De benzineprijzen aan de pomp en de stookoliekosten voor diegenen die er zich mee verwarmen swingen de pan uit. Dit is deels het gevolg van hogere accijnzen die de overheid heft én deels het gevolg van de onrustige politieke situatie in het Midden-Oosten.
De econoom Paul De Grauwe zegt dat we moeten leren leven met het einde van het olietijdperk en verdedigde deze morgen 09/03/11 op Radio 1 het idee dat stijgende prijzen moeten bijdragen tot het zuiniger omgaan met energie. Minister Van Hengel (Open VLD) en Touring Wegenhulp willen het Cliquetsysteem aanpassen. Dit systeem legt vast dat prijsverlagingen aan de pomp niet onmiddellijk minder accijnzen als gevolg hebben en dat die verlagingen dus vertraagd worden. Het omgekeerde zou betekenen dat de prijzen minder snel stijgen.
In beide voorstellen is de gebruiker de dupe: bij De Grauwe wordt de koopkracht aangetast, zonder onderscheid te maken tussen welgestelden en minder begoeden. Het gevolg is dat diegenen die het minst verdienen de pijnlijkste factuur betalen. In het voorstel van Van Hengel/Touring betaalt de overheid (dus de verzamelde inwoners) de rekening en zal die overheid verplicht zijn om haar inwoners dan maar op een andere manier te doen inleveren om het budget in evenwicht te houden.
Climaxi, een nieuw erkende beweging voor Klimaat en Sociale Rechtvaardigheid wil actie voeren tegen klimaatswijziging, maar met aandacht voor de zwaksten. Dit betekent dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen in de broodnodige strijd tegen de klimaatopwarming. Voor Climaxi lijkt de tijd te blijven stilstaan. Filip De Bodt: “ De overheid weet al tien jaar dat België teveel fiscaal aftrekbare bedrijfswagens op zijn wegen rijden heeft, dat we de slechtst geïsoleerde huizen van Europa staan hebben, te weinig investeren in openbaar vervoer en schone energie, maar doet nu weer alsof haar neus bloedt en zoekt nu alweer driftig naar eenmalige oplossingen die de pil voor de getergde inwoners wat moeten verzachten. Bovendien komen de subsidies die de inwoners aanzetten tot gebruik van schone energie terecht bij de betere verdieners die het op zich al kunnen betalen. Er is geen andere oplossing dan een radicale breuk met onze petroleum-economie. Het oliefeestje is binnenkort gedaan en de prijzen zullen steeds meer onderhevig zijn aan dit soort van crisissen. Het is tijd voor echte maatregelen rond isolatie, mobiliteit én energie”.
Climaxi vindt niet dat de gewone mensen de rekening moeten betalen en waarschuwt voor sociale drama’s. Ook het uit de index gooien van energiekosten schuift de factuur door naar diegenen die het minst verantwoordelijk zijn voor deze crisis: de eindgebruikers. Men misbruikt m.a.w. de crisis om een inleveringsbeleid op te zetten voor de gewone mensen. De beweging rekende met behulp van de Trendstop uit dat de hele raffinaderijsector in 2009 bijvoorbeeld voor méér dan 5 miljard € winst op het boekjaar opstreek én daar welgeteld 858.814 belasting op betaalden. Die winst wordt hoofdzakelijk bepaald door de vier grootste bedrijven ExxonMobil, Total, Chevron en Petroplus. ExxonMobil alleen maakt 5.047.906.113 € winst boekjaar 2009 en betaalt daar 1019 € belastingen op.
Die winsten kunnen alleen maar gestegen zijn. Zo maakte Chevron bekend dat zijn kwartaalcijfers internationaal door de oliecrisis zullen verdubbelen van 2,68 naar 4 miljard.
Ook in die andere energiesector droeg men het water naar zee : door de kernuitstap op te heffen en afgeschreven centrales te laten draaien, laat men Electrabel zijn winsten verveelvoudigen.
Climaxi vindt dat deze marges moeten aangesproken worden door minimum- en maximumprijzen op te leggen. Het moet maar eens uit zijn met altijd hetzelfde refrein: “De gemeenschap draagt de kosten en lasten, de onderneming strijkt de winsten op.” Climaxi is voor snelle overheidsinvesteringen in schone energie, openbaar vervoer en isolatie. Op bijzonder korte termijn moet de overheid de winsten durven aanspreken om deze crisis draagbaar te maken voor de gewone mensen.
