Maar vooraleer dieper op de tekst – een ware oproep – in te gaan moet toch een blik worden geworpen op de ondertekenaars ervan, en daar staan – naast Philippe Destatte – Charles-Ferdinand Nothomb en Philippe Maystadt bij. Nothomb was voorzitter van de (toenmalige) PSC (nu CDH) en o.m. minister van Binnenlandse Zaken. Hij was vooral de Belg der Belgen, nazaat van een van de oprichters van deze staat in 1830. Ook Philippe Maystadt heeft er een indrukwekkende nationale en internationale loopbaan op zitten, maar hij stamt ook uit de eertijds zo belgicistische PSC. Men kan dus zeggen dat deze eminente Belgen eminente Walen zijn geworden.
De centrale figuur hierbij is Philippe Destatte, ooit kabinetschef van Jean-Maurice Dehousse (PS), die een van de eerste ministers-presidenten van het Waalse gewest was. Destatte is directeur van het Institut Jules Destrée, een uniek en gezaghebbend instituut voor vorming en actie in Wallonië, met zetels in Namen en Charleroi. Het Institut Jules Destrée gaf eerder de reeks ‘Encyclopédie du Mouvement Wallon’ uit, voorlopig vier lijvige delen groot.
Van zeer groot belang is dat deze Walen van Wallonië niet enkel een Gewest, maar ook een Gemeenschap willen maken. Dit betekent dat zij een andere relatie met Brussel nastreven dan enkel deze via de Franse Gemeenschap, en dat zij in Brussel een ander Gewest zien, zij het een Gewest met eigen kenmerken.
In de oproep wordt op de relatie met Brussel niet ingegaan. De uitdrukkingen ‘Bruxelles’ of ‘Communauté française’ komen in de tekst niet voor. Alles is gericht op Wallonië, dat zich moet voorbereiden op nieuwe bevoegdheden. Maar ‘le seul secteur public’ – ‘de openbare sector alleen’, en de ondertekenaars rekenen daar ook de gekozenen bij – zal nooit in staat zijn om met deze nieuwe bevoegdheden op een creatieve wijze om te gaan. Daarom stellen Destate, Nothomb, Maystadt e.a. een ‘contract’ voor (het woord staat in de tekst) tussen de gekozenen en de openbare sectoren, de bedrijven, de werknemers en werkgevers, de verenigingen, het verenigingsleven, en dit tot en met ‘de jongeren en gepensioneerden’. Het contract zou na een of meerdere bijeenkomsten ook naar een permanente structuur moeten leiden om alle verdere overdrachten te begeleiden en desnoods bij te sturen.
Dit alles kan moeilijk anders worden geïnterpreteerd dan als een oproep om de Staten-Generaal van Wallonië bijeen te roepen, en alleen deze van Wallonië .
