de ogen.
Op het Luxemburgplein komen ze weer bijeen en houden pal voor de de ingang van het Europees parlement een nieuwe vergadering. De politie blijft op enige afstand, maar de spanning is te snijden. De politie krijgt versterking en dwong de actievoerders te vertrekken. “We probeerde te praten, maar onze pogingen werden met traangas beantwoord. De groep is wederom uit elkaar gedreven, en door de straten opgejaagd. Plotseling dwong de politie ons agressief richting Matonge. Ik denk dat zij het plan hadden om ons in de nauwe straten op te jagen, waar het makkelijker was om ons aan te vallen. We werden omsingeld door een indrukwekkende politiemacht. Er was geen uitweg mogelijk”, zegt de fotografe Federica Catastini.
Foto’s: Federica Catastini en Mariana Duarte