De voormalige schrijnwerker en vader van zeven kinderen overleed zaterdag in zijn slaap in Duitsland, waar hij behandeld werd tegen kanker. Het was uiteindelijk de ziekte die hem er toe heeft gedwongen zijn protestactie op te geven die hij sinds jaren voerde vanuit zijn vredeskamp, op de stoep tegenover de Big Ben aan Parliament Square.

Wet op maat, maat voor niets

De Britse autoriteiten probeerden meermaals, op allerhande wijzen van deze doorn in hun oog af te raken. Zo werd er in april 2005 zelfs speciaal om zijn protest te breken een wet van kracht die demonstraties verbood binnen een straal van een kilometer rond het parlement.

Zij faalden jammerlijk toen het Hooggerechtshof besliste dat de wet niet met terugwerkende kracht op Haw kon worden toegepast en eveneens een schending inhield van zijn mensenrechten. Uiteindelijk zijn ze er enkel in geslaagd om de omvang van zijn kamp en de uren waarop hij zijn megafoon mocht gebruiken, in te perken.

Solidair met slachtoffers van westers oorlogsgeweld

Haw begon zijn protest op 2 juni 2001 en demonstreerde de klok rond tegen de economische sancties en het handelsembargo die in 1990 door de VN, na de invasie van Koeweit, aan Irak waren opgelegd en die ook door het Verenigd Koninkrijk werden toegepast. Deze sancties maakten veel slachtoffers onder de burgerbevolking. Vooral de kindersterfte nam hierdoor exponentieel toe en veroorzaakte wereldwijde verontwaardiging.

Haws verontwaardiging en vastberadenheid nam nog toe toen het VK later in 2001 deelnam aan Operation Enduring Freedom, de invasie van Afghanistan als reactie op de aanslagen van 11 september dat jaar in New York, en vervolgens in 2003 ook aan de Tweede Golfoorlog tegen Irak, gekend als Operation Iraqi Freedom.

Zijn niet aflatend doorzettingsvermogen en onwrikbare overtuiging om tegen oorlogswaanzin en -geweld te blijven demonstreren, maakte hem tot een symbool voor vredesbewegingen en het burgeractivisme in het algemeen, in het VK en daarbuiten.

“Ik wil al het mogelijke gedaan hebben”

Tijdens zijn jarenlange, continue protest werd hij verscheidene keren in elkaar geslagen. Maar ook dat kon hem niet op andere gedachten brengen. Hij voelde zich genoodzaakt om zijn familie achter te laten om campagne te voeren voor de rechten van gewone Irakezen, Afghanen en Palestijnen.

“Ik wil naar mijn kinderen terugkeren en hen in de ogen kijken, wetende dat ik alles heb gedaan wat in mijn mogelijkheden ligt om de kinderen in Irak en andere landen te redden die sterven als gevolg van het onrechtvaardige, amorele, door angst en geldgewin gedreven beleid van mijn regering”, verklaarde hij ooit.

Vereeuwigd in de kunst

Haws engagement werd in de kunst vereeuwigd door Mark Wallinger die in 2007 de Turner Prize won met een exacte replica van Haws vredeskamp met de titel ‘State Britain’.