Onder de schuilnaam Laura werkte ze als journaliste voor Radio Venceremos. Ze was de vriendin van Michaël De Witte, de jonge arts die er begin 1987 sneuvelde aan de zijde van het verzet. Over haar ervaringen in El Salvador schreef Karin het boek “De vijfde etage van de vreugde”.

Rita Vanobberghen was in die periode ook een tijdlang als arts actief bij de Salvadoraanse guerrilla, tot ze zwaargewond naar België moest gerepatrieerd worden. Ze schreef onderstaand afscheid aan Karin, gebaseerd op een lied vol herinneringen.

Liefste Laura, liefste Karin,

Het lied ‘milonga voor een gesneuvelde’
wordt af en toe opgedragen aan Che Guevara
Vandaag spijtig genoeg ook aan jou
Je voerde de laatste tijd je eigen oorlog
En zoals het af en toe voorvalt
Kun je niet elk gevecht winnen
Ik vind het een wondermooi lied
En vind jou terug in vele van de beelden

Los sueños que había querido
Crecerán aunque no estoy
Ya no vivo pero voy
En lo que andaba soñando
[De dromen die ik koesterde
Zullen groeien, ook al ben ik er niet meer
Ik ben er niet meer maar ik leef verder
In wat ik droomde]

De vele dromen die je had,
Het engagement dat je aanzette om de compa’s en de strijd in El Salvador te steunen
Leven vandaag voort in andere jonge mensen die in andere werelddelen de straat opkomen

Y otros que siguen peleando
Harán nacer nuevas rosas
En el nombre de esas cosas
Todos me estarán nombrando
[En anderen die voort blijven strijden
Zullen nieuwe rozen doen bloeien
In de naam van die nieuwe dingen
Zal iedereen me blijven benoemen]

Dankzij jouw journalistiek werk
Michaëls dagboeken en je eigen boek
Blijft je voorbeeld overeind
Het wordt opgepikt door anderen
Het zet jonge studenten aan het denken

No me pregunten la edad
Tengo los años de todos
Yo elegí entre muchos modos
Ser más viejo que mi edad
[Vraag me niet naar mijn leeftijd
Ik draag de jaren van allen met me mee
Tussen de vele opties
koos ik ervoor om ouder te zijn dan mijn leeftijd]

Vaak zijn het de moedigste strijdmakkers die het eerst wegvallen
Je laat ons achter met een groot gemis
Maar zo’n leven vol inzet maakt het verlies wat draaglijker

Y aunque el cuerpo se me muera
Tengo la edad verdadera del niño que he liberado
[En ook al laat mijn lichaam me in de steek
In feite ben ik niet ouder dan het kind dat ik heb bevrijd]

Niet alleen jouw twee zonen
maar zoveel Salvadoraanse kinderen
heb je een betere toekomst gegeven

Y sepa que sólo muero
Si Ustedes van aflojando
Porque él que murió peleando
Vive en cada compañero

En weet dat ik enkel sterf
Als jullie het opgeven
Want wie vechtend ten onder gaat
Leeft voort in elke andere strijdmakker

Laura, Karin,
Het ga je goed, que le vaya bien
Ik zal, wij zullen jouw engagement blijven koesteren

Rita Vanobberghen
(Compañera Ana)