(foto: BRG Network)
Opinie, Nieuws, Wereld, Afrika, Politiek, Stampmedia, Democratie, Mediakritiek, Libië, Diplomatie, Kolonel Muammar Khaddafi, Arabische Revoluties, Internationale betrekkingen -

De mediadood van de Libische opstand

‘De ergste nucleaire ramp na Tsjernobyl’, de ‘Fukushima 50?, … Een apocalyptische ramp in Japan beheerst de media volledig. Maar ondertussen verslapt de aandacht drastisch voor de Libische burgeroorlog waar kolonel Muammar Khaddafi en zijn leger aan de winnende hand zijn.

donderdag 17 maart 2011 16:10
Spread the love

Hoe kan het eigenlijk dat de meest prominente media zo snel wegtrokken uit Libië de afgelopen dagen? Was het niet meer spannend genoeg? Waren er niet genoeg doden en gewonden? Was er geen budget voor Japan én Libië tegelijk?

Met het vertrek van de media uit Libië gaven ze een signaal aan kolonel Khaddafi. “De wereld geeft er niet om, doe maar op.” En hij reageert sneller dan een havik, nog voor je ‘no-fly zone’ kan uitspreken.

Op 16 maart viel hij Misrata aan. Hij kondigde aan op 17 maart de beslissende slag te leveren, toevallig net dezelfde dag waarop de VN-Veiligheidsraad eindelijk zal debatteren over de instelling van een no-fly zone. De kolonel is dan misschien wel gek, maar niet dom. Hij maakt slim gebruik van de dalende media-aandacht en de besluiteloosheid van internationale organisaties en buitenlandse regeringen.

Mediastilte

In De Morgen van 16 maart zei cameraman Daniel Demoustier dat alle journalisten uit Libië wegtrokken omdat niemand zijn leven wil riskeren voor een verhaal dat de headlines toch niet meer haalt.

Van hele bijlages over de Arabische Revolutie tot interviews met Rudi Vranckx en artikels van Robert Fisk, het was de voorbije maand al Midden-Oosten en Noord-Afrika wat de klok sloeg.

Maar nu er geen schot in de zaak komt, kijken de media rustig weg, zonder gewetenswroeging. Nieuws over Libië viel ver te zoeken in de krant en het tv-journaal de laatste dagen.

Weet al iemand wat er gebeurd is met de rebellen in de door Khaddafi heroverde steden? Worden zij opgepakt en veroordeeld? Worden ze opgejaagd en geëxecuteerd of worden zij vergeven en opnieuw ingelijfd in het regeringsleger?

Het antwoord laat op zich wachten. Nu de meeste media zich uit Libië terugtrekken, bepaalt Khaddafi zelf welk nieuws de krant haalt. En hij verdraait, zoals gewoonlijk, onbeschaamd de waarheid.

Toen de Egyptische bevolking het Tahrirplein bezette, hield massale media-aandacht de Egyptische regering onder de knoet. De regering kon de betoging niet hardhandig neerslaan, want opgelet, de wereld keek mee.

Live en met de neus op de feiten. Natuurlijk kwamen louche praktijken aan de oppervlakte en vielen er gewonden. Maar Egypte kon niet zomaar het hele plein schoonvegen zonder te vrezen voor reacties van de internationale gemeenschap.

In Libië ligt de situatie helemaal anders. Khaddafi trekt zich weinig aan van de internationale gemeenschap, behalve toen hij ooit – uit schrik voor een Irakverhaal in Libië – zijn kernwapenproductie moest stoppen. Voor de rest schond hij jarenlang mensenrechten, vestigde hij een dictatuur en veegde aanmaningen van tafel.

Als alle media-aandacht zo massaal op Benghazi gericht zou zijn, zoals ze op het Tahrirplein gericht was, zou Khaddafi hoogstwaarschijnlijk een toontje lager zingen. Hij wil nog lang regeren en wenst geen persona non grata te worden waarmee niemand wil worden gezien.

Waakhond van de democratie

De media mogen niet weg uit Libië. Ze moeten druk uitoefenen op Khaddafi en de buitenlandse politiek. Zonder media geen betrouwbare beelden van beschoten burgers of gevechtsvliegtuigen boven Benghazi.

YouTube-filmpjes kunnen helpen, maar zijn niet altijd te traceren. Beelden van erkende media kunnen niet genegeerd blijven door de buitenlandse regeringen, de VN-Veiligheidsraad en de Europese Unie.

Ik hoop dat alle media zich volop richten op dat godvergeten land van moedige burgers en vrijheidsstrijders. Wat blijft er anders over van objectieve berichtgeving? Of mag een journalist geen neutrale beelden meer naar buiten sturen, laat staan de democratie bewaken?

© 2011 – StampMedia – Liesbeth Vermaercke

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!