In Genk vond afgelopen weekend ‘Evanement’ plaats, naar aanleiding van de Internationale Vrouwendag. Juist dat weekend betoogden ook Vlaamse moslima’s tegen uitsluiting wegens hoofddoekgebruik. Dit naar aanleiding van het verhaal van Joyce Van Op den Bosch, wier interimcontract bij Hema werd opgezegd.

Van Op den Bosch kreeg intussen opnieuw een baan aangeboden bij Hema. “Ik mocht als administratief bediende aan de slag, opnieuw met een interimcontract. Ik mag dan wel een hoofddoek dragen, maar geen contact meer hebben met de klanten. Terwijl ik dat het leukste vond aan mijn werk. Ik heb de baan dan ook niet aangenomen.”

Betoog voor diversiteit

“Dit is een vreedzame manifestatie”, benadrukt Habiba Ait Bahaouidder van de Genkse vrouwenvereniging Al Kawthar. Zij komt hier vandaag persoonlijk haar steun betuigen. “We willen opkomen voor diversiteit in de samenleving. Ook gesluierde vrouwen hebben het recht zichzelf te zijn. Eender welke vrouw heeft dat recht.”

“Het is jammer dat we anno 2011 nog steeds op straat moeten komen voor de rechten van de vrouw. In dit specifieke geval een vrouw met een hoofddoek”, vult Khaddeja Ghrour aan. “We doen een oproep aan werkgevers, gemeentebesturen en politici om deze vorm van uitsluiting te vermijden.”

Identiteit

De meeste deelnemers aan de manifestatie dragen een witte sluier en witte ballonnen met een slogan. ‘Hoofddoekengenocide’, staat er op die van Habiba Belhaj. “Voor praktiserende moslima’s is de hoofddoek een symbool van hun identiteit. Nonnetjes hebben het veel makkelijker, zij leven niet tussen de mensen. Maar gesluierde vrouwen willen zich ook integreren op de arbeidsmarkt. Voor mij zijn dit echte feministes.”

Belhaj zelf is geen praktiserende moslima. “Ik vind dat je je moet aanpassen aan de wet van een land. Anders moet je maar ergens anders heen. Maar ik begrijp de pijn van deze vrouwen en daarom ben ik hier.”

Hoop

In de optocht liepen ook veel jonge moslima’s. Zouheir Asmac is achttien en studeert kinderzorg: “Ik wil later werken met mijn hoofddoek aan. Anders voel ik me gewoon niet veilig. Ik snap niet waarom mensen dat niet begrijpen. Ik wil dat ze me accepteren.”

Selma Er-Rqaoui is vijftien en woont in Maaseik. “Ik ben bang dat ik later geen werk vind met mijn hoofddoek. Omdat ik studeer om te gaan werken, blijf ik vechten voor mijn rechten in de hoop op verandering.”

© 2011 – StampMedia/Xios – Liesbeth Merckx