Het beeldverslag van de eerste dag van het Internationaal Congres over de situatie van Irakese academici bestaat uit indrukken van sprekers en publiek over twee thema’s die aan bod kwamen namelijk de vernietiging van het culturele erfgoed en het misbruik van wetenschap en onderwijs in functie van militaire strategie. De grondtoon van de meeste reacties was emotioneel. De confrontatie met de bewuste vernietiging van de monumenten van één van de oudste beschaving kwam hard aan. (Mesopotamië met steden als Uruk en Babel wordt terecht de wieg van de beschaving genoemd)
Het tweede thema dan. Zoals tijdens de invasie het concept ‘imbedded journalism’ ontstond, zo werd tijdens de oorlog in Irak ook antropologie, urbanisme en onderwijs ingezet in het kader van een militaire strategie. De antropologie moest een nieuwe sectarische staat een (pseudo)wetenschappelijke onderbouw geven. Ook onderwijs wordt meer en meer gebruikt om de geesten en de harten te veroveren (naar de fameuze uitdrukking “to win harts and minds”). Onderwijs staat niet in dienst van de lange termijn visie van de opvoeding van een volk, maar wordt gezien als deel van de zogenaamde counterinsurgency (terrorismebestrijding).